Ev yapımları hakkında

[efe-can]

Sevgili Aziz Fayda;

Bu bölüme ben de deneyimlerimi önceki sayfalarda aktarmıştım. Kaçış/yapış serüveninizi bir solukta okudum, fırsat bulunca bir daha okuyacağım.

Yaptığınız iş tek kelime ile müthiş bir şey. Güle güle huzur içince oturun. Benimde taş ev hayalim var dı ama olmadı. Bende size benzer çalıştım ev yaptım. Şimdi olsa yapamam herhalde.

Mühim olan bundan sonra istek ve hevesin devam etmesi. Dilerim enerji ve umutlarınız sıcak kalır.
"Cozder" kardeşime katılıyorum. Ama şimdi Şehir ile Köy aynı olmuş. Her kültürden insan önce " benmerkezli" olmayı ilke edinmiş. Sizler gibi hümanist ve insani duygular içinde yaşama arzusu ve beklentileri çok güzel. Fakat uygulamada yok böyle şeyler.

Aziz bey'in çadır kurup havayı teneffüs etmesi çok güzel bir deneyim. Bu konuyu daha önce kaçıp gidecek "kaçık" lar için dile getirmiştim. Önce git yaşa. İnsanları gör, sonra karar ver. Çünkü yaptığımız yatırımlar; çoğumuzun bir atımlık barutudur.

Umutları kaybetmemek dileğiyle......

Kıssa'dan hisse;
Yazarlarımızda Müşerref Hekimoğlu; bir süre Almanya'da kalır. İstanbul'a dönüş yapar. Sabah evinden çıkar: kapıcıya; günaydın! (yanıt yok) sokaktaki gördüklerine; günaydın!(yanıt yok ) derken, gazete büfesine gider; "günaydın" der. Büfeci de çıkarır bir GÜNAYDIN gazetesi verir.

Oturduğumuz yerde günaydın diyecek birileri olmalı.....