Mersin toplantısı (26 Ekim 2013)

[cemo]

Bu sabaha karşı eve dönebildim ben. O gönlü güzel ev sahibesini ardımda bırakarak

Öylesine güzel bir toplantıydı ki, çok ama cok mutlu oldum. İyi ki gitmişim dedim ve tüm yorgunluğumu unuttum sizlerle bir arada iken.

Öncelikle, beni hava alanında karşılayan sevgili oğluşumuz Emre ye, birlikte kahve faslı yaptığımız Maki ye çok teşekkürler. ( Tabii burada tehditler epey işe yaradı)

Sonrasında ben Mersin e devam ettim. 3 no lu süpriz olarak, sevgili Müjgan ve Ana Gibi ile buluşmamız ve cok eğlenceli 4 gün, bana doping oldu.

Heyecan içinde toplantıya katıldık. Daha önce tanıştığım yüzleri yeniden görmek, heyecan vericiydi. Daha da heyecanlısı, yeni yüzler görmekti.

Sizlerle tanışmak cok ama cok güzeldi dostlar. Hepinize cok ama cok teşekkür ederim, yüreğimde böylesi güzel tatlar bıraktığınız için.

Bizleri bir araya getiren, dünya tatlısı Adalet ciğime, buradan tekrar teşekkürler.

Sabahın 4 ünde eve vardığım ve tüm gün bahcede eşelendiğim için cok yorgunum.

Devamı yarına diyerek, sevgiler yolluyorum tüm dostlara.

[serpaco]

Çok güzeldi.Böylesine güzel olacağını tahmin etmemiştim.Özellikle almira ve maviş bitki getirmişler.Bitki adlarını şu an unutmuş olsamda emeklerine sağlık diyorum.Teşekkürlerimi sunuyorum.

[sesweb]

Bilgilendirici bir konu teşekkürler ... :=)

[Ana gibi]

Merhaba güzel insanlar,

Sağ olsun Levenali, benim ifade edemeyeceğim güzellikte, duygularımı dile getirmiş. Tekrarı olmasın diye kısaca, HazanZ'nin veda anında söylediği bir söz benim bütün duygularımın dile geliş biçimiydi ( ana gibi bakıyorsunuz), doğru tesbitti. Yaş ortalaması, kimliği, kültürü ne olursa olsun, orda ortak nokta sevgi, saygı, bir bütünlük vardı. Kime söylediğimi hatırlayamadım ama sevgili Malina bir iyilik yapıp ağaçlar net partisi kursa ülkem cennet olurdu, gibi bir duyguya kapıldım , şaka bir yana her kesimden ve yaştan insanın bulunduğu sıcak ortam etkileyici idi.
Benim için çok farklı anlamlar taşıyan toplantı öncesi ve sonrasıyla birlikte bu gezi için, bu güzel insanları tanımama vesile olan sayın Malina başta olmak üzere büyük özveri ile evsahipliği yapan, sevgili Adalet hanıma sevgi ve saygılarımı sunuyorum. Bütün çekingenliğimi ( varlığı ile yokluğu arasında bir fark olmayan, izleyici üye ben) sımsıcak bir ilgiyle saran, güzel insan Müjgan hanım, su gibi berrak Cemo'nun pozitif enerjisiyle toplantıya katılma cesareti buldum. Ve ne kadar haklı olduklarını, paylaşımlarından tanıdığım diğer üyelerin sıcak yakınlıkları, birbirleri ile bitkilerde olduğu kadar yarış halinde idi.
Sevgili Almira ve Maviş sizlerin paylaşımlarından etkilenmemek ne mümkün teşekkürler, Tek tek isim saymam benim balık hafızama zor geliyor, herbirinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum, şu an isimlerinizi sayamadığım için lütfen bana kırılmayın olurmu? Ama izin verin Torunum gibi gördüğüm Emre'yi (Emre İlhan) sevgiyle kucaklıyorum.
Sevgili Adalet Yağcıoğlu, misafirperverliğin için burdan da teşekkür etmek istedim, uzun süredir yaşamadığım bir güzelliği, sıcaklığı, güven duygusunu yaşattığın için. Unutmadan yolluk için de teşekkürler. Uzattım özür dilerim, ama bütün duygularımı kısacık anlatmak istedim bu kadar oldu. Herbir üyeye sevgiler, saygılar.

