Ya bir de isin kotusu annemler dun insan gibi konusmuslar ve su an kopeklerimizi tehdit ediyorlar,asariz keseriz diye :o Korumali bir evde oturuyoruz cok sukur ama yaziklar olsun.Dun geldigimde annem yan komsumuzla gitmis konusuyor ama tek dedikleri "Benim cocuklarim bu canlidan daha mi onemli " Evet daha onemli,cunku onlar insanlik,sevgi tasiyor,canli katletmiyor.

Bu gibi konularda şikayet ettiklerinde, 5199 nolu hayvanları koruma kanununun ilgili maddelerini göstererek,kanuna karşı geldiklerini belirtip haklarında gerekirse dava açabileceğiniz konusunda karşı tarafı bilgilendirebilirsiniz.Genelde hep geri adım atılıyor.Hatta internette de bu şekilde dilekçeler mevcut.Haytap'ın sitesinde de olabilir.Deneyebilirsiniz.Geri adım atmayın.Böyleleri konuşmaktan da anlamaz ne yazık ki!
Geçenlerde internette ,bir hayvanseverin kendisine ve beslediği köpeklere cephe alan mahalle halkına karşı yaptığı bir girişimi okumuştum.Bu kişi mahallesindeki balkonlarını kapattıranların balkonlarını fotoğraflıyor ve iligili makama şikayet ediyor.Tüm sakinlere 500 ila 2000 lira arasında değişen miktarlarda olmak üzere ceza kesiliyor.

Taksim'deki gösterideydim, umarım Ankara'da öyle kalabalık ve gürültülü olmuştur. Sevgili Selis'in fotoğrafını Cihangir sokaklarında duvarlarda afiş olarak gördüm :)

Eyleme ben de katılmıştım.
Bugün Ankara'da yapılan eyleme de annem katıldı.Çektiği fotoğrafları birazdan Facebook'taki HAYVANLARA YAŞAM HAKKI adlı sayfama ekleyeceğim.

Insanlik nereye gidiyor bilmiyorum ama dogru yolda degil orasi kesin. O kopeklerden bir tanesi perisan halde gelmeyi basarmis evine 1 saat icinde belediye aranmis ve kopek siringalanarak goturulmus ... Bundan sonra ne yorum yazilir bilemiyorum ki !

Hayvan Gazetesinden canyakan bir haberi paylasmak istedim sizlerle,
Anneydi, Bebekleri Vard ama Uyuz Olduu in Vuruldu! - Hayvansever Gazetesi

Istanbullu olup ta kopru yolunu kullanan arkadaslardan ricam lutfen dikkat edelim otobanda olan canlilara,her gun her sabah goruyorum onlarca ezilmis kedi/kopek.1 tanesi vardi ki cok uzdu beni,emniyet seridindeydi kopek ilerisinde de arabasiz yolun basladigi o alan;biraz daha hizli olsaydi bariz bir sekilde gecebilirdi oradan ama olamamis iste :(

Arkadaşlar bizim burda yavru köpekler var,okadar tatlılar kimsezizler.Tam eğitilcek zamanları çokta akılılar,6,taneler malesef açlar keşke birileri baksa ama bizim burda hayvan sevgisi yok. Bakanlarada kızıyorlar kendime ağit evim olsa hepsine bakardım,ama bizim sitede yasak .İnşallah onlarında sıcacık yuvaları olur.

Çok fazla insan var;ama iyi insan çok az var.
Bu hayvanlara şefkat göstermek,onların karnını doyurmak kısacası onları da düşünebilmek için merhamet,vicdan duygusuna sahip olmak gerekiyor;ama birçok insan bu duygulara sahip değil.Buradan hepsini kınıyorum,zaten böyle insanları asla hayatıma sokmam,insan gibi insan olabilmenin yolu methametten geçer;ama öyle uzaktan merhamet etmek değil dediğim.Elini taşın altına sokmuyorsan sen de zarar verenler kadar suçlusun demektir benim gözümde.
Not:Hayvanlar söz konusu olduğunda,insanlara karşı çok acımasız olabiliyorum;çünkü gereken bu.Başka bir şeyden anlamayan zihniyete sahipler.

