Ailemizin dört ayaklı üyeleri: Kediler

[loveforlife]

Bugün çok yorucu bir gündü. Bütün gün hastanedeydim neredeyse. Kendi hastalığım yetmiyormuş gibi annem pnömoni olmuş.

Annemi ve bırakıp ilaçlarını almak için çıktım. Dönüşümde hava kararmaya başlamıştı. Şehrim oldukça merkezi bir yerinde oturuyoruz. Birden ciyaklarcasına bağıran bir minik yavru gördüm. Caddeye fırlıyor, acı içinde koşturuyordu. Yakaladım, insana alışık... Herkese sordum soruşturdum sonunda yarım saat kadar önce bir arabadan bırakılıp gidildiğini öğrendim.

Küçük hanım kucağımda geldim eve. Başladı bizimki evi keşfe. Ama kıyamet koptu az sonra. Kuşların kafesinin önünde dikildi. Dikilmesiyle kuşlarım çırpınmaya başlamaları bir oldu. Parçaladılar kendilerini. Şimdi kuşlar banyoda, kedicik ise düz duvara tırmanıp tırmanamayacağını test ediyor...

Tecrübesi olanların yardımlarını bekliyorum. Hepsiyle mutlu olmak adına neler yapabilirim?

[iris41]

Sevgili loveforlife annenize gecmiş olsun dileklerimi iletin lütfen.
Hayatınıza hem cok güzel hemde büyük bir sorumluluk almışınız , kuşlarınızın kafesini yüksekce bir yere koyun örtüler var kediyi göremesinler kedide zıplayıp ulaşamasın yemek icin degil oyun icin zıplar hoplar.
Bir süre sadece bir birlerinin sesini duysun kokularını alsınlar sonra yavaş yavaş odaya bırakın gözlemleyin alışırlar zor ama başarırsınız
Kolay gelsin hemen pes etmeyin .