|
Düslerin mavi saganaginda bir gece
sordu cesur ve yilgin
bakisiyla bir kaçak:
Seni nasil sevmeli?
Ipeksen çildirir yüzlerce tirtil kivrimi
suysan tutulmaz bir uçari nem
gülüssen tam ortasindan parçalanan bir çelik
seni nasil sevmeli?
Düslerin mavi saganaginda bir gece
solugun solugu susturdugu Afganistan
Karanlik kayalarda sakli turkuaz
kuytu magaralarda gizemli bir fisilti
atesi üfleyen dudak kadar kirilgan
her damla terin pusata dönüstügü
dünyanin gözyasi ve isyan.
Topraga gömülmüs kesik kollu bir heykel
renk, ses ve tatlarla yikilan idol
akilla duygu ve çatisma ve cansikintisi
en ince ayrintilarla yeniden yaratilan
çagdas bin tanri... bin tanri daha.
Seni nasil sevmeli..?
Insanin insani dogurdugu bir ögle vakti
- kil ya da kaburga kemiginden degil -
mermer serinliginden
bir irmak akisindan
kuslarin ötüsünden
işik selinden
insanin insani dogurdugu...
Sordu cesur ve yilgın
bakisiyla bir kaçak:
Turkuaz nerden ulasir çarsilara bilmeden
sorgulamadan geçitsizligi
seni nasil sevmeli?
Düslerin mavi saganaginda bir gece
anladim ne zaman düsürdügümü
gögsünde ürküntüsüz tek denizi tasiyan
o güvercini.
Daglari da yitirdim
vitrinlerle kusatilmis bir sehrin
salginina kaptirip kendimi.
Kimbilir kaç kadindan birikmis turkuaz
günesin tutsak yani
seni nasil sevmeli..?
(Zerrin Taşpınar)
|