Ortak Yazılan Öykü - 2 (Su Damlasını Hikayesi)

[aysun öztürk]

Hemde Nasıl haklıyım ben. Kutuplarda öylece durmak.Kıpırtısızca seyretmek uzaktan geçen gemileri ve arada bir gördüğüm güneşi. Oysa hep güneşe ulaşmak isterken burada öylece kalakalmak.
Biliyorum güneşte bana aşık. Beni bunca ısıtması bundandır biliyorum. Çağırır beni kendine bu ısıyla. İşte bundandır benim yavaş yavaş kopuşum buz dağlarından ve eriyişim yavaş yavaş. En son kocaman kopmamışmıydım? Ne demişti insanlar, 400 futbol sahası büyüklümüydüm ne? Koparım ******, kolaymı burada öylece durmak.

Akmak isterim ben, taşmak, gürlemek isterim.Küçük adacıkları yutmak isterim.Çünkü güneşe aşığım ben, biliyorum ada bana aşık. Beni bunca ısıtması ondandır.

Belki bu ısı azalır bir gün ve bende durulurum yeniden. Belki durgun bir deniz olurum kıyıda. Belki bir çocuğun kağıttan bir gemi yüzdürdüğü yol kenerında bir su birikintisi olurum.Çeltik tarlalarında çökek.