|
Minnetle kediye seslendi.
-pisipisiciiiik????çaresizce karanlık sokak aralarında kara kediyi arıyordu.ancak yürüdüğü sokakları ona seçtiren bir çekim vardı.sırılsıklam olan saçları Ecenin canını sıkmıyor,aksine tatlı bir heyecana neden oluyordu.adımlarını hızlandırdı.yol bir gelecek gibi önünde uzuyordu.arkada kalan sokakları ise geçmişte olan gibi hissetti.arabasından iyice uzaklaşmıştı.acaba kedi arabaya geri dönmüşmüdür diye düşündü.koşarak arabasının olduğu sokağa ilerledi.anahtarı çevirdi kapıyı açtı.evet.kara kedi orada arabanın koltuğunda o yeşil acı dolu gözleriyle oturuyordu.ama Ece'ye bakmıyor,gözlerini çok uzaklarda bir geçmişi aydınlatırcasına yere, uzaklara bakıyordu.Ece bu esrarlı hayvanın bakışlarında kendi geçmişini gördü.kedi gözlerini Ece'ye çevirdi:"evet şimdi otur ve dinle!yıllardır kulaklarını mühürleyen karanlığı bırak.uzaklaş ondan.Evet konusan bir kedi sana ilginç gelmemeli.çünkü sen mavi gezegendeki hayatı tamamlamadın.3 yaşında bir çocuk gibisin.o da benim konustuğumu gördüğünde kedi konustu deyip geçiyor.şaşırmıyor.şimdi aklında şu da var hayatla ilgili.kediler de konusur..
|