Evet erken ama bilemiyorum ki neden böyle oldu. Az evvel bir sitede durumu tüm detaylarıyla anlattım 'yuvadan atmamıştır, düşmüşlerdir, yuvaya koy yavruları' dediler.

Ne yapsam bilemiyorum şuan, Çınar hobi olarak ara ara gidip bir tüy çekiyor yine.

Yavruları enjektörle sen besle, Çınarı da bir daha dokunursa pilav üstü yapmakla tehdit et :D.

Çok önceden bizim de vardı muhabbet kuşlarımız. Yumurtlar üç gün yatar dördüncü gün yumurtaları yuvadan atar ya da kırardı. Anneliğe hazır hissetmiyordu herhalde kendisini ne bileyim ya da babaya mı güvenemiyordu bu bakmaz bebelere yol yakınken döneyim diye mi düşünüyordu acaba :o.
Şimdi de var annemlerin bir tane ama bu da bir acayip. İnsana yaklaşmıyor, kafesten çıktı mı yakalaman imkansız, kendi başınayken bir şakımalar bir cilveler seni gördü mü tısss. Sabah kimse yokken biraz ötüyor ondan sonra dut yemiş bülbül ama terbiyeli kuş çırpınıp tüy uçurmuyor, yeminin kabuklarını dağıtmıyor kafesi gayet tertipli düzenli. Kafesi suya tut bir güzel yıkanıyor, temizlik hastası mıdır nedir :D

Uyap, valla sen Çınar'ın hikayesini baştan bu yana bi okusan :) hep bi atraksiyon içinde buluyorum kendimi :o Bana yaşatmadığı duygu kalmadı. Yavrum benim.


Yavruları yogun ısrar üzerine yuvaya koydum, tekrar dışarı attı. 'Beslemeye devam ediyorsa sorun yok, rüzgarda tutma yeter' dediler. Bakalım sonumuz ne olacak. Belki bu aşk ölümsüz, belki yarım kalacak :( çatlak, duygudan duyguya sürüklüyor beni.

Besliyor, görüyorum. Hem kursaklarda dolu.

Aynen. Onlar için kocasını dövdü, sonra kendi cımbızlık yaptı.. Aynı ben :o

Sabah sabah vıcırtılarla açtım yine gözümü. Kalktım yumurta haşladım, havuç rendeledim, azda irmik katıp verdim Çınar hanıma. Yedi ve yedirdi.

Aaa yavrular kanat çırpıyorlar :)

Çınar ne yapmaya çalışıyor artık aklım almıyor yani, yavruları yuvadan atmıştı dün, tekrar yuvaya koy dediler koydum, tekrar attı, sonra baktım popolarından ittire ittire yuvaya sokmaya çalışıyor, yardım ettim, bir müddet sonra tekrar attı. Düşe kalka büyüyecekler bunu anladım.

Muhabbet Kuşu
 

Sanırım sizin çok fazla ilgi göstermenizi kıskanıyor. Yavrulara elinizi sürmenizi kıskanıyor ama yavrularıda ilgisiz bırakmak istemiyor olabilir benim kuşlarım çok fazla yavrularla uğraştığım için yuvadan atmıştı mecburen elle beslemiştim


Sent from my iPhone using Tapatalk

:) Sanırım öyle ama müdahale etmeden duramıyorum ki. Kaç yavrunuz vardı? Enjentörle mi beslediniz? Youtube'dan baktımda, çok zor yaa :( Her ihtimale karşı enjektör alacagım bugün, ne olur ne olmaz, evde dursun.

Benim 4 yavrum vardı kuşumun da ilk yavrularıydı enjektörle besledim fakat babası da bakmadığı için yem kırmayı 2 tanesi öğrenemediği için öldüler :( bu yüzden yumurtladıklarında kontrol etmeye korkuyorum


Sent from my iPhone using Tapatalk

Bence Bıdıkı da kafese salsan biraz. O da yavrulara biraz baksa yani. En azından denemeye değer canım. O da bakmıyorsa mecbur beslemen gerekebilir. Sen neleri başardın bunu da halledersin canım. Ne zaman her şey yolunda desek bir aksilik çıkıyor. Çok üzüldüm. Umarım yavrulara bir şey olmaz. :(

Gokcecim, Bıdık'ı kafese koydum, köşe bucak kovalıyor Çınar, yakalasa dövecekti yine :( hemen aldım.

Ne yapsam bilemiyorum.

