|
İnsanlar, insancıklar var.Toprakta yaşıyorlar.Evler, şehirler kurmuşlar kendilerine.Bazen üzerimde yüzdürdükleri gemilerle geçer giderler, gıdıklanırım sanki. Bu gemilerden içimi bulandıran atıklar boşaltırlar, varil gibi şeyler atarlar bana.
Ama bilmezler benim öfkemi. İçimdeki o maddeleri sevemem bir türlü ve öfkem öyle büyürki birden boşaltıveririm içimdekileri.Dev dalgalar olurum tsunami olurum kıyılarda.Yutarım ne bulursam. Korku salarım içlerine ama yine kurtaramam kendimi kirletilmekten.
|