Sevgili arkadaşım daha biraz önce eşim yemek verdi.Biz eski evimizde okadar hakaretlere karşı sokağa terkidilmiş bir kediye baktık onun yanında diğer hayvanlarda beslendi,biz hayvanları ağilecek seviyoruz evimizde balıklar papağan kaplumba var.İnsalar hayvanat bahçesi diyorlar.Benim buraya yazmam belkı bırılerı sayip çıkarlar diye sıcak bir yuvaları olur diye.

Geçen sene bizim siteden çıkarken yavru bir kedi aç suzuz günden yaralı miyavlayıyordu,içim çız eti.Gezmeye gidecektik fakat onu öylece bırakamadım .Eşime onu hayvanat barına götürsek bakarlarmı acaba dedim inşallah dedi .Arabaya aldık evimiz mudanya hayvan barına Bursada arada bir saat ,kedi yolda durmuyor,ben kediyi zor tutuyorum sok olduğu için klimayı açtık ısınsındiye neyse kedi miyav ,miyav herhalde aç dedik .Eşim marketen süt aldı daha kutuyu açamadan sütü içmeye çalışıyor içimiz cız eti .Okadar aç üşümüş neyse sütü içti ve ısındı uyup kaldı bir de horlaması varkı,eee nihayet barınağa vardık ,güvenlik kapalı dedi.Ona durumu anlatık fakat kabül etmedi.Neyse geri döndük yolda arkadaşı aradık ne yapabiliriz diye arkadaş Mdanya belediysine veririz dedi.Sabah olsun dedi .Eve geldik ona bir ev yaptık sütünü koyduk üstünü örtük ,ama biz camdan hep bakıyoruz alıyormu diye sesi yok uyudu rahatladı fakat sabah bir baktık eviyle yok,kimse bilmiyor haftalarca aklımızdan çıkmadı İnşallah biri bakmak için almıştır.

Yolda giderken yavru bir köpek yavrusu arabanın yanına geldi.Hava soğuk hasta,aç ,üşüyor gözlerimizin içine bakarak yalvarıyor,kızım baba onu alalım bakalım dedi.Bakçak yerimiz yok,onu aldık hayvan barınana götürmek için,akşam olduğu için eve getirdik.Kızım onu yıkadı kuruladı tüyleri dökülmüş.Onu doyurdu mutfakta ,kaliferin altına yatırdık ,karnı doydu uyuduk.Sabah erken uyandı tuvaleti gelmiş tabi çişinide yapmış halıma diğer tüveletinide banyoya yaptırdık,yani benim mutfağımdaki halı felaket.Neyse o misafir sonra temizledik .Onu hayvan barınana götürdük aldılar tedavi edermisiniz dedik abla biz saden veteneriz dedi ve çok sevindik sayın tika evde haftalarca baktığımız hayvanları söylesem siz bile şaşarsınız.Eve girmeyen hayvan yok komşumun oğlu bile tafşan getirmişti ama malesef kedi ve köpeye karşı alerjim var onların içerde kokusuna karşı midem kaldırmıyor.Yoksa evde kedi köpekte bakacaklar bütün hayvanları çok seviyoruz.

Umarım,zalim bir insana denk gelmemiştir.Kutusuyla birlikte gözünü kırpmadan çöpe atacak kişi sayısı o kadar çok ki...

Hayvanları sevmek ve korumak ileri derecede medeniyet ve kültürü hazmetmiş olmayı gerektirir.
Hayvan bulduğunuzda lütfen barınağı seçenek olarak düşünmeyin.Onların birçoğunun hapishaneden farkları yok,sokakta bakın daha iyi...En son çare olarak düşünülmeli...Çoğu barınakta hayvanlarla ilgilenmiyorlar.Açlıktan,susuzluktan,hastalıktan barınakta ölen hayvan sayısı çok fazla.
Sayıları az da olsa iyi sayılabilecek barınaklarda var;ama şu bir gerçek ki barınaklarda çalışan çoğu görevli hayvanlara çok kötü davranıyor.

İlan açılacak hayvan olduğunda benim sayfamı kullanabilirsiniz.

