Doğu Karadeniz Mayıs 2008

Vildan Sönmez · 15-07-2008, 14:15

Kılıçkaya dönüşü ayrılırken Ekrem yarın akşam bizdesiniz anlamam demişti ya biz bu arada İlhan Hoca ile okulu gezdik. Çok şükür ki hala böyle öğretmenlerimiz var. Mesaim bitsin evime gideyim demek yerine okulum ve öğrencilerim için ne yapabilirim diye çabalayan. Nakdi yardım istemiyorlar, Ayni (eşya) yardım tercihleri.

Şimdilerde ilk hedef kimya laboratuarı kurabilmek. Düşünsenize onlara sponsor bulsak **** aramızda bu parayı toplayıp bir firmadan malzemelerinizi alıyoruz diyebilsek, onlar da biz de ne kadar mutlu oluruz.

Ekrem’in köyü Hermut’a Barhal kıyısından giderken önce köprünün yanından geçtik, hani geçen yıl raftingde devrilişimizin fotoğraflandığı. Sonra hani Yavuz Bey’lerin devrildiği köprü. Ve bizim botla tırmandığımız kayayı aradık. Yeri mi değişmiş, ya da gözümüze geçen yılki kadar büyük gelmedi belki. Kulaklarımızda Sinan’ın sesi ‘ula ula,devrildiler, diye bağırışları. Bayağı eğlendik anarken.

Hermut iki yamaca kurulu. Ekrem’in evin 4-5.katında. Merdivenleri tırmanıp önce eşi Meryem’i ve iki oğlunu tanıyoruz. Yeğeni de orda. Ev halkı, Doğanay, bendeniz cennet kuşu, Yusufeli’nin gençleri (?). Ev cıvıl cıvıl. Ekrem ve Meryem’de telaş. Meryem gencecik neredeyse kızım olacak yaşta. Mutfağa gidiyorum, yardım için. Masa istemedik yer sofrasında neşe içinde yiyoruz yemeğimizi. Ekrem’in annesi geldi. Ne çok doğum yapmış ve bazıları yaşamamış hele birini çok trajik bir şekilde kaybetmiş. Ekrem anlatırken teyzem ağlıyordu sessizce.

Ama ağlamakla gülmek kardeş insanoğluna. İçeride 3 çoçuk top oynarken kıyametler kopuyor. Biraz dindirmek için sırayla karşıma alıp kafa topu oynuyorum. Meryem beni gördü, kadın 50 sinden sonra top oynuyor deyip şaşırmıştır. Ama az sonra odadaki manzara şöyle: çocuklar oturuyor Meryem’le ben voleybol oynuyoruz.

Terastan manzara süper köyün karşı yamacı ahşap evler. Okul görünüyor, kıvrıla kıvrıla sayısız basamakla çıkılıyor. Kış, kar, buz aklıma geldi, annelerin işi zor dedim. Ekrem güldü, ne annesi çocuklar kendi gider okula diye.
Karanfil kokulu çaylarımızı da içtik karanlıkta Yusufeli’ne döndük. Sinan ve İlhan hocalarla Esma ile vedalaştık.

Bu gece son. Yarın sabah Erzurum yollarındayız. Yerten ve Eser’i alıp, gezimizin 3.etabı yani Doğu Anadolu yollarında olacağız.

15-07-2008, 14:15	#8
Vildan Sönmez Ağaç Dostu Giriş Tarihi: 01-08-2005 Şehir: K.çekmece Mesajlar: 5,186 Galeri: 1126	Kılıçkaya dönüşü ayrılırken Ekrem yarın akşam bizdesiniz anlamam demişti ya biz bu arada İlhan Hoca ile okulu gezdik. Çok şükür ki hala böyle öğretmenlerimiz var. Mesaim bitsin evime gideyim demek yerine okulum ve öğrencilerim için ne yapabilirim diye çabalayan. Nakdi yardım istemiyorlar, Ayni (eşya) yardım tercihleri. Şimdilerde ilk hedef kimya laboratuarı kurabilmek. Düşünsenize onlara sponsor bulsak **** aramızda bu parayı toplayıp bir firmadan malzemelerinizi alıyoruz diyebilsek, onlar da biz de ne kadar mutlu oluruz. Ekrem’in köyü Hermut’a Barhal kıyısından giderken önce köprünün yanından geçtik, hani geçen yıl raftingde devrilişimizin fotoğraflandığı. Sonra hani Yavuz Bey’lerin devrildiği köprü. Ve bizim botla tırmandığımız kayayı aradık. Yeri mi değişmiş, ya da gözümüze geçen yılki kadar büyük gelmedi belki. Kulaklarımızda Sinan’ın sesi ‘ula ula,devrildiler, diye bağırışları. Bayağı eğlendik anarken. Hermut iki yamaca kurulu. Ekrem’in evin 4-5.katında. Merdivenleri tırmanıp önce eşi Meryem’i ve iki oğlunu tanıyoruz. Yeğeni de orda. Ev halkı, Doğanay, bendeniz cennet kuşu, Yusufeli’nin gençleri (?). Ev cıvıl cıvıl. Ekrem ve Meryem’de telaş. Meryem gencecik neredeyse kızım olacak yaşta. Mutfağa gidiyorum, yardım için. Masa istemedik yer sofrasında neşe içinde yiyoruz yemeğimizi. Ekrem’in annesi geldi. Ne çok doğum yapmış ve bazıları yaşamamış hele birini çok trajik bir şekilde kaybetmiş. Ekrem anlatırken teyzem ağlıyordu sessizce. Ama ağlamakla gülmek kardeş insanoğluna. İçeride 3 çoçuk top oynarken kıyametler kopuyor. Biraz dindirmek için sırayla karşıma alıp kafa topu oynuyorum. Meryem beni gördü, kadın 50 sinden sonra top oynuyor deyip şaşırmıştır. Ama az sonra odadaki manzara şöyle: çocuklar oturuyor Meryem’le ben voleybol oynuyoruz. Terastan manzara süper köyün karşı yamacı ahşap evler. Okul görünüyor, kıvrıla kıvrıla sayısız basamakla çıkılıyor. Kış, kar, buz aklıma geldi, annelerin işi zor dedim. Ekrem güldü, ne annesi çocuklar kendi gider okula diye. Karanfil kokulu çaylarımızı da içtik karanlıkta Yusufeli’ne döndük. Sinan ve İlhan hocalarla Esma ile vedalaştık. Bu gece son. Yarın sabah Erzurum yollarındayız. Yerten ve Eser’i alıp, gezimizin 3.etabı yani Doğu Anadolu yollarında olacağız. Eklenen Resimler Paylaş Sitesinde Paylaş Digg Del.icio.us Technorati Twitter mrduran beğendi.