Masal 2- Evren Konuşuyor (Tuana & Karakedi ve diğerleri)

karakedi · 02-02-2006, 20:57

Kedinin ardından kalakalmıştı.İçinden bir ses kalk git de bir ağaç bul bakalım..kedi konuştuğuna göre bu gece bitmeden bir ağaç bulup denemelisin diye çınladı..
Evin arkasında küçük bir koruluk vardı.Mahallenin çocuklarının neşeli çığlıklar atarak oyunlar oynadıkları...Ece'nin çok sevdiği en az 50 yıllık eşsiz bir ardıç ağacı vardı.Hemen arabadan fırladı ve koşa koşa ardıcın dibine vardı.
Ağaca bakakalmıştı.ilk defa bir gece özellikle bir ağacın yanına gelip ona bakıyordu.Konuşmaya cesaret edemedi.Cevap alamamaktan korktuğunu fark etti.Nasıl başlayacağına karar verememişti.
Birden annesinin ona küçükken öğrettiği birşey aklına geldi.bunu sokak köpeklerinden korktuğu zaman **** tanımadığı hayvanlara yaklaşırken yapmasını öğretmişti ve bugüne kadar hep işe yaramıştı. Evet!! neden olmasın diye düşündü.
ağaca baktı ama gerçekten onu görmek için baktı.Güzelliği ululuğu içine içlemişti sanki... sonra iyice yaklaştı ve tüm iyi niyetini toplamaya çabalayarak ve ona saçmalama diye bağıran zihnini dinlemeyerek adeta çocukluğundaki gibi fısıldayarak,
-korkma,ben dosttum! deyiverdi.
Sonra yavaşca daha da yaklaşıp ellerini uzattı ve ağaca sımsıkı sarıldı.

02-02-2006, 20:57	#12
karakedi doğasever Giriş Tarihi: 16-12-2005 Şehir: bodrum muğla Mesajlar: 380	Kedinin ardından kalakalmıştı.İçinden bir ses kalk git de bir ağaç bul bakalım..kedi konuştuğuna göre bu gece bitmeden bir ağaç bulup denemelisin diye çınladı.. Evin arkasında küçük bir koruluk vardı.Mahallenin çocuklarının neşeli çığlıklar atarak oyunlar oynadıkları...Ece'nin çok sevdiği en az 50 yıllık eşsiz bir ardıç ağacı vardı.Hemen arabadan fırladı ve koşa koşa ardıcın dibine vardı. Ağaca bakakalmıştı.ilk defa bir gece özellikle bir ağacın yanına gelip ona bakıyordu.Konuşmaya cesaret edemedi.Cevap alamamaktan korktuğunu fark etti.Nasıl başlayacağına karar verememişti. Birden annesinin ona küçükken öğrettiği birşey aklına geldi.bunu sokak köpeklerinden korktuğu zaman **** tanımadığı hayvanlara yaklaşırken yapmasını öğretmişti ve bugüne kadar hep işe yaramıştı. Evet!! neden olmasın diye düşündü. ağaca baktı ama gerçekten onu görmek için baktı.Güzelliği ululuğu içine içlemişti sanki... sonra iyice yaklaştı ve tüm iyi niyetini toplamaya çabalayarak ve ona saçmalama diye bağıran zihnini dinlemeyerek adeta çocukluğundaki gibi fısıldayarak, -korkma,ben dosttum! deyiverdi. Sonra yavaşca daha da yaklaşıp ellerini uzattı ve ağaca sımsıkı sarıldı. Paylaş Sitesinde Paylaş Digg Del.icio.us Technorati Twitter