Köpek sevmez komşu sorunları

[yedikaranfil]

Orijinal Mesaj Sahibi kırçiçekleri

Sevdiğinden ayrılamak çok zordur, çok acır canı insanın...
Ama.... İşte bi de aması vardır, bi de _hiç istemese insan_ koşullar, umarsızlıklardır ayrılıkları yaşatır...
Beti, iki yaşında akıllı, güzel bi kızdır.Üç aylıktı bize geldiğinde.
O üstüste yanyana yapışmış evlerde yaşarken, Beti bi kaç ay yaşadı orada.
Artık sevgi ve hoşgörünün tükendiği insan ilişkilerinde,bi köpek yaşayamadı ne yazık...
Beti'mize sevgimizden, onun ve bizim huzurumuz için taşındık yazlığa...
İki yıldır buradayız.
Yalnız iki, üç ay insanların çok olduğu zamanlar dışında, sakin, güzel.
Ama.... O iki ay süresince en yakın evlerdekiler_ insanlar_huzursuz oldular, yakındılar...Beti burada da yaşayamıyor yani...
sözün özü;
Beti'yi çok çok seviyoruz biz. Evden biri gibi, evin kızı gibi.
Ve biz yine o üstüste, yapışık eve taşınmak zorundayız.

Beti'yi sevgi ile sahiplenip, koruyacak, bakacak, dost olacak
bahçeli evi ve olanağı olan hayvansevere vermek istiyoruz.
Aydın ili ve yakın illerden isteyenlerle iletişim kurabiliriz.
Umarım, dilerim Onu gerçekten sevgi ile alıp sahiplenecek, güzel yürekli bi hayvansever dost vardır.
Sağlıcakla kalın.

merhaba kırçiçekleri;
Beti'niz için verdiğiniz mücadeleyi okudum ve umarım hala yanınızdadır. Aynı sorunları bizde ailece yaşadık. (biraz uzun olacak ama lütfen okuyunuz)Benim kızım şu an 24 yaşında işitme engelli,spastik ve epilepsi problemleri olan ve benim gözümün nuru bebişim o.
Ben çalıştığım için evde hep yalnız kaldı . Daha önce Ankara'da oturuyorduk ve doktor tavsiyesi üzerine kızıma faydası olur düşüncesiyle hem ruhsal hemde diğer sağlık problemleri için yavru bir golden retriever aldım. Adını ASYA koyduk. Veeeeeeeeee o Asya'mız benim kızımın hayatı oldu. Ona bağlandı ve köpeciğimizde onun yanından hiç ayrılmadı. (kızımın kulakları duymadığı için hiç konuşmuyor sessiz ve köpeği'de aynısı daha sesini duymadık) Şu an küçük bir ilçede kamu lojmanında oturmaktayız. Ve sözün kısası elini vicdanına koymayan bir kişi, benim kızımın dünyasını karartıp yıkmak pahasına da olsa lojmandan köpeğimizi attırmak için şikayet etti. Kızım, oğlum ve ben perişan olduk. Günlerce sabahlara kadar kızımın başında sabahladık (tekrar nöbet geçirmesin diye çünkü Asya sayesinde kızımın nöbetleri durdu) Ama bunu kime anlatırsın. Bende kızımın doktoruna anlattım durumu .Sağlığı açısından bu köpeğin yanında olması gerektiğini belirten bir rapor verdi. Bende bu raporu işyerine verdim. sadece lojman değiştirdik.Yani kimseye zararı olmayan, hatta bir kere dahi havlamamış, tuvalet eğitimi almış, kimseye saldırmayıp kedi yavrusundan dahi korkan bu masumun varlığından rahatsız olan insanlarla iç içe yaşamak çok zor. Umarım o can dostunuz hala yanınızdadır. Bizim ailece yaşadıklarımızı burada anlatmaya zaman yetmez. (biraz kopuk kopuk oldu ama umarım birazcık olsun anlatabilmişimdir) Sağlıcakla kalın.