HAYVANLARA YAŞAM HAKKI

Sayın tika haklısınız fakat bizim barınak çok büyük ve görenler iyi diyorlar inşalah öyledir.Hem devletin açtığı bir yer ayrıca ikiside hastaydı,gönlümüz dışarıda kalmasına izin vermedi .Bu konuda biraz acemiyiz ne yapacağını insan o anda karar veremiyor.Saygılar

Okula gidiyordum, kampüse yeni girmiştim ki kaldırımda gözüme çarpıverdi o kadar uzaktan bile durumunun ağırlığı o kadar göze çarpıyordu ki! Hemen durdum, bagajda başka bir yavru için yanıma aldığım yemekler vardı çıkarıp önüne koydum karnını doyurdum ve zavallıcığı bagaja attığım gibi geriye döndüm.

Çarşıda veterinerlik hocalarının açtığı bir klinik var, oraya götürdüm, ileri derecede uyuz olduğunu söylediler, fotoğrafta görünmüyor ama vücudunun çoğu yeri kaşımaktan kanamış, derisi ağaç kabuğu gibi sertleşmiş ve tüneller oluşmuştu. İçi dışı da parazit dolu, titriyor, gözlerinin feri gitmiş artık bulanık bakıyordu. Çok ümitlenme, dediler, olsun, biz yine üzerimize düşeni yapalım, ölürse kurtuldu derim, yaşarsa sağlığına kavuşmuş olur dedim. Parazit aşısı yaptılar, enseye damlalar, vitamin iğneleri ve tendürdiyotla yaralarını temizlediler.

En az üç-dört gün bu tedaviye devam edilmesi lâzım yoksa bir işe yaramaz diyerek beni uyardılar. Tekrar kampüse götürdüm bulduğum yeri güvenli bulmadığım için kampüs içinde yer aramaya başladım, en son depremden sonra sağlamlaştırması yapılan cami inşaatında karar kıldım, caminin etrafı minik, kapısı açık kulübeler, tahta yığınlarıyla dolu. Bekçiyle konuştum, hayvancağızın durumunu anlattım, burada üç-dört kalabilir mi iyileşince alırım dedim. Hayvanın durumunu da görünce kabul etti, tahtaların altında ona güvenli bir yatak hazırladık -evdeki eski havlu, battaniye gibi şeyleri bu gibi durumlar için bagajda taşırım, iyi ki taşırmışım;) -. Yuvanın üzerine de eski bir kapıyla çatı yaptık, karnını doyurup eve döndüm. Hayvancağızı iyileştirebilmek için üç gün boyunca günlük 100 km yol yaptım, karnım burnumda, eve geldiğimde canım çıkmış oluyordu, eşimin gün içinde olanlardan haberi olmadığı için ağrı sızılarımı hamileliğime verdi. Eskiden olsa ben anlatırdım o kızardı:D Ama bu durumda anlatmaya hiç niyetim yok.

Neyse hayvancığın şimdiki durumu gayet iyi, yaraları iyileşti, tüyleri geri geldi, gözleri parladı, hızla büyüyor (maşallah) adı da Umut. Kampüs içindeki konteyner kentlerden birinin etrafında yaşıyor, caminin ordan evine geri dönmüş, ben de haftada iki-üç gün onun için bir ziyafet hazırlayıp götürüyorum, bayıla bayıla yiyor, beni göndermek istemiyor, etrafımda zıplıyor, önümü kesiyor, pantolonumu ısırıyor;) geri kalan günlerde de sanırım konteynerda kalanlar önüne ufak tefek yiyecek artıkları bırakıyorlar.
Dün kuduz aşısını ve yine bir parazit ve vitamin iğnesini yaptık. Karnını doyurdum ve evime döndüm.

Bunları niye anlattım, her şeyden önce bir şeyler yapmak isteyip de insanların kınamasından, hakaretlerinden, tehditlerinden korkup çekinenlere örnek oluşturur belki cesaret verir onları da bir şeyler yapmaya teşvik eder diye. Veya benim gücüm, vaktim yok, işlerim çok uğraşamam, hastalık bulaşır gibi bahanelerin arkasına sığınarak kimse sorumluluklarından kaçmasın diye.


Fotoğraflar yavruyu bulduğum zamana ait, iyileşmiş hâlini de çekip eklerim.

Böyle düşünen tek kişi olmadığım için mutlu oldum.Yüreğine sağlık.

