Avcılık Zaafımız

[cello]

Köpeğine silah sıkan bu adama avcı da demem, atıcı da hayvan demek isterim ama hayvanlara ayıp olur. Köpek avı oyun olarak görür. Sahibini hafta boyunca beklemiştir ve o gün eğlence günüdür. Köpek avda falsolu hareket ediyor bile olsa hatalı olan yetiştiricidir. Eğer av köpeğinizi döverseniz küser ve bir daha av yapmaz. (Yanılmıyorsam Kurzhaar hariç)

Orijinal Mesaj Sahibi hassoman

NOT: Bir ara neden olta balıkçılığını da bıraktığımı anlatırım...

Merakla bekliyor olacağım.

[hassoman]

Alıntı:
Orjinal Mesaj Sahibi hassoman Mesajı Göster
NOT: Bir ara neden olta balıkçılığını da bıraktığımı anlatırım...

Orijinal Mesaj Sahibi cello

"....." Merakla bekliyor olacağım.

Bu anım ilki kadar dramatik değil şükür...
Yazları deniz işcisi bir arkadaşımla balığa çıkarız. Pancar motorlu bir teknesi var. Paragate (parakete diyen de var paragat diyen de) avına çıkardık.
Bilmeyenler için söyleyeyim yüzlerce metre uzunluğunda ara ara şamandıralar bağlanmış (küçük su kabakları) olan bir misinanın üzerinde yüzlerce balık iğnesi bulunur. Misina bir sepetin içine dolaşmayacak şekilde konur, iğnelerde sepete tutturulur... Elbette iğnelerin hepsine yem koymak başlı başına bir iştir. Onları tek tek sepete yerleştirmek, teknenin arkasından denize salmak, sonra onları denizden çekerek balıkları toplamak (bu arada bol miktarda deniz yıldızı, ekonomik olmayan balıklar çıkar) sonra o yüzlerce metre uzunluğundaki misinayı dolaştırmadan, iğneler oranıza buranıza batmadan toplamak başlıca bir iştir... Ne yapalım ki arkadaşım benim tayfalığımı beğeniyor, o kadar heveslisi olmasına rağmen ille de benimle çıkıyor-du. Ben pek istekli olmuyordum. Çünkü sabah daha deniz ısınmadan denizden sülüne toplamak, toplanan sülüneyi kabuklarından ayırıp, iğnelere uygun yem olarak kesmek, yemleri bir taraftan iğnelere koyarken bir taraftan sepete yerleştirmek akşamın geç saatlerine kadar sürüyordu. Sonra gece yarısı denize açılıp, paragateyi denize sermek, sona denizde demir atıp bir kaç saat kestirdikten sonra paragateyi denizden toplamak gerçekten çok zorlu bir iş geliyordu bana... Bu işin tek zevkli yanı gecenin bir yarısı, parkama sarınıp o serinlikte gökteki yıldızları seyretmek olurdu. Arkadaşım ise horul horul uyurdu.

Neyse bir gece paragateyi denizden yine ben çekiyorum...
Derken iri bir çupra geldi. Tekneye kepçeyle aldım. İğneyi ağzından çıkarırken çırpınmaya başladı. O anda hava kesesi mi patladı ne bana 'Ah!..' der gibi geldi. Yani acı bir çığlık... O anda düşündüm. Bu balık dile gelseydi, bana , "Amca elini ayağını öpeyim bana kıyma... Beni denizimden ayırma..." diye yalvarsaydı ne yapardım? Bu balığın tek suçu konuşamaması mıydı?

İşte bu nedenle o günden beri olta balıkçılığı da yapmıyorum...
Evet, bu belki size tuhaf gelebilir, gerçekten artık balık tutamıyorum...