Şiirler / Ağaç, Doğa, Çevre ...

[Baobab]

sen olmazsan
maviler ölür.
dudaklarım tuz denizi..
sen olmazsan
kurumuş ağaç gövdesiyim yapraksız
yararı yok gölgemin
ne kuşlara barınak
ne direncim fırtınalara
dingin sular uykusunda gemilerim alabora
gizlenir yağmur sonu gökkuşakları
bulanık sisler arkasına...
sen olmazsan
toprak kokmaz
değişir rengi yaprakların
kuşlar dilini unutur gizemli ötüşlerde.
sen olmazsan
gözlerim akdeniz güneşinde çarmıha gerilir


-Celal Ülgen-

[Baobab]

tanıdığım bir ağaç var
eltilik bağları yakın
bir ağaçla elti
adı saadet
eltisini kız zanneder durur

gecesi gündüzü bir
sabah uyuyor, gece uyanıyor
ayı tanımıyor
ayı hayvan zanneder
uyuyor

ona bir kitap vereceğim
adını bulsun diye
bir öğrensin kendi adını
o zaman gezsin dursun.


-Melih Cevdet ANDAY-

[Baobab]

KUNDURA BOYACISINA, KİRAZ AĞACINA, ÇİNGENE KIZINA DAİR


Sabahleyin evden çıkıyorum
İnsanın işi var gücü var
Gidip bir parka oturuyorum

Bir boyacı dikiliyor der demez
Bakar da bakar potinlerime
Ne bakıyorsun bre
Keyif benim değil mi?
Boyatmayacağım işte.

Nesini boyatacaksın diyor içinden
Bir yandan da kaşını kaldırarak
"Şu yerdeki senin mi ağabey?" diyor
Bakıyorum, ayağımın ucunda leş gibi pis bir tarak,
Alıp tarağı gidiyor.

Derken işsizin, tembelin, haylazın biri
Karşımdaki sıraya oturuyor
Sadece otursa iyi
Oturmuş bir de düşünüyor.

Ne düşünüyorsun be adam?

-Melih Cevdet Anday-

[Baobab]

kuşlar yağmur yağdırır da
yağmur güneşe vururdu ya
ben sana gelirdim

sevincin yarısı ağzımda
zambağa birikir sabahlar
ovalar atlara binerdi

kulesine koşuşunca deniz
cebimde geceden yıldızlar
arılarla ballarla kanımda

yüreğim avuç olurdu da
sonra çeşme de olurdu ya
mutsuz dönüşler ayında

ben sana gelirdim..


-Melih Cevdet Anday-

[Baobab]

ruhun bir ırmaktır gülüm
akar yukarda dağların arasında
dağların arasından ovaya doğru
ovaya doğru, ovaya kavuşamadan bir türlü
bir türlü kavuşamadan uykusuna söğütlerin,
geniş köprü gözlerinin rahatlığına,
sazlıklara, yeşil başlı ördeklere,
düzlüklerin yumuşak kederine kavuşamadan
kavuşamadan, ayışığındaki buğday tarlalarına,
ovaya doğru akar,
akar yukarıda dağların arasından,
bir yığılan, bir dağılan bulutları sürükleyip,
geceleri iri iri yıldızları taşıyarak,
dağbaşı yıldızlarını,
mavi güneşlerini de dağbaşı karlarının,
akar köpüklene köpüklene,
dibinde ak taşları kara taşlara karıştırıp,
akar akıntıya karşı yüzen balıklarıyla,
dönemeçlerde kuşkulu,
uçurumlara düşüp şahlanarak,
kendi uğultusuyla deli divane
akar yukarıda dağların arasından,
dağların arasından ovaya doğru,
ovaya doğru, ovayı kovalayıp
ovaya kavuşamadan bir türlü...

(Nazım Hikmet Ran)