Merhaba sayın Sûz-i Dilârâ

Sizi taktir etmek istiyorum.

Bu yapmış olduğunuz ulvi davranışınız ve emeğiniz, Allah katında size ve ailenize sıhhat, afiyet ve huzur getirmesini temenni ediyorum...

Yaşamda her isteğiniz gönlünüzce olsun...

Saygı ve selamlarımla....

Sn. Sûz-i Dilârâ,

Daha iyi bir dünyanın mümkün olduğuna inancımı kaybettiğim anlarda bir yerlerde bir şeylerin iyi gittiğine dair gelen haberler ile umutlanıyorum.

Tüm insanların sizin gibi gören gözleri, şifa olan elleri ama en önemlisi merhamet ve sevgi ile çarpan bir yüreği olmasını çok isterdim.

Örnek davranışınız ile mutlandım.

Saygı ve sevgilerimle.

Sevgili Sûz-i Dilârâ tebrikler, ellerine yüreğine sağlık. Teşekkürler, sağol. İnan çok sevindim. İnşallah evet iyileşmiş durumdaki fotoğraflarını da görürüz. Sağool.

Sevgili Suz-i dilara,

Bu dünyada da Öteki dünyada da en aziz köşeler sizin olsun.

amin

Bnlar eski fotoğraflar fakat yeni dostlar yine bahçem de. 3-4 kedi, 4-5 köpek. Sayılarını net yazamıyorum. Zira bunlar sokak hayvanı olduğunad sayılar değişebiliyor, kendileri değişebiliyor. Anlayacağınız doğa kanunu geçerli. Fakat genellikle dost olarak yaşamayı beceriyorlar.


Eklenti 354882

Eklenti 354883

Merhaba arkadaslar,
Hep harabe olmayalim biraz da sevinelim diye guzel haberi vereyim dedim.2 tane kopek kaybolmustu hatirlarsiniz,digeri de kanser olmustu .Kanser olan arkadas sokakta buyudugunden bahceye pek alisamamisti ama artik kapinin onunde bekliyor iceriye girmek istiyor,artik o da ailemizin bir parcasi evini sahiplendi.

Pazar günü Belgrad Ormanlarında idim. Gördüğüm bu güzeli önce bir destek ile yanına giderek kendisine sokulmayı tercih ettim.

Eklenti 365444

Daha sonra bakıştık başbaşa kalabileceğimizi anladım.

Eklenti 365445

Destek veren arkadaşa teşekkür edip, tamam gidebilirsiniz dedim. Kaldık bir müddet başbaşa.
İnanmazsınız tamam artık gideyim dedim önüme geçti başını uzatıyor sev beni diyor. Sonra tekrar içeri girdim kendisine yiyebileceği birkaç şeyi seçip götürdüm yedi ve sonra kendiliğinden gitti. Çok güzeldi.

Eklenti 365446

Beğeniler için teşekkür ediyorum. Benim saz ekibim genelde diz kapaklarıma kadar geliyor, dikkatinizi çekmiştir mutlaka, bu sevimli nerede ise belimde. İstese bir hamlede beni parçalayabilir, fakat o kadar da sessiz ve sakin bir sevimli. Kangal. İnşallah tekrar görürüm kendisini.

Bir sokak köpeğine göre oldukça büyük evet, Kangal ile ilgili bir belgesel izledim geçenlerde, o yüzden eklediğiniz resmi hemen incelemeye aldım - belgesele göre 2 ayrı türü varmış. Hayret nasıl başıboş bırakmışlar onu, genelde özel bir tür diye ayrı değerli halbuki. Doyurmak, sevmek ne güzel ve sevap:)

Başı boş bırakılmazmıymış sevgili Cymbelina. Aslında bir tasması ya da tasmaya benzer birşey vardı boğazında. Çok sakin bir hayvandı. Ve inanol resmen sev beni dedi ısrarla. Tabi önce korkmadım değil, ama öyle yanım sıra yürüyüp de önüme geçip kafasını uzatınca sevmeden de edemedim.

Tamam, ben yanlış anlamışım:))) Ben sahipsiz sandım, o yüzden başıboş dedim. Yoksa Kangal dost canlısıymış, başıboş gezse de saldırgan olacağını sanmıyorum. Ben uzman değilim elbette ama bildiğim Pitbull gibi saldırgan ve yasaklı türlerden değil. Kangal çok değerli ve olumlu özelliklerinden dolayı talep gören bir ırk, o yüzden pahalıya satılıyor diye biliyorum.

