|
"gözlerine bakarken
günesli bir toprak kokusu vuruyor başıma,
bir buğday tarlasında, ekinlerin içinde kayboluyorum...
Yeşil pırıltılarla uçsuz bucaksız bir uçurum,
durup dinlenmeden değişen ebedi madde gibi gözlerin:
sırrını her gun bir parça veren
fakat hiç bir zaman
büsbütün teslim olmayacak olan...."
(Nazım Hikmet Ran)
|