Ortak Yazılan Öykü - 2 (Su Damlasını Hikayesi)

[Baldaş]

Yeniden erimeye başladım ve bu çok hızlı olmadı. Soğuk güney denizinin dibi görünmeyen karanlık sularında yüzüyorum. Arasıra altımdan kocaman koyu gölgeler sessizce geçiyor. Çoğu kez hava kapalı ve gökyüzü gri bulutlarla kaplı. Sürüklene sürüklene Patagonya kıyılarına ulaştım. Dünyanın insan eli ulaşamamış cennetlerinden birindeyim.Tahmin edeceğiniz gibi tertemizim. Şimdi yeniden Güneşi bekliyorum. Burada zar zor görebildiğim Güneşi. Yeniden yükselsem ve nereye düşsem ?

Hepiniz gibi toprağın esiriyim. Ben Güneşe aşık, topraksa bana. Gökten eriyip dökülüşümü sevinçle umutla bekliyor. Çok da cömert.Sert kaba saba bağrından her gelişimde güzellikler sunar. Aklım almıyor bunca güzel renk kapkara topraktan nasıl çıkıyor? Dokunduğum yerden güller fışkırır, aşkı için yapıyor bunları ama kalamam aynı yerde yaradılışımda yok...