Mavi yolculuk

[Talip Girgin]

Sanaldan gerçeğe dönüşüm sürