Masal 2- Evren Konuşuyor (Tuana & Karakedi ve diğerleri)

[tuana]

okurken o anı yaşadım sağol kara kedi iyi ki varsın öyle bir sarıldı ki dakikalarca sarılmış olmasına rağmen birkaç saniye gibi geldi Ece'ye.Ağaç o devasa gövdesini yüzyıllardır kıpırdamayan eski çağ dinazorları gibi yavaşça oynattı.Ece bu kıpırdanışı farketti.içindeki inançla tekrar sordu:merhaba nasılsın?Ağaç gecenin o eşsiz koyuluğunda bambaşka bir gezegen iklimi oluşturan sokak lambalarının ormana süzülen hüzmelerinin arasında cevap vermedi.Ece inancını azaltmadan ama biraz yorgun bir sesle tekrar:merhaba evren,merhaba ağaç!!dedi.Ağacın o kalın,devasa gövdesinden büyük bir su damlası yuvarlandı.Bu damla sıradan bir yağmur damlasından daha büyüktü.Ece'nin başına doğru akan bu damla yüzüne dağıldı.Ağaç:Hoşgeldin Ece dedi.Ece:işte bu!!Ağaç konuşuyor!evet! Daha bir sıkı sarıldı ağaca.Ve ağaç onu güneşe uzak bir gezegen ikliminde çook uzak bir mevsim gibi sıcacık sardı dallarıyla.Ağaç:Ece,kara kediyi ben gönderdim sana dedi.Ece:biliyordum.kedi de konuştu ve ağaçlardan evrenin konuştuğundan bahsetti.artık eminim.Ağaç:Ece hayatın ve mavi gezegenin tam ortasındasın şimdi.Kendini o drin okyanıslara bırak.Sonra gökyüzünün seninle konuşacağı çok şey var.haydi Ece !Dinle onları.Ece:Bir rüya görmüştüm.