Sevgili Cymbelina ben de yanına yaklaşırken, sahipli mi, sahipsiz mi bilmiyordum. Ve hâlâ da bilmiyorum. Ve ayrıca dost canlısı, başıboş gezse de saldırgan değilmiş onu da bilmiyordum. Sadece büyük olduğunu ve öyle sakin görüşünü karşısında hoşuma gidip yaklaşmak istedim. Aslında uzaklaşayım derken de beni takip etmesinden korkmadım da değil. Ama sonuçta iyi ayrıldık. Ben onu sevdim, o bana kendini sevdirdi az biraz da olsa karnı doydu. Vee gittii. :(

Ne güzel bir görüntü.. ;)
Fotoğraf boyutu bir parça daha büyük olsaymış, gözlerinizden taşan merhamet ve sevgiyi görebilecekmişiz.. :))

Teşekkürler sevgili Sudenur; onu tekrar görebilmeyi çok istiyorum. Bakalım kısmet inşallah!..
Evet maalesef fotoğraf boyutları (pek de anlamam zira) arkadaşın makinesinden çekildi. Ben de bilemediğim için olsun yine de bu güzeli sevenler ile paylaşayım istedim.

Sokak köpeği sözünü Sn. agozce' in Köpek Arıyorum... başlığında eklediği bir yazıda geçtiği gibi, orada altı çizilen ve belirtilen anlamlarda yani değersiz kılma amaçlı olarak kullanmadığımdan, sokakta yaşayan ve sahipsiz olan bu canlılardan başka nasıl söz edebilirim ki diye düşünüyorum. Bahsi geçen başlık yerine bu başlıkta düşüncemi dile getirmeyi daha uygun buldum.

Sokakları kendilerine mecburen yaşam alanı edinen bu canlıların sıfatı da elbette ki sokak kedisi veya köpeği olacaktır, bundan daha doğal ne olabilir?

Bazı insanlara köpeklerinden bahsederken köpek, köpeğiniz diyerek konuştuğunuzda, köpek demeyelim onun adı ...., ya da o benim oğlum, kızım gibi size bir nevi tepki gösterebiliyorlar. Buna da şaşırıp kalıyorum, benim hayvanlara karşı kalbimden, düşüncemden geçenlerin, onlara yaklaşımımın, hayatımdaki yerinin ne olduğunu bilmeden bu niyet okuyuculuğu tarzındaki davranışlara da hiç tahammülüm olmuyor maalesef.

Bunlara takılmak, üzerinde ısrarla durmak bana göre onlara gösterceğimiz yardım, ilgi ve alakadan daha önce gelmiyor.

Köpeğe köpek, kediye kedi, sokak köpeğine hayatını sokakta geçirmek zorunda kaldığı için sokak köpeği diyorum. Cins olsa ne olur ki, eğer ki önünde onu da bekleyen, sokakta geçirmesi gereken bir ömrü var ise.

Sokak köpeği tanımı benim için bir yok sayarak görmezden gelme, ya da belirli bir canlı türünü belirleme için kullanılan bir tabir olamaz o halde.

Sadece kendi kaderine terk edilmişliğinin tanımı olabilir.

O halde cins köpek peşinde koşanlara, ille de cins olmalı mantalitesine sahip kimselere sesleniyorum, sokakta soğuk, sıcak her türlü iklim koşulunda, insan faktörüne rağmen yaşamaya çalışan, avlanma gibi bir yeteneği ve olasılığı da olmayan köpekler yanı başınızda yaşarken eğer uluyorsa, havlıyorsa bu hayvan acaba aç mı, tok mu? Yaralı mı, hasta mı? Bir şey mi anlatmaya çalışıyor demeden yüksek volümden seslendirdiğiniz bir 'hoşt' sözüyle akabinde söylediğiniz sözler hatta arka arkaya fırlattığınız taş ve sopa yetmediği gibi bu zulmü uyguladıktan sonra parkta ya da rastladığınız başka bir yerde hiç farketmez, bir sahiplenenin tasmasını tuttuğu size göre ayrıcalıklı olan, belki de asil olarak nitelendirdiğiniz şık ve fiyakalı görünen bir başka köpeğin başını nasıl okşayabiliyor, sevebiliyorsunuz? Yetmiyormuş gibi çocuklarınıza da bu davranışı aşılıyor, öğretiyorsunuz. Sokak köpeğine taş atarak kovalarken sizin aslında istediğiniz, bir canlıyı olduğu gibi sevebilmek değil, kendinize oyuncak edebileceğiniz, egonuzu üzerinde deneyebileceğiniz bir canlıyı yönetmek, güç gösterinizi başkalarına ispat etmek, dışarıya vermek istediğiniz bir mesaj, etiketten başka bir şey değil.