Ayrıca da 'Bunu asla yapma çünkü baba yavruları tanımıyor, dünyadan haberi yok" dediler :o

Ağdalı yavrularım :(

Çok fazla zarar vermiyorsa elle beslemenizi tavsiye etmem yem kırmayı öğretmesi lazım annenin öğrenmezlerse acı tecrübe olur :(


Sent from my iPhone using Tapatalk

http://images.tapatalk-cdn.com/15/08...8d934a7aee.jpg bunlarda benim yeni romantik takılmayı çok seven çiftim


Sent from my iPhone using Tapatalk

Kıyamam onlara Sayın Hira! Nasıl da tatlılar... Cadı Çınar! :mad:

Çınar, psikolojisi bozuk bir kuş. Bende kıyamıyorum ama o maşallah!

Ben Çınar'ı çok seviyorum sevgili hira, psikolojisi bozuk deme yavrucuğa... Lohusa sendromu, bekar annelik stresi diyelim :)

Çınar haklı iki yavruyla bıraktı gitti onu bıdık hem de bakabilir misin diye sormadan. Afferin Çınar tüylerini yol onun, kafasına kafasına vur :D.
Çınarın hayatını pembe diziye çevirdik bu arada :D. Ağaçlar.net'in hem acıklı hem komik hem de bol aksiyonlu soap operası :p

O bırakmadı ki Uyap, Çınar onu dövüp evden kovdu :o

Olayları merakla takip ediyorsunuz, çok farkındayım :D

Sevgili hira,
17 sene kadar önce ablamın kuşlarının yumurtaları oldu ve yumurtalardan kuşlar çıkınca dişi olan eşini kanatıp, parçalayana kadar dövdü. Erkek yuvadan alındı, biraz sakinleşti. Sonrasında yavrularından birini yuvadan dışarı attı diğerleriyle ilgilendi. Hiç bir şekilde o yavruyu kabul etmedi.
O yavruyu biz aldık üstünde bir tek tüy bile yoktu, gözleri bile açılmamıştı. Şırıngaya çektiğimiz kemik suyu, haşlanmış yumurta sarısı ve ekmek kırıntılarıyla besledik. İnanılmaz bir şekilde hayata tutundu. Sonrasında parmak uçlarına aldığımız yemle ''yem kırmayı'' öğrendi. Tüyleri çıkmaya başlayınca tüylerin üstündeki kılıfları nazikçe biz açtık. Bu arada adını ''Bebek'' koyduk :)
Sonrasında büyümeye ve gelişmeye başladı ve o sıralar bacaklarının kısmi felç olduğunu anladık. Ebeveynler genetik olarak beğenmedikleri ya da hasta, hasarlı olanları dışlıyorlar. Hani şu doğadaki meşhur ''Doğal seleksiyon'' mevzusu. Muhtemelen ya bizimki ya eşi ilk yavruları olduğundan pek bilemediler ya da yer dar geldiye çıkan yavrunun üstüne bastılar. Sakatlığa belki kendileri sebep olsa da diğerlerinin şansını artırmak için onu atıp diğerleriyle ilgilendiler.
Biz Bebek'e gerçekten bir bebek gibi baktık. Bir sepete pamuk doldurup bir örtüyle ona rahat bir yatak yaptık. Hareket edebiliyordu, tırmanabiliyordu ama bir iki metre bile uçamıyordu. Biz salona, odaya, balkona nereye gidersek sepetiyle bizle geliyordu ve çok mutluydu. Hatta salonda bir misafiri ağırlarken bizimki orta sehpada, sepetinde uyanınca kadın ''Ayyy bu canlı mıydı ben bunu süs sandım'' diye heyecanlandığını hatırlıyorum.
Tam 7,5 yıl yaşadı. Çok güzel konuşmayı öğrendi. Bir gün kışın yıldırımlı ve şimşekli bir günde o salondayken yatak odasından ''annneciğimm koş koş koş, annneciğimm gel gel gel'' diyen sesiyle uyandım ve sakinleştirip üstünü örtüp uyuttum.
'' Kızım hani gerdanın'' derdim boynunu arkaya eyer gerdanını gösterirdi. ''Kızım hani zilin'' derdim minik bir çanı vardı onu çınlatırdı. Boynuma alırdım kolyemin zinciriyle iki saat oyun oynar arada da beni öperdi. Üstünde kuş kabartması olan bir merdiveni vardı, en çok orada rahat ederdi ve sürekli kursak yaparak o sahte bebişi beslerdi. ( Belki de annesi kendisini beslemediği için içgüdüsel yapıyordu, bilmiyorum.) Bir de aynalı salıncağı vardı onu çok severdi. Yine oraya tırmanabildiğinde sürekli aynada gördüğü kuşa (ama aslında kendine ) mama yedirirdi.
Evde Vivaldi'nin 4 mevsim müzikli VCD si vardı onu açardım, saatlerce onu dinler ve izlerdi. Canım ''kızım''benim.
Üstelik biz kız olmadığını erken öğrendik ama o kızım lafına alıştığı için hep söylemeye devam ettik :) Bizim seyahatlerimizde hep yanımızdaydı. Hiç yoksa beraber 7000-8000 km, belki daha fazla yol yapmışızdır.Çok uzun anlattım sevgili hira ama lafın kısası benim ömrümdeki en çok sevdiğim canlılardan biri oldu. Gittiğinde çok ağladım, bahçede bir çam dibine gömdük ve kalbimde yeri hiç ölmedi. Kısmetse bir gün video ve resimlerini bulup paylaşırım.
Canım, demem o ki anne bakmayıp, sürekli tartaklıyorsa artık bırakma ona bakımı ve sen üstlen. İnan korkulacak bir şey yok ve çok büyük bir sevgi dönüşü var. Allah kolaylık versin. Kızımı'' Bebek''i hatırlayınca çok efkarlandım :(

