|
ÖZLÜYORUM
Güneşi özlüyorum. Ay ve yıldızları özlüyorum. Denizde bir damla olup, arkadaşlarımla kumsalı yalamayı, denize yakın kayalara çarparak köpük köpük olmayı özlüyorum.
Sabahları bir gül yaprağının üzerinde çiy zerresi olmayı, çimlerin üzerinde Güneşin doğuşunu seyretmeyi özlüyorum.
Dünyanın var oluşundan yok oluşuna kadar benim ve arkadaşlarımın miktarı hiç bir zaman azalmayacak ve çoğalmayacak. Hiç bir madde ben ve arkadaşlarım kadar değişik yerlerde bulunmayacak ve seyahat edemiyecek.
En son şanssız bir yolculuk yaptım. Yaklaşık 1000 senedir hapis hayatı yaşıyorum. Bir çok arkadaşımda üzerime yığılıyor.
Nerede olduğumu her halde anlamışsınızdır.
Evet evet. Kutuplardayım. Daha ne kadar zaman burada duracağım bilmiyorum.
Bulunduğu yerden ğüneşe doğru yükselen, pamuk tarlaları gibi gökyüzünde dolaşan, yüzlerce metre yüksekliten çağlayarak nehirlere dökülen, dağlar bayırlar aşan arkadaşlarımın yaptığını özlemekte haksız mıyım?
Size soruyorum.
|