Köpek köpektir, kedi de kedi. Sevecekseniz hepsini sevin. Sokağını, cinsini, asaletini boşverin de asıl siz ne kadar asilsiniz, elinizi onlara karşılıksız uzatabiliyor musunuz bana ondan söz edin...

Sayın kelebek çalısı sizi yürekten alkışlıyorum.

Teşekkür ediyorum Sn. adacık, Sn. agozce' nin eklediği yazıda da aslında anlatılmak istenen bu tip bir ayrımcılığı yapanların düştüğü yanlış. Sokakta yaşayan köpeklerin belki de yok edilmesi gereken bir tür olması gerektiğine inanların da bizimle birlikte aynı toplumda yaşadığını bildiğimden bunları yazdım.

Cins olarak adlandırdıkları köpekleri ile yaşayan ama sokakta yaşayan köpeklerden nefret eden bir sürü insan tanıyorum. Ayrım yapmadan tümünü seven, kendi evindeki köpekten esirgemediği sevgi ve ilgiyi sokakta yaşayan hayvandan esirgemeyenleri de tanıyorum elbette.

Sonra düşünüyorum kendi kendime, bu hayvanlarda cins kavramına çok önem veren bu insanlara dair ve onlara sormak istiyorum, pardon? Sizin cinsiniz nedir acaba? :o

dünyanın parasını verip evdeki köpeğini ileri eğitmlere gönderen ( nerede ise amuda kalk gibi eğitimleri kast ediyorum), bilmem nereden ithal mamalarla besleyip sokağını paylaş-madığı-tığı köpeği pis gereksiz diye nitelendiren kişiler maalesef var.

Kesinlikle katılıyorum. Bu durumda sokak köpeklerinin bu insanların eline mahkum olarak yaşayan köpeklere kıyasla daha özel bir ruha, karakter ve özgürlüğe sahip olduğuna dahi inanıyorum.

Benim geçmişte ve de bugün yaşadığım sokakta bakımını yapmaya çalıştığım sokak köpekleri bir çok sahipli köpekten çok daha mutlu yaşamaktalar. Ya da şöyle söyleyeyim sevginin ne olduğunu gayet iyi biliyor ve anlıyorlar. Kesinlikle daha zekiler, ve kabiliyetliler. Çünkü doğal olarak insanla olan ilişkileri insanın ona lutfettiği kadar değil, onların insana ne kadar yaklaşmak istediklerine karar verdikleri kadar. Kendilerine ait bir dünyaları var ve yaklaşımınız ne ise size öyle yaklaşıyorlar.

Kendilerine bağırarak kötü muamele yapanı unutmuyorlar, onlara karşı gergin olurken tam aksine tatlı bir sesle onlarla konuşan, bakım yaparak, yedirmesi, içirmesi, yakından sevmesi de önemli değil, sevgisini hissettikleri kişilere karşı ise nötr davranıyorlar.

Havlayan hayvana tatlı konuşarak onu sakinleştirmek yerine bir nevi karşı havlama yaparak yani bağırıp, çağırarak tepki koyanlar bu hayvanlar saldırgan diyebiliyor. Oysa, neden bazılarımıza havlamıyor, sadece size havlıyor hiç düşünebiliyor musunuz demek istesem de bu tip insanların algılarını açmak için uzun uzun çalışmak gerekiyor bence.

Köpek kavgası yüzünden işlenen cinayetleri televizyonda izledikçe bir gün bu cehalette birinin ya köpeğe ya da hayvan severe karşı göstermekten çekinmeyeceği bu şiddete maruz kalmak ya da şahit olmaktan korkuyorum.