Yüzümde bir tebessümle okudum yazını Milla ablacım, insan gerçeken bağlanıyor, vazgeçemiyor. Özellikle başlarına bişey gelse elim ayağım karışıyor. Tecrübesizlik ve bilgisizlik kötü.

Çınar, ilk yumurtasını yaptığında annemlerdeydik, o günü hatırladım şimdi :) Erkek sandığım Çınar, masanın üzerinde kafeste duruyordu, bi an tuhaf sesler çıkarttığını fark ederek fırladım koştum, bide baktım kafesin tabanına yaymış kendini, hık hık ederek öldü ölecek biçimde hareketler yapıyor. Resmen can çekişiyor. Ben başladım ağlamaya :o Annem beni sakinleştirmeye çalışıyor 'gel veterinere götürelim' diyor. Ben 'ölüyor yaa, napayım ben şimdi' diyerek ağlamaya devam :o :) Meğer yumurtluyormuşta ben bi rahat bırakmamışım hayvanı. Az sonra kafesin dibinde beyaz bir yumru! Aaa! şok etkisi... Hani Çınar erkekti? Ayrıca 'eşi yok ki, nasıl yumurtlasın' şeklinde düşünceler :o Derken bu günlere geldik. Çok hareketli, sevimli ve stres yüklü bir kuş. Arada gıcık etsede seviyorum :)

Yavrulara gelince; Milla ablacım, yavrulara bakıyor ama bir gariplik var, neden itip kakıyor? Gercekten stres ve kıskançlık mı,, yoksa dedigin gibi bir problemimiz mi var?

Bakmıyor olsa çoktan ayırırdım ama şuan annelerinden ayırmaya kıyamam ki!


Bugün çok aşırı yağmur yağdı ve enjektör almaya gidemedim, yarın sabah eczanedeyim inşallah. Elimin altında dursun her ihtimale karşı.

Son gelişmelerden bahsedeyim. Yavrular hoplayıp sıçramaya başladı, birkaç basamakta olsa kafesin demirlerine tırmanarak yuvaya girdi ufaklık.. Gerçi Çınar hemen geri kafese postaladı ama neyse :o

Büyük olansa, belki yem kırmayı öğrenirler diye kafesin dibine serpiştirdiğim yemleri alıp gevelemeye başladı. Henüz kıramıyor ama yakındır öğrenmesi sanırım.

Sorun hallolmuş gibi gözüküyor sevgili hira. Yem kırmayı başardılar mı tamamdır zaten. Aşağıda kolay yetişebilecekleri bir yerde minik bir kap su da bulundurursan iyi olur.

Aklıma geldi ama kendilerini ıslatır üşürlerse ablacım ?


Şimdi dışardan geldim, enjektör aldım ama nasıl mama vericem :( miktarı yani? Videoda adamın teki "ne kadar verirseniz verin, korkmayın, fazlasını atar' diyor ama ya çatlatırsam hayvanları?

Çatlamazlar merak etmeyin kursaklarının dolduğunu görürsünüz zaten kuşlarda doyunca artık yemek istemezler hiç bilemezseniz kursaklarının şişliğinden anlarsınız


Sent from my iPhone using Tapatalk

Yıllık izne ayrıldığım için hafta sonu kuşları komşuya bırakıp ayrılmıştık,bugün haber geldi,ilk yavru çıkmış :)

Maşallah maşallah :) birer güne arayla çıkmaya başladılar artık :) Şimdi sizin yavruları düşündümde bizimkiler kocaman oldu :)