Ahmet Bedevi (Manisa Tarzanı)

[Müjgan]

" Bu kez Vali Nİyazi Araz, Sağlık Müdürünü görevlendirerek, kendi otosu ile Tarzan'ı Ege Üniversitesi Hastanesine gönderdi. Bizzat ziyaret etti. Gerek Manisalılar, gerek İzmirliler çiçeklerle odasını dolduruyordu. Ama morali bozuktu. Dayı, rezil oldum. Tarzan hastalanır mı hiç? Manisa'yı özledim.Başımı alıp dağlara gideceğim, oralarda kaybolurum, hiç değilse kimse hasta süründüğümü, öldüğümü görmez." diyordu.

Oradan da çıkmak için baskı yapıyor, yakınıyordu. Halsiz, bitkindi. Manisa'ya gelip, yine Devlet Hastanesine yatırmak zorunda kaldık. "Oh dayı dünya varmış, burası cennet gibi" diyordu. İzmir'e giderken yürümüştü. Bu kez hastaneye sedye ile taşındı.

Öleceğini anlamıştı. Ziyaretine gittiğimde "Dayı, artık pil bitti" diye sızlandı. (Dağda yorulan genç dağcılara "volt düştü mü" diyerek takılırdı) Kendisini azarladım, iyileşeceğini söyledim. Fakat çok bitkindi. O gece 31/05/1963 gecesi vefat etti.

Sabahleyin Sayın Vali Niyazi Araz, kadirşinaslığın güzel örneğini vardi. Askeri ve sivil bando, askeri kıta, polis ve belediye zabıtası kıtaları, talebe temsilcileri, izciler, tüm vilayet erkanı, memurlar ve binlerce Manisalı, merhum büyük fotoğrafı ve İstiklal Madalyası, bayrağa sarılı tabutu arkasından, başta Vali ve Garnizon Komutanı olmak üzere, şehrin hemen bütün sokaklarını yürüyerek, eller üzerindeki tabutla, mezarlığa gelindi. Vali bizzat konuşma yaptı. Naaşını mezara talimatı üzerine ben ve Halit Ağabey birlikte indirdik.
Naaş onun elbisesi idi. Toprağa verdik. Tabiat sevgisinin sembolü Tarzan ölmüştü. :(