|
işte yine aynı şey diye düşündü.Son zamanlarda sık sık olan, Ece için adeta sıradanlaşan bir fenomendi bu.İlk başlarda ciddiye almamıştı evet birşeyler hissettiği halde ciddiye almamış mantığının sesini dinlemişti ama artık dikkate alacak kadar farkında olduğu için hemen yağmura bile aldırmayarak hızla arabadan iniverdi.Evren onunla konuşuyordu!
acaba çıldırıyormuyum diye milyonuncu kere düşünerek kapıyı kilitledi.
Tekrar düşünmeye çabaladı ve kendi kendini karanlığa doğru konuşurken yakaladı.
-anladım ...gitmemeliyim..eeee?? sonra???
Gerçekten tuhaftı ama sonra sorusunun hemen ardından cevap kafasında çınlamıştı bile..
-kediyi izle!!
olur diye homurdanarak karanlığa doğru baktı ve derin bir iç çekişle karanlığın içine daldı.
El yordamıyla gecenin karanlığında yüzüne gözüne çarpmaması için hayali dalları iteklerken farketti ki...
|