Gecikme nedenim henüz dün akşam eve gelmiş olmam, özür

[Adalet Yağcı]

Sevgili Ana gibi,
İyi ki karar verip geldin, seninle olmak hepimiz için büyük keyifti.
Keşke daha uzun bir zaman birlikte olabilseydik, eh, buna da şükür

Bir dahaki toplantıda kendini çok daha rahat hissedeceksin.
Bence kolları sıvayıp Kayseri'li üyeleri topla hemen

[Emre İlhan]

Tek tek yazamıyorum ama güzelliklerle dolu sözleriyle beni onure eden tüm dostlarıma, kucak dolusu sevgilerimi iletiyorum. Aranızda olmaktan o kadar memnun ve mutluyum ki

[cemo]

Valla isim sayamadım cok mahcubum ben de Emre.

Hepinizi seviyorum ve Bursa ya yola cıkıyorum 2 saat sonra.. Nezle grip Mersin dönülşü fena oldum, Ankara da üşütmüşüm

[eylülburak]

Siz ne hoş , ne yaşayan bir forum üyeleriymişsiniz meğer... 4 ay boyunca " güvenilir mi acaba" diyerek boşa izlemeye almışım. Çok şanslıyım ki üyeliğimin 2. ayı bile dolmadan sizlerle yüz yüze bu sıcak buluşmaya tanıklık ettim...Müthiş bir açlıkla topladığım bütün çelikleri ikinci gün toprakla buluşturdum...Tekrar tekrar, yüzlerce kez teşekkürler...Adana toplantısını iple çekiyorum...
Bu arada vazgeçtim apartman sevdasından, acilen müstakil-bahçali ev bulmalıyım tohumlarıma ...Bahar gelmeden...

[cemo]

Akılına sahip ol canım eyülburak ım..Zira buraya üye olan iflah olumor bilesin
İyi ki tanıdım seni, tez zamanda bahceli evin olsun dilerim.

Sevgilerimle,,Otobusum kaçacakkk byyy)

[eylülburak]

Orijinal Mesaj Sahibi cemo

Akılına sahip ol canım eyülburak ım..Zira buraya üye olan iflah olumor bilesin
İyi ki tanıdım seni, tez zamanda bahceli evin olsun dilerim.

Sevgilerimle,,Otobusum kaçacakkk byyy)

Güzel dileğin için çok teşekkürler...İyi yolculuklar...

[Adalet Yağcı]

Sevgili eylülburak,
Cemo doğru söylüyor, burada kendimizi kocaman bir aile gibi hissettik her zaman.
Aile reisimiz sayın malina hepimizi de kollar gözetir, uygunsuz bir şey varsa gözünden kaçmaz, yani yüzde yüz güvendesiniz

Bir de büyük toplantılarımızı görseniz, şehir dışı gezilerimize katılsanız çok mutlu olursunuz eminim.

Adana toplantısı belirlendiğinde haberleşelim, toplanıp gidelim.
Sevgiler.

[Ana gibi]

Çok kötüsünüz, henüz normal hayatıma alışmaya çalışırken, sizler yine birbirinizi görecek o tatlı muhabbete devam edeceksiniz. Ama ama haksızlık bu. Adana'da buluşanlara saygılar, selamlar.

Cemo, geçmiş olsun canım.

[Adalet Yağcı]

Yolu öğrendin sevgili Ana gibi, yine gel

[leventali]

Bir de yazılımcı olacağım. Buraya gelen mesajlardan mail ile haber alıyordum sonra kesildi. Bugün Sayın Gül'ün beğenmesiyle mesaj geldi. Bir de baktım ki sohbet son hızda.

Bende ektim çiçekleri, tohumları. Müstakil evin bahçesini değil ama damını ele geçirdim. Eylül Burak müstakil eve çıkmaktan bahsetmiş. Tarsus'ta kaldı mı müstakil ev? İnşallah bulursun.

Hiç sevmedim apartman hayatını. Bizim şimdiki oturduğumuz sokakta aşağı yukarı 150 yıldır oturuyoruz. Sokakta yeni nesillerin çoğu apartmana taşındı. Ben onlara onlar da burada kalanlara acıyor. Müstakil ev sadece bahçe demek de değil; komşu da demek. Hem öyle komşu ki, herkesin bir birinde anahtarı var. Bir birini bir süre görmese hiç olmazsa camdan "Komşu huuu" diye bağırıp meraklanan.

Hatırlıyorum da apartmanda kalırken bir rahatsızlanmıştım. 20 gün sonra kapımı tek çalan aidat toplamaya gelen kapıcı olmuştu.

Hele ki siteler... Şimdilerde revaçta olan rezidanslar... Nüfusu üç köye bedel ama üç ailenin bir birini zor tanıdığı. Çoğu da köyden gelmedir. Hemen hepsinin bir köyü vardır oturanların. Yıllarca köylü onlara gıpta ile bakar, yıllar geçtikçe onlar köylülere. Hemen bir çoğunun köy hayatı özlemi vardır buralarda oturanların. Hayalleri vardır. Bıkkınlıkları vardır şehir hayatından. Ama köylü, sitelerdekilere, sitelerdekiler de köydekilere imrenir durur.

Köyü kentleştiremedik ama kentleri köylüleştirdik maalesef.

Köylüleştirdik köylüleştirmesine ama köylünün efendiliğinden kayıplarla. Köylünün yardım severliliğini bir kenara iterek. Köylünün imece (yardımlaşma) geleneğini atarak. Köylünün dostane karakterinin genleriyle oynayarak.

Genleriyle oynanmış tohum gibi, bir sonraki tohuma hayat veremeyen; köylü kırmasıyla kentli bozması arasında kalmış bir kuşak yarattık.

Tohum ekmeyi unutmuş, bilmeyen bir köy-kentlisiyle, toprağın hikmetini anlamış, farkına varmış kentliler kuşağı. Toprağını 2 daire karşılığına veren köy-kentlisiyle, 1 dairesini satıp toprak almayı düşünen kentliler kuşağı...

Hangisiyiz biz?

Evinde iki dal salatalık yetiştirmeyle mutlu olan kentlilerle, dönümlerce salatalık ekip mutsuz olan köylülerimiz...

Bütün bu karamsar gibi görünen tabloya karşılık güzel olan nedir biliyor musunuz? O gün orada bulunan bir grup insan. Eylül Burak gibi yüzlerce, binlerce ve hatta onbinlerce kişi olduğuna inanıyorum. Toplumdaki dejenerasyondan etkilenip, çekinip, bu tip buluşmalara tereddütle bakan. Ve yerden göğe kadar da haklı olan.

30 yılda insanları bir arada tutan ne varsa tek tek yıkıldı. Dünyadaki tüm sosyoloji uzmanlarını 30 yıl önce bir araya getirseniz, bir televizyonun, insanları bir araya getiren tiyatro, sinema, konser, piknik, gezi, toplantı gibi asırlara kök salan kurumlarını 30 yılda yerle ihsan edeceğine indandıramazdınız.

İnsanların lüks kümesleri, doğaya, tabiata ve hatta komşuluğa, insanlığa tercih edebilecek düzeye getirebileceğini..

Hele ki Türk toplumunun sineceğini, eve kapanacağını, yandaki komşudan tırsacağını, bağımsız yaşamayı yalnız yaşamak olarak algılayacağını, insanların bir birine güvenlerinin kalmayacağını...

Ben de olsam güler geçerdim böyle bir senaryoya.

30 yılda otomobillerimiz oldu en lüksünden. Onlara yer açmak için gözümüzü kırpmadan bahçede araba büyüklüğünde talan yaptık. Okullardaki gezi alanlarını, bahçe spor alanlarını otoparka dönüştürdük. Yetmedi kule gibi binalar yaptık portakal, limon bahçelerini keserek. Hatta fabrikalar yaptık ve kabul de gördü zira o bölgedeki insana iş verdik. Öyle büyük, öyle gösterişli binalar yaptık ki artık devlet bile topluma ayak uydurup "Saraylar" yaptırmaya başladı. Adalet Sarayı, Emniyet Sarayı ...

Ve bütün yılgınlığına, karamsarlığına rağmen karabulutları dağıtıp aydınlığı insanın yüreğine serpen o günkü, bir birini ilk kez görenler topluluğu.

Bir bilim kurgu filminde vardı. Sandaylede hayal dünyasında yaşayan insanları uyandırmak için tüm bilgisayarları durdurmaya çabalayan üç beş kişi... Ve başarıyorlardı. Tüm rüyadaki insanlar, bağlı oldukları sandalyelerden dışarıya, gerçek hayata, gerçek gökyüzüne çıkıyorlardı.

Abarttım mı bilmiyorum ama umarım bu minicik buluşma bile kelebek etkisi yapar.

Saygı ve Sevgilerle...

[TRAKLI]

Eh halimiz ahvalimiz anca bu kadar güzel anlatılır. Gelecek kuşaklara bir zamanlar
şu rezidans'ın olduğu yerde kocaman bir çınar, Yanında iki gözlü yalağı olan bir çeşme vardı diyecek kişide kalmayacak böyle giderse. Umarım birileri bu işe bir dur derde otu böceği çiçeği tanıyan yeni kuşaklar bırakırız arkamızda. Yoksa çok rahmet okurlar gibi geliyor aklıma. Ama hala umut vargibi. Saygılarımla.

[leventali]

"Umut ömürden uzun olmalı", demiş bir bilge...

[Ana gibi]

Sayın leventali, kaleminize yüreğinize sağlık yine çok güzel anlatmışsınız içimizden geçen duyguları.
Binalar yükseldikçe, insanlar küçülüyor. Yeşil yok edilip, dünya grileşiyor ve bu bizleri çok üzüyor, ne yazıkki bizimkisi, sadece biraz nefes alma alanı bulmaya çalışma gibi ...
Saygılar, selamlar.

[Adalet Yağcı]

Sayın leventali,
Toplantıda sizi biraz suskun görmüştüm, ya da telaşımdan ben farkedemedim.
Oysa ne büyük bir özlemin birikimi varmış yüreğinizde, bu özlemi yazınıza çok güzel yansıtmışsınız.
İyi ki foruma üye olmuşsunuz, iyi ki aramızdasınız.
Selâm ve sevgilerimle.

[leventali]

Merhaba Traklı, Ana Gibi ve Adalet Hanım,

Ayrı ayrı teşekkür ederim. Bu toplumun insanını çok seviyorum ben; her şeye rağmen.

Aslında büyük bir kesimin özü çok sağlam. Zaten özü sağlam olanlar da kendilerini kabuğa çektiler. Ortalarda gözükenlerin büyük kısmı bu toplumu yansıtmıyor.

İşte ben bu özü sağlamlara kızıyorum. Biliyorum, onları anlıyorum ama kızıyorum. Onlar kenara çekilince ortada gözükenler, bu kesimi biraz daha geriye geriye çekiyor. Sanılıyor ki toplum artık bu.

Klasik laflar türedi ve bunu maalesef bu özü sağlam insanlar bile kullanmaya başladı. "Biz Türkler, bizim toplum" diye başlayan ve ardında aşağılık cümleler...

Filanca mesleğin yüzde 90'ı şöyle, filanca kesimin yüzde 90'ı böyle gibi alçakça yakıştırmalar.

Ben yürekten inanarak söylüyorum. Bizim toplumumuzun yüzde 90'ı, mert, dürüst, yardım sever, kişilikli; kadını erkeği, dini dili fark etmez adam gibi adam... Geriye kalan yüzde 10'u bu söylemi yapanların kendilerini gizlemeleri için kullandıkları kamuflajdan öte değil.

En büyük özlemim, sevgili Adalet Hanım, şu arkada kalmış özü sağlam insanların gün yüzüne çıkması.

O kadar yaşanası bir ülkede ve de insanlarıyla bir arada yaşıyoruz ki...

Ve bir birinden habersiz...

[eylülburak]

Orijinal Mesaj Sahibi leventali

Eylül Burak müstakil eve çıkmaktan bahsetmiş. Tarsus'ta kaldı mı müstakil ev? İnşallah bulursun.

Haklısınız,neredeyse yok... Komşuluk ilişkilerinin sıcak ve samimi olduğu,çocuklarımız için güvenli olduğunu düşündüğümüz eski mahallelerde evler çok bakım istiyor ve bitişik nizam yapılmış...Yeni dubleks yapıların olduğu mahallelerde ise o sıcak , güvenilir komşuluk ilişkileri yok.Güzelim müstakillerin her tarafı demir ve dikenli tellerle çevrili...Sokakta kimse kimseyi tanımıyor, in cin top oynuyor...Her kapıda güvenlik kamerası...Ürkütücü...
Israrla umudediyoruz...Bir gün mutlaka bahçeli evimiz olacak...

[ahmetmelek]

sayın levent bey hepimizin içinden geçenleri çok iyi anlatmışsınız herkesin içinden geldiği fakat anlatamadığı duygularını bizim yerimize kaleme döktüğünüz için dökebilme yeteneğineze,kabiliyetinize,zekanıza ve o güzel içten ruhunuza çok teşekkür ederiz. hepiniz çok iyi insanlarsınız sadece dogayı birazcık korumaya yeşillendirmeye çalışan kimisi bir balkon kimisi bir teras kimisi evinin bahçesini ve ordan yetiştirdilerini daha önce hiç tanımadığı insanlarla paylaşan yüreklere ve onları bir araya getirmeye çalışan kalplere ve uzaklardan bizlere kalplerinin güzelliklerini ve dostluklarını getirdikleri için minnattarız.belki bir gün daha büyük toplantılar fidan dikme şenlikleri belki ozaman levent beyin dediği gibi kentleşmenin önüne geçemeyiz ama doğayıda yok etmemek için çabalamış oluruz karınca misali hepinize en içten saygı ve selamlarımla.

[leventali]

İyi dileklerinize teşekkür ederim Sayın Ahmet Melek. Hasbel kader bu milletin içini görebilme fırsatım oldu. Biraz baba mesleği (nakliyecilik), biraz siyaset (22 yıl kadar, 7 yıldır hiç bir alanında yokum) sanırım biraz da baktığını görebilme yetisi...

Hani Hababam Sınıfı vardı. Mahmut Hoca bir bölümünde karneleri öğrencilere değil de velilere veriyordu. Oradaki konuşmanın içten bir kopyası hissederek yazdıklarım. Şöyle diyordu Mahmut Hoca : Tembel çocuk, suçlu çocuk, haylaz çocuk, duyarsız çocuk yoktur. Tembel ana baba, suçlu ana baba, duyarsız ana baba vardır. O yüzden karneleri çocuklarınıza değil size veriyorum...

O yüzden çocuklar çok sevilir. Tabiatın tüm canlılara eşit dağıttığı saflıkla gelir dünyaya. Sonra biz ondan neler neler üretiriz. Sonra da hep birlikte bu eserimizi yerden yere vururuz.

10 yıl önce gençler hakkındaki düşüncelerimi paylaştığım kariyerli, kariyersiz insanlar güldüler, alay ettiler, dalga geçtiler benimle. Hatta benim bu evrende yaşamadığımı düşünen bile oldu. Çünkü gençler o kadar duyarsızdı ki onlara göre, bir savaş çıksa saklanacak delik ararlardı.

Aradan geçen zamanda nette yaptığım, arkadaşlarım arasında yaptığım tartışmalarda da uzaydan gelmiş muamelesi gördüm. Ama Gezi olayları patlak verdiğinde kızımın aramasıyla haberim oldu. Telefonda "Baba tüm söylediklerin çıktı. Gençlerin hepsi sokakta. Gaz yiyorlar geri geliyorlar, gaz yedikçe daha çoğalıyorlar" diyordu.

Televizyonda psikologlar, sosyologlar, gazeteciler, bir sürü kariyerli insanlar hayretler içerisindeydi. Bense değil. Çünkü onlar bu gençlerin ve hatta anne-babalar bile, küpesine, yırtık kotuna, jöleli saçına, dövmesine, kırık Türkçesine, anlamakta güçlük çektiğimiz mesajlarına, cep telefonlarına, bilgisayarlarına bakmışlardı. Kendi çocuğunun bile içine bakamamış, onların da birer birey, birer insan olduklarını unutmuşlardı.

