Ölümsüz olarak yaratıldım. Dünya'da gezip görmediğim yeryüzü parçası, şahit olmadığım olay kalmadı. Hafızamda milyonlarca yılın birikimi var.
Birkaç elbisem var. Kışın bembeyaz uzun yumuşak elbisemi giyerim. Baharda örümceklerin dokuduğu kristal elbisemi ki güneş ışınları üzerine vurduğunda gözleriniz kamaşır, yazın mavi, mercan kemerli elbisemi giyerim üzerinde balık pullarından desenler vardır. Ayakkabılarım papatya yapraklarından , deniz kabuklarından, saçlarımda mevsimine göre kimi zaman çiğdemler, kardelenler, kimi zaman unutmabeni çiçekleri olur...
Aslında bir yazlık bir de kışlık evim var. Kışın Tibet'te yaşarım. Yazın daha çok okyanusların sessiz yüzeylerinde gezer kafamı dinlerim.
Ama nadiren evlerimde otururum, seyyah olmak yaradılışımda var.
Gökyüzünden ineceğim yere ben karar veremiyorum ama olsun böyle plansız yaşamak daha heyecan verici. Rüzgarlar beni sarmalar ve o günkü hikayemin kollarına bırakmak üzere yeryüzüne gönderir.
Bugün gökyüzünden bilmemkaçıncı kez düşüşümde küçük bir kızın avuçlarına isabet ettim, oradan toprağa doğru kaydım.
Dereye doğru hızla ilerledim. Karşıya geçmeye çalışan bir kadının çıplak ayaklarına çarptım, ileride taş kemer kö
prüleri geçtim ve yavaşlayarak denize kavuştum. Bu oyunu bıkmadan yineliyorum. Havalanıyorum, uçuyorum ve süzülüyorum.
Size bir sırrımı açayım. Yıllardır içimde yanan bir sızı. Onu uzaktan izlerim. Ama asla yaklaşamam. Bunun adı kendi imkansızlığıyla büyüyüp duran aşktır. Güneşe aşık oldum. Bu binlerce yıllık bir ceza . Yükseliyorum ona bakıyorum, bakıyorum görünmez bir duvara çarpıp geri dönüyorum ama onu tekrar görme heyecanı içimden hiç eksilmiyor. Yeniden avuçlarımı kanatarak, tırnaklarımla eşeleyerek, yeryüzünü oyarak azimle kendime yollar açıyor ve yükselmenin bir yolunu buluyorum.... ( Maceralar sizden arkadaşlar
)