Avcılık Zaafımız

[hassoman]

Hep anılarla karşınıza çıkıyorum. Çünkü yaşlıların şimdiye dair pek anıları pek yoktur. Adres defterlerinde yeni telefon numaraları, fotoğraflarında yeni kişiler yoktur. Bu yüzden geçmişlerine fazlaca tapınırlar... Hoş görün gari...

Bir gece ana caddede araba sürerken önüme aniden bir kedi çıktı.
Bu kedi milleti köpek gibi değildir. Köpek, kedi gibi farlara çakılıp kalmaz, vakit gündüz de olsa farketmez yoluna devam eder gider. Ama kediler öyle değildir. Gece vakti ille kendisine doğru gelen farlara durup şöyle bir göz atacaktır? GÜndüzleri ise tam karşıya geçecekken aniden fikir değiştirip geri dönüverirler. Yani ne yapacaklarını kestiremezsiniz...
Aksiliğe bakın ki bu lanet kedi ikisini de yaptı. Hem aniden durdu, hem de geri döndü. Ve -hala unutamam- arabanın altında kaldı. O ses ne kadar kötü bir sesti. Öf!..
İndik, baktık; her şey çok geçti artık...

Ertesi gün şehirler arası yola çıkacaktım. O gece inanın uyuyamadım. İnanın çok kötü bir duygu bu. Yaşayan bilir...

Sabah olduğunda sıkıntımı hala atmış değildim.
Neyse hazırlığımı yaptım, yola çıktım...
Çok iyi hatırlıyorum, Sivrihisar'ı daha yeni geçmiştim. İrice bir böcek ön cama, görüş alanımın tam ortasına geldi cuk yapıştı kaldı. Cama su püskürttüm, silecekler kirliliği daha da yaydı. Bu defa söylendim: "Be hayvan, camda yapışacak başka yer bulamadın mı " dedim. Evet dedim ama o anda birden aklıma kedi geldi.

Evet ya, bir kediyi ezdim diye sabaha kadar gözüme uyku girmemişti, ama sırf camımı kirletti diye vicdanımda zerre kadar bir kıpırtı olmadan bir böceğin ölüsüne söyleniyordum.

Peki kedinin canı can oluyorsa bu böceğinki ne oluyordu?
Bir kedinin ölümünde beni uyutmayan vicdanım, bu böceğin ölümünü neden umursamıyordu?
Gerçekten neden?

Arkadaşlara sordum,
Kimi boyut farkından söz etti, kimi kedinin insanlara olan yakınlığından, kimi koşullanmışlığımızdan...
Ama hala beni ikna eden bir yanıtını bulmuş değilim...
(İster inanın ister inanmayın, bakın o günden beri ne sinek, ne böcek öldüremez oldum. Sadece beni sokan sivrisineği yakaladığımda affetmiyorum, o kadar )

[Halil Önen]

Orijinal Mesaj Sahibi hassoman

Evet ya, bir kediyi ezdim diye sabaha kadar gözüme uyku girmemişti, ama sırf camımı kirletti diye vicdanımda zerre kadar bir kıpırtı olmadan bir böceğin ölüsüne söyleniyordum.

Bu çelişki gibi görünen şey, trafik kurallarına ve haklılık gerekçelerine göre gayet normal.

Siz kediye çarptığınız için 8 de 8 suçlunuz. Hatta kabul ediniz lütfen! katilsiniz.

Büyük ihtimalle şehir içinde seyir ediyorsunuz ve km. niz en az 50. Hadi 40km. diyelim yine durmazsınız. Sokak kedisi bolluğu yaşanan ülkemizde kediye çarpma olasılığının hesabı yapılmadan araba kullanmanız 2+2=4 şeklindedir, yani arabaya bindiğiniz için zaten kafadan %2 suclusunuz.

Kediler kırmızı ışığı bilemezler, %2 buradan suclusunuz. % 6 eder.

Kediler köpekler gibi değildir, köpekler kırmızı ışığı insanlara göre ayarlarlar insanlar geçerken onlarda geçerler.Işık yoksa bir sağına bir soluna bakarlar öyle geçerler. (çarpılanlar görme kusurludur)

Ve köpekler kediler gibi zik zak yapmazlar, aniden fırlamazlar ve ortadan geri dönmezler.

Köpeklerden yola çıkarak kedileri iyi tanımadığınız ortaya çıkyor ki buradan da % 2 suclusunuz. Etti % 8. kusurlu bir durum.

Yani burada vicdan azabı çekmeniz normal.

Gelelim arabanızın camına çarpan böceğe.

Size çarpan, böçek olduğu için, 8 de 8 kusurlu o. Yanlış yerde, yanlış zamanda ve yanlış açıda buluduğu için, sizden kalay bile yeme hakkı vardır.

İşte bunun için vicdanınız rahat ve rahat olmalıdır da.

Rastgele/ iyi avlar