Aslında bu ayrıntıları ayrı bir başlık altında konuşmalıydık :)

Çünkü ben hala, noktalama işaretlerinden sonra boşluk bırakın ve paragraf yapın uyarılarını tekrarlamaktayım. Öyle ki de/da takılarını ayrı yazın demeye bile sıra gelmemekte :)

Arkadaşlar, yazılanları okuyunca umutsuzluğa kapılıp, öğrenme isteklerini kaybedecekler...

''Eve gelip camları açıp müzik dinleyerek yemek yedim''
Bu daha güzel, virgülsüz. ;)

Sn.malina,

Bir nev'i, "Temel", "Orta", "İleri" seviye gibi mi başlıklar? :)

TDK sitesinden:
"Küçük harflerle yapılan kısaltmalara getirilen eklerde kelimenin okunuşu esas alınır: cm'yi, kg'dan, mm'den, YKr’un. Büyük harflerle yapılan kısaltmalara getirilen eklerde ise kısaltmanın son harfinin okunuşu esas alınır: BDT'ye, TDK’den, THY'de, TRT'den, YTL’nin. Ancak kısaltması büyük harflerle yapıldığı hâlde bir kelime gibi okunan kısaltmalara getirilen eklerde kısaltmanın okunuşu esas alınır: ASELSAN'da, BOTAŞ'ın, NATO'dan, UNESCO'ya."

Benim bu ifadeden anladığım kadarıyla MEB' e olmalı. Büyük harfli kısaltmalarda son harfe göre ancak kelime şeklinde okunanlarda kelime okunuşuna göre diyor ki bu durumda MEB' e olmalı. Öyle değil mi?

Bu detaylı açıklama sonrasında bile farklı yorum yapmak mümkün.

Siz,

"kısaltması büyük harflerle yapıldığı hâlde bir kelime gibi okunan kısaltmalara getirilen eklerde kısaltmanın okunuşu esas alınır: ASELSAN'da, BOTAŞ'ın, NATO'dan, UNESCO'ya."

örneğinden yola çıkarak,

"MEB' e olmalı" diyorsunuz,

Bense,

"MEB kısaltması, bir NATO, bir UNESCO gibi kelimeleşmiş bütünlükte bir kullanım mıdır ki o şekilde kullanalım?" diye yorumladım.

Dolayısı ile sizin de alıntıladığınız "TDK'den" örneği, bu bilgi ışğında daha uygunmuş gibi duruyor gibi.

Ancak yine de, dediğim gibi; ben, "TDK'ndan" kullanımının doğru olduğu bilgisi ile yetişmiştim.

Büyük harfle yazıldığı kesin olduğuna göre bu durumda iki ihtimal mümkün. Ya Me-E-Be şeklinde düşünüp MEB' ye yazacağız -ki bence bu kulağa hoş gelmiyor- ya da MEB diye düşünüp MEB' e yazacağız. İkincisi doğru gibi geliyor. Haklısınız yoruma açık bir konu tabii.

Genel usulde birden fazla kelimenin kısaltılmasında bunların baş harfleri alınır, araya nokta konulmaz. Kısaltmaya ek geldiğinde okunuş, kısaltma kelime gibi okunuyorsa kelimeye göre, okunamıyorsa son harfe göredir. İSO'nun, TBMM'nin gibi.

Cümleye kısaltma ile başlanmaz. Bilimsel çalışmalarda özet bölümünde kısaltma kullanılmaz. Kısaltmalar metinden önce bir tabloda verilir. Metinde bir kısaltma ilk kez geçtiği yerde açık yazılır. Meşhur kısaltmalarda buna gerek yoktur (TRT, NATO, ABD gibi). Tablolarda kullanılan kısaltmalar tablo altında açıklanır. Şekillerdeki kısaltmalar metin içinde açık verilir. Terim olmayan kısaltmaların sonuna genel olarak nokta konur, bunlara kesme işareti konulmaz (vb., bkz. gibi). Yabancı kısaltmalar aynen kullanılır (IMF, ILO, WHO). Ölçü birimleri uluslararası sistemlere göredir. Dipnot ve sonnotlarda latince ibid, op cit, loc cit, passim kullanılmaz, türkçeleri kullanılır (a.e., a.g.e.). Başlıklarda kısaltma kullanılmaz.