Sokak hayvanlarının yaşadıklarını düşündükçe insanlığımdan utanır hale geliyorum.

Tam ben de sokak köpeklerinin (ya da serbest yaşayan köpekler) ;) , daha sevimli olduğunu, yüzlerinde çok daha anlamlı ifadeler olduğunu yazacaktım, yazınızda çok güzel ifade etmişsiniz.

Sizin de anlattığınız gibi yaşam mücadelesi onları daha akıllı, kabiliyetli olmalarını gerektiriyor.
Aynı zamanda çektikleri çileler de onları ağırbaşlı, bilinçli yapıyor sanırım.
Onların yüzündeki sıcak, samimi ifadeyi evde, bahçede özel bakımlı köpeklerde çok fazla göremiyorum.

Yıllar önce çalıştığım yerin müdürünün çiftliğine gitmiştim. Biraz hobi biraz ticari amaçlı köpek yetiştiriyordu.
Çiftliğin korumasını üstlenen kangalın yanındaki köpek hemen dikkatimi çekti.
O da kangalla beraber koruma işini üstlenmiş; arazi geniş, gündüz beraber gezen ikili geceye ayrılıp, olağanüstü bir durumda birbirlerine haber veriyorlarmış.

İnanılmaz sevimli bir hali vardı. Tanışmak için hemen yanına gittiğimde gördüğüm gözleri hala unutamam. :) Bir insanın gözlerine bu kadar benzeyen, bu kadar anlamlı gözler hala daha hiç bir köpekte görmedim.

İsmini dost koymuşlar, bir gün öyle çıkagelmiş, kendini kabul ettirip çiftlikte işe başlamış. Kahya, dere köpeği bunlar diyordu.

Ben artık onlara köpek bile diyemiyorum. Saz ekibim. Saz ekibimi tanıyana kadar kızdığım, sinirlendiğim dönemlerde genellikle kızdığım, sinirlendiğim kişilere alışıla gelmiş köpekler deyiverirdim. Ama sonra sonra gördükçe, yaşadıkça ve özellikle saz ekibimi tanıdıktan sonra kendi kendime dedim 'Bunlara hakaret.' Ondan sonra başladım kızıp, sinirlendiğim kişilere 'Şerefsizler' demeye. Ve çok da yerinde bir karar olduğunu düşünüyorum.
Çevremde 3-5 kişide evlerinde, bahçelerinde besledikleri köpekleri var. Takıyorlar tasmalarını boyunlarına haydi ihtiyaç giderme, haydi gezme, turlama.
Ama benim saz ekibim ben dışarı çıkıp da bir yere gidecek isem hepsi tin tin yanım sıra yürüyorlar. Ben nerede onlar orada. Gece, gündüz farketmiyor. Yeter ki dışarı çıkayım bir öksüreyim hemen yanımdalar. Çok da büyük bir keyf alıyorum bu durumdan.
Evlerde baktıkları, tasma ile dolaştırdıkları köpekleri bakıyorum yeri geliyor tasmayı ve doğal olarak tasmanın ucundaki köpeklerini zaptetmekte zorlanıyorlar. Ama benim canlar süperler onlara güveniyorum hep yanım sıra yürüyorlar, ben duruyor isem hemen yanımda duruyor ve oldukları yere yatıyorlar beni bekliyorlar. Ne bir eğitim, ne bir öğreti. İçgüdüleri kuvvetli. Beni tanıyorlar, beni seviyorlar. Ben de onları çok seviyorum.
Geçenlerde bir tanesinin ayağına birşey olmuş hemen komşunun çocuklarından birisi kapımı çaldı 'Sema teyze Kestanenin ayağı kanıyor, koş' dedi. Yanına gittiğimde ayağını bir tek bana gösterdi. Az biraz iki parmak arası yırtılmış. Hemen tentürdiyot, oksijen artık ne buldum ise sürüverdim. Ve yine gurur duydum Kestane ile benden başkasına mümkün değil ayağını göstermezdi. O kadar akıllılar, o kadar sevimliler, o kadar güzeller k... Çok seviyorum onları, tabi onlar da beni. E bu da bana yetiyor.