Gezi'yle gençler hakkındaki düşüncelerim artık yargılanmıyor. Şimdi geriye bu toplum hakkında söylediklerim için aynı şekilde yargılanıyorum. Çok fazla iyimser olduğumdan tutun da, hayal gördüğümü, toplumdan soyut yaşadığımı söyleyen bile var. Belki aramızda bu yazdıklarımı okuyanlardan bu düşüncede olan bile vardır.

Yine, yeniden ifade edim ki, ne televizyonda gördüğünüz ne de etrafınızda gördüğünüz kötü örnekler bu toplumu yansıtmıyor. Küçük bir azınlık bile demiyorum ki ondan kat kat azlar. Aslında söylediğimi 10 tl'ye isteyen test edebilir.

Mersin'desiniz örneğin. Açın haritayı bir köy seçin. İsmini bile ilk duyduğunuz bir köy olsun. Atlayın o köyün dolmuşuna, gidin o köye şehirden geldiğinizi ve karnınızın aç olduğunu söyleyin. Bir yardım isteyin. O köyden dönerken en az 10 tane ismini bile unutmayacağınız insanı arkanızda bırakarak dönersiniz.

Gidiş geliş en uzak yere bu testi 10 tlye yaparsınız.

Ya da bir kenar mahalleye gidin. İsmi bile aşağılayıcı gibi. Kenar mahalle! Olsun, ben kenar mahalle çocuğuyum. Gidin bir kapıyı çalın. Aç olduğunuzu söyleyin. Sizce ne olur durum?

Peki aynı şeyi bir sitede yapabilir misiniz? Örneğin kapıdaki güvenlik sizi içeri alır mı?

Sitede bile ulaşsanız bir kısım insanlardan bir köylü, bir kenar mahalleliden göreceğiniz ilgiyi görürsünüz.

Öyleyse neden "Bizim toplumun şu kadarı " diye başlayan bunca çok cümleler kuruluyor etrafımızda? Neden binlerce parçaymışız gibi duruyoruz? Bunca kalabalıkta neden yanlız insanlar? Ve bu kadar iyiyse bu toplum nerede bunlar?

Bunların hepsine ayrı ayrı cevap verebilirim ama ben son soruya cevap verip bitirmek istiyorum.

Hepsi şu anda TV'deki dizilerini seyrediyorlar...

[Adalet Yağcı]

Sayın leventali;

Forumda dikkatinizi çekti mi bilmem, düşüncelerinizi paylaşabileceğiniz Felsefi sohbetler kahvesi adlı bir başlığımız var, bir göz atın bence.

Bu ana başlıkta ilgi duyabileceğiniz sohbet kahveleri var, ilginizi çekebilir.

Güçlü betimlemelerinizi daha geniş başlıklarda paylaşmanız dileği ile.
Selam ve sevgiler.

[leventali]

Merhaba Adalet Hanım,

Forumda böyle başlıkların olduğunu bilmiyordum. İlginiz için teşekkür ederim. Burada herhangi bir felsefi tartışma gayretinden öte, bu başlıkta buluştuğumuz insanlarla sohbetin son kırıntılarını paylaşmaktı yazdıklarım.

Genel anlamda duygularımı paylaşmak yerine, o gün orada buluştuğumuz insanları bir araya getiren bu başlık aracılığıyla gelenlerle paylaşmak istedim.

Forumun bu yönde bir düşüncesinin, uygulamasının olduğunu da bilmiyordum. Yanlış bir şey yaptımsa, acemiliğin affına sığınıyorum. Uyarınızdan ötürü de ayrıca teşekkür ederim.

Saygı ve Sevgilerle...

[Adalet Yağcı]

Sayın leventali, o kadar güzel yazı ifadeniz var ki, burada sınırlı kalmasına gönlüm razı olmadı.
Bu tarz paylaşımlarınızı çok daha büyük bir keyifle paylaşabileceğiniz başlıkları önermiştim size, uyarı değildi yani

Düzgün ifadelerle derd-i meram eylemek herkesin yapabileceği bir iş değil ne yazık ki, biraz yaşanmışlık çokça da entelekt birikim gerekiyor.
Önerdiğim ana başlıktaki alt başlıklarda çok güzel paylaşımlar var.

Forumumuzun üye sayısı çok yüksek, güzel paylaşımlarınız daha çok kişiye ulaşsın diye naçizane bir girişimdi sadece

[loveforlife]

Sayın Leventali,

Pek çoğumuzun duygularını öyle güzel yüklemişsiniz ki kelimelere, mutlaka diğer başlıklarda da görmek isteriz bu seçkin kelimeleri...

Sevgili Adalet Yağcı da hepimizin adına ne kadar da iyi yapmış, size diğer başlıkları da göstererek.

Büyük bir merakla bekliyor olacağım yeni yazılarınızı...

[cemo]

Hislerimize tercüman olmuşsunuz sevgili Leventali.

Yüreğinize, kaleminize sağlık.

[leventali]

Herkese iyi akşamlar. Öncelikle belirtmeliyim ki inanın herhangi bir alınganlık göstermedim. Gerçekten samimi olarak, böyle değerli bir forumun bilmeden kurallarını ihlal ettiğimi düşündüm.

Aslında kendi başlığımda yaşadığımız kısa bir polemiğin üzerine Adalet Hanım'ın yazısını okuyunca tereddütte kaldım.

Forumların güzel yanı kadar, polemik taraflı mahalle baskılarına maruz kalıyor insan. Eleştiri sınırları bazen rencide sınırlarını aşıyor ve ben bu tip durumlardan inanılmaz rahatsız oluyorum. O yüzden de uzak durmaya çalışıyorum felsefi tartışma başlıklarından.

Siyahla beyaz arasında 256 renk tonu vardır. Diğer renklerin toplamını buraya katmıyorum bile. Doğaya baktığınızda kimsenin rengini, boyunu, ölçüsünü umursadığı yok. Ama siyahla, beyazın arasındaki renk tonuna bile tahammül edemeyen insanlar oluyor. Ya siyah olmak zorundasınız ya da beyaz. Griyseniz yandınız. Her iki tarafında anlamsız polemiklerine maruz kalıyorsunuz.

Sanırım, o gün, orada bulunan arkadaşların sıcaklığı güven vermiş kalemime. Sıcak gelmiş bu başlık anlaşılan...

Saygı ve Sevgilerle...

[cemo]

Orijinal Mesaj Sahibi leventali

.

Sanırım, o gün, orada bulunan arkadaşların sıcaklığı güven vermiş kalemime. Sıcak gelmiş bu başlık anlaşılan...

Saygı ve Sevgilerle...

O sıcaklığı yansıtan, siz olmayasınız

Her ne kadar, uzun uzadıya sohbetimiz olamadıysa da, sizi tanımaktan keyf aldım. Kaleminizle ise, sizi daha iyi tanıdım sevgili dost...

[Adalet Yağcı]

Orijinal Mesaj Sahibi leventali

Griyseniz yandınız. Her iki tarafında anlamsız polemiklerine maruz kalıyorsunuz.

Sanırım, o gün, orada bulunan arkadaşların sıcaklığı güven vermiş kalemime. Sıcak gelmiş bu başlık anlaşılan...

Sayın leventali,
Siyah ya da beyaz olmak zorunda değiliz, tüm renk tonlarını yansıtabiliyor, taşıyabiliyorsak o zaman zengin bir kişiliğe sahibiz demektir, benim anlayışım böyle.

'Polemik' dediğiniz şey tüm forumlarda yaşanan, usulünce tartışmayı bilmeyen üyelerin yarattığı sıradışı bir durum.
Tanıdıkça göreceksiniz ki, burada sizin gibi düşünen, sizin gibi yorumlayan üyeler çoğunlukta.
Bu yüzden rahat olun.
Kendinizi bu başlıkta ifade etmekte daha rahat hissediyorsanız buraya yazın.
Bizim bir şikayetimiz yok, paylaşacağınız düşüncelerinizi okumaktan her zaman keyif duyacağız.

Selâm ve sevgilerimle.