Kısaltmalarda iç noktada boşluk bırakılmaz, son noktadan sonra bir boşluk bırakılır (a.m. den, p.m. de gibi). İsimleri yazarken soyadından önceki bir veya iki ismin kısaltmasında iç noktalar arasında boşluk bırakılmaz, ikinci noktadan sonra bırakılır (Ş.S. Aydemir, M.K. Atatürk gibi). Sayfa, cilt kısaltmasından sonra bir boşluk bırakılır (s. 100, c. 1 gibi). Kurum kısaltmalarında noktadan sonra bir boşluk bulunur (Gen. Kur. gibi).

Vikipedi

Kısaltma; bir kelime, terim veya özel adın, içerdiği harflerden biri veya birkaçı ile daha kısa olarak ifade edilmesi ve simgeleştirilmesidir. Kısaltmalarla ilgili kurallar şunlardır:

1. Kuruluş, kitap, dergi ve yön adlarının kısaltmaları genellikle her kelimenin ilk harfinin büyük olarak yazılmasıyla yapılır: TBMM (Türkiye Büyük Millet Meclisi), TDK (Türk Dil Kurumu), ABD (Amerika Birleşik Devletleri); KB (Kutadgu Bilig); TD (Türk Dili), TK (Türk Kültürü), TDED (Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi); B (batı), D (doğu), G (güney), K (kuzey); GB (güneybatı), GD (güneydoğu), KB (kuzeybatı), KD (kuzeydoğu).

Ancak bazen kelimelerin, özellikle son kelimenin birkaç harfinin kısaltmaya alındığı da görülür. Bazen de aradaki kelimelerden hiç harf alınmadığı olur. Bu tür kısaltmalarda, kısaltmanın akılda kalabilmesi için yeni bir kelime oluşturma amacı güdülür: BOTAŞ (Boru Hatları ile Petrol Taşıma Anonim Şirketi), İLESAM (İlim ve Edebiyat Eseri Sahipleri Meslek Birliği), TÖMER (Türkçe Öğretim Merkezi).



Gelenekleşmiş olan T.C. (Türkiye Cumhuriyeti) ve T. (Türkçe) kısaltmalarının dışında büyük harflerle yapılan kısaltmalarda nokta kullanılmaz.

2. Element ve ölçülerin uluslararası kısaltmaları kabul edilmiştir: C (karbon), Ca (kalsiyum), Fe (demir); m (metre), mm (milimetre), cm (santimetre), km (kilometre), g (gram), kg (kilogram), l (litre), hl (hektolitre), mg (miligram), m² (metre kare), cm² (santimetre kare).

3. Kuruluş, kitap, dergi ve yön adlarıyla element ve ölçülerin dışında kalan kelime veya kelime gruplarının kısaltılmasında, ilk harfle birlikte kelimeyi oluşturan temel harfler dikkate alınır. Kısaltılan kelime veya kelime grubu; özel ad, unvan veya rütbe ise ilk harf büyük; cins isim ise ilk harf küçük olur: Alm. (Almanca), İng. (İngilizce), Kocatepe Mah. (Kocatepe Mahallesi), Güniz Sok. (Güniz Sokağı), Prof. (Profesör), Dr. (Doktor), Av. (Avukat), Alb. (Albay), Gen. (General); is. (isim), sf. (sıfat), hzl. (hazırlayan), çev. (çeviren), ed. (edebiyat), fiz. (fizik), kim. (kimya).

Küçük harflerle yapılan kısaltmalara getirilen eklerde kelimenin okunuşu esas alınır: cmyi, kgdan, mmden, YKrun. Büyük harflerle yapılan kısaltmalara getirilen eklerde ise kısalt*manın son harfinin okunuşu esas alınır: BDTye, TDKden, THYde, TRTden, YTLnin. Ancak kısaltması büyük harflerle yapıldığı hâlde bir kelime gibi okunan kısaltmalara getirilen eklerde kısaltmanın okunuşu esas alınır: ASELSANda, BOTAŞın, NATOdan, UNESCOya.

Sonunda nokta bulunan kısaltmalar kesmeyle ayrılmaz. Bu tür kı*saltmalarda ek, noktadan sonra ve kelimenin okunuşuna uygun olarak yazılır: Alm.dan, İng.yi, vb.leri.

Tonsuz (sert) ünsüzle biten kısaltmalar, ek aldıkları zaman oku*nuşta tonsuz ses tonlulaştırılmaz: AGİKin (AGİĞin değil), CMUKun (CMUĞun değil), RTÜKe (RTÜĞe değil), TÜBİTAKın (TÜBİTAĞın değil).

Ancak birlik kelimesiyle yapılan kısaltmalarda söyleyişte knin yumuşatılması normaldir: ÇUKOBİRLİKe (söylenişi ÇUKOBİRLİĞE), FİSKOBİRLİKin (söylenişi FİSKOBİRLİĞİN).

www.bibilgi.com

Ana sütü gibi temiz: Dilimiz
 

Keşke, hayatımızda da dili düzgün kullanmayanların kelimeleri sansürlense; yanlış ve çirkin kelimeler, cümleler yerine yıldızlar çıksa... (Sanırım o zaman da uçuşan yıldızlardan burnumuzun ucunu göremezdik.)
Dil konusundaki hassasiyetiniz için teşekkür ediyorum. Görüyorum ki, bu zincirleme bir reaksiyon gibi: Tabiatı seven dili seviyor, dili seven okumayı seviyor, okumayı seven... Kısacası, işin özü sevgi.

Keşke, sizin gibi düşünenlerimiz sitemizde de çok olsa.
O zaman, ara sıra yaptığımız uyarılara olumlu cevaplar alırdık, sana ne yerine.
Teşekkürler, sevgili saynur öztürk.

Güler Abla,
saynur öztürk gibi düşünenlerin sitemizde çoğunlukta olduğunu düşünmek isterim. Sizler faydalı olabilmek için uğraşıyorsunuz. Bizlerde faydalanıyoruz. Tekrar tekrar teşekkürler.

İyi ki varlar...

Mühim değerler...

http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=131501

Mikroorganizmalar bu sefer yok :)

Merak ettim;
-de, -da ekinin (ismin hali ve dahi anlamında) yanlış yazılıpta, anlam kayması olan bir cümle var mı bildiğiniz?
Demek istiyorum ki;
aslında "dahi" anlamında yazılmak istenipte, birleşik yazıldığı için ismin -de halini alarak, anlamı değişen bir cümle biliyor musunuz? (ya da tersi?)

"Evde yıkıldı kaldı"

"Ev de yıkıldı kaldı"

Yeterli mi, başka örnek ister misiniz?

Cümle büyük harfle başlamayınca da anlam yanlışı olmuyor. Soru takılarını ayrı yazmazsanız da...

yazdığınız zaman da ne demek istediğinizi anlıyoruz.
Doğrusu: yazılmak istenip de

Yani ne yapalım?

Sevgili malina; Türkçemize gösterdiğiniz özen için sonsuz teşekkürler, iyi ki varsınız.

Ben; yeni üyelerdenim. Türkçeyi doğru kullanmak konusunda özen göstermeye çalışıyorum. Ancak bilgisayarı kendi kendime öğrendiğim için biraz zorlanıyorum yazmakta. Türkçemizin doğru kullanımına özen gösteren site yönetimine ve buna dikkat eden üyelerimize teşekkür ediyorum.

Türkçe dil bilgimin yeterli düzeyde olduğunu düşünürüm.
Türkçe'ye ve yazım kurallarına elimden geldiğince uymaya özen gösteririm.

Bir an düşündüm; bu -de -da ekinini yazımının neden ayrı olması gerektiğini?
Konuşurken "vurgu" ile anlamı verebiliyoruz ama yazımda bu vurguyu tipografik özellikler dışında belirtmemek nasıl bir yanlışa sebep olabilir diye sordum kendi kendime.

Cevabınız yeterli. Ciddi bir anlam kayması söz konusu olabiliyor. Bu güne kadar karşılaşmamıştım böyle bir örnek ile. Sayenizde birşey öğrenmiş oldum. Teşekkür ederim.

Haklısınız..

ama sorunuzun nedenini veya anlamını anlayamadım.

"Anlam yanlışı olmuyor, öyleyse de/da'yı ayrı yazmasak da olabilir mi?" demek istemediniz mi?

Yıldızlı ifade bulunmayan hatalı yazılarda görünmüyor değil, çok üzücü bir durum.

Örnek,


http://www.agaclar.net/forum/showthr...t=16867&page=2

Hata yapılabilir ama düzeltme gibi bir imkan varken bu konuda ısrarcı olunmamalı.

mtuncer54 izninizle tartışmaya katılmak istiyorum.

Verdiğiniz örnek bana Hz.Musa'nın bir yanlışı düzelttiği söylenceyi hatırlattı. Yanlış yapan kişi o kadar çok utanır ki, yanlış uyguladığı ibadetten vaz geçer. Bunun üzerine Tanrısı Musa'ya kızar: Bana inanan birini nasıl ürkütürsün?

Alıntı yaptığınız ileti sahibi birkaç bölüme cesurca yazıyor. Türkçe, konuşulduğu gibi yazılan ender dillerdendir. Kimi kişiler yerel söyleyişleri ile yazar, ortaya verdiğiniz örnek çıkar. O arkadaşımız için yazdığı doğrudur haberi olsa çok şaşırırdı, tartışmaya örnek olduğu için.

Oysa burada tartışılan başka bir şey: Bildiği halde kuralları eğmek, ters yüz etmek. Kimsenin buna hakkı yoktur. Perihan Mağden gibi ünlü bir yazar olursunuz, size ait gazete köşesinde istediğiniz çevirmeyi yaparsınız. Okurlarınız da bellidir. Kimse kimseyi kınamaz. Çünkü yazar "bu benim üslubum" demektedir. Saygılarımla...

Ben bir kaç uyardım ama ısrarla aynı tarz yazmaya devam edince, üşeniyor mu? umursamıyor mu? anlayamadım.

Bemim rastladığım cümledeki ifade "eyer varsa bende isterim" gibi bir şeydi.

Bu at eyeri şeklinde anlaşılıyor, doğrusu "eğer" diye yazdım.

İki gün uyarı mesajım durmasına rağmen düzeltmemiş.

Ya da hakikaten ne yazdığının farkında değil.

Sevim4

Berduray bu örnek üzerinden gidince, saplanıp kalacağız gibi görünüyor.

Geçen yıl Hatay'dan bir öneri almıştım. Öneri sahibi elinde birkaç dizi film konusu olduğunu ve senarist aradığını duyurmuştu. Talebim üzerine önce telefonda konuştuk, bir şey anlayamadım söylediklerinden. Yazarak, MSN üzerinden anlaşmayı denedik, daha kötü oldu. Çünkü öneri sahibi Arap kökenliydi ve Türkçesi sağlıklı değildi. Büyük bir olasılıkla erken yaşta evlenmiş bir hanımefendiydi(bana göre), dolayısyla eğitim eksikliği de vardı.
Bir ses kayıt cihazıyla Hatay'a gitmek en doğru şey olacaktı. Fiyatta anlaşamadığımız için yarım kaldı o iş.

Kısacası bu Türkiye gerçeği. Konu, bilip de yanlış yapılması... Tehlikeli olan o, diye düşünüyorum.

Hz. Musa, zavallı kulun yanlışını hangi uslup ve biçimde düzeltti bilemiyorum. Ama insanları utandıracak biçimde, onları küçümseyerek, yanlışlarını sanki kişisel bir kusurmuş gibi yüzüne vurarak yapılan uyarı uyarı değil elbette. Ama, birine "eğer" yazman gerekirken "eyer" yazmışsın bunu lütfen düzelt derseniz sanırım o kişi yazı yazmaktan vazgeçmez....

kelimeleri yerinde kullanırsak daha anlaşılır olacağına inanıyorum....

Sn. Tiya
Eğer bazı kurallar varsa, bu kurallarda yöneticiler tarafından tekrar tekrar üstüne basa basa dile getiriliyorsa fazla söze hacet yok. Kişiye hatasını düzeltmesi için imkan verilmiş ayrıca her yazdığımızı mesaj olarak yollayacağız diye bir kaide yok bence, yazdıklarımızı okumalı,düşünmeli sonra tekrar hatalı sözcükler bulunup bulunmadığına bakılmalıyız, bu forum çöp tenekesi tarzı bir forum değil, her ağızımızdan çıkanı da mesaj yazıp yollamak hoş bir davranış değil, ben kişisel anlamda kimseyle bu konularda söz savaşına girecek değilim, kimseninde avukatlığını yapmak benim haddim değil, benim amacım göstermiş olduğum titizliği sizinde, Ahmet beyinde, mehmet beyinde, Ayşe hanımında dikkat etmesidir.

Kişi bazında şu kişi hatalıymış, şu şöyle yazmış onun yazdıkları imla kurallarına aykırıymış şeklinde kimsenin eksiklikleriyle uğraşmak benim görevim değildir, ama ben eğer zaman ayırıp hatamı düzeltmeye çalışıyorsam seninde gereken özeni göstermen gerekir, gücenilecek sıkılacak bir durum yoktur.

Sayın Hassoman emin değilsiniz ki "sanırım" demişsiniz. İnsanlar "eleştiriye açığım "derler ama eleştirilmekten hoşlanmazlar. Kişi kırılgan bir yapıya sahipse hele daha özenli olmak gerekir. Yine yazıyorum. Amaç bu yanlış söyleyişler değil, Türkçenin kurallarına uyulmasıdır.

Yani beni çileden çıkaran "***,****" gibi uydurmalar. Arapçada sesli harf yoktur ama işaretler vardır onların yerine geçecek. Bu sözcüklerde o da yok.

Bir gazete başlığı:*** Erdoğan... Araya hangi ünlü harfleri koyalım?

Yıldızlar
 

Sayenizde ilk yıldızlarımı almış oldum. Malina bu sözcükleri yerine koyabilir miyiz? Çünkü örnek olarak kullanılmıştı. Şimdi yazı, bütünlüğünü kaybedip, kuşa döndü.

Harflerin arasına boşluk bırakarak yazar mısınız?
Ben de yasak kelimeleri yazamıyorum :)

Malina yanıtınız çok hoş:=))
Sözcükler:
s l m

m r h b

t ş k

Eskiden, yani bizim zamanımızda olsaydı o öğrenci daha çok çaba gösterebilir, böylece kendini gelişririrdi. Ama şimdiki gençler daha çok çaba göstermek yerine daha çok tepki göstermeyi biliyorlar.

Bu düşüncenize ben de katılıyorum.

Sevgili Hassoman, beni güldürdünüz...Allah iyiliğinizi versin:))
Bence o kadar tepki vereceklerine, dönüp yıldızlanan kelimelerini düzeltseler ya. Bu sayede onlar düzgün yazmayı öğrenecekler, bizler de burada ne yazmış diye düşünmekten kurtulacağız.

Güzel Türkçemizin Seyir Defteri

Yıl: 1967

"Karşıma âniden çıkınca ziyâdesiyle şaşakaldım ve çok mütehassis oldum...
Nasil bir edâ takınacağıma hüküm veremedim, âdetâ vecde geldim.
Buna mukâbil az bir müddet sonra kendimi toparlar gibi oldum.
Cemâlinde beni fevkalâde rahatlatan bir tebessüm vardı...
Üstümü başımı toparladım, kendimden emin bir sesle:
'Akşam-ı şerifleriniz hayrolsun' dedim..."

Yıl: 1977

"Karşıma birdenbire çıkınca çok şaşırdım ve hislendim..
Ne yapacağıma karar veremedim. heyecandan ayaklarım titredi.
Ama çok geçmeden kendime gelir gibi oldum, yüzünde beni rahatlatan bir gülümseme vardı..
Üstüme çeki düzen verdim. kendimden emin bir sesle: 'iyi akşamlar' dedim.."

Yıl: 1987

"Karşıma âniden çıkınca fevkalâde şaşırdım ve duygulandım.. .
Nitekim ne yapacağıma hüküm veremedim, heyecandan ayaklarım titredi.
Amma ve lâkin kısa bir süre sonra kendime gelir gibi oldum. Yüzünde beni ferahlatan bir gülümseme vardı. Üstüme çeki düzen verdim, kendimden emin bir sesle 'Hayırlı akşamlar' dedim.."


Yıl 1997

"Karşıma birdenbire çıkınca çok şaşırdım ve duygulandım.. .
Fena halde kal geldi yani.. Ama bu iş bizi bozar dedim.
Baktım o da bana bakıyor, bu iş tamamdır dedim...
Manitayı tavlamak için doğruldum, artistik bir sesle 'selam' dedim.."

Yıl: 2007

"Abi onu karşımda öyle görünce çüş falan oldum yani ve duygu durumum kabardı...
Oğlum bu is bizi kasar dedim, fena göçeriz dedim, enjoy durumları yani...
Ama concon muyum ki ben, baktım ki o da bana kesik..
Sarıl oğlum dedim, bu manita senin... 'Hav ar yu yavrum?''

Teşekkürler meyrancı, iki mesajı yan yana koyunca güzelliğimiz, türkçemiz ne hale geldiği daha da belirginleşiyor, bu güzel türkçemize mi bir şeyler oluyor yoksa bizlere mi? Galiba bizlere bir şeyler oluyor ki, özümüzü benliğimizi kaybettik.
Neden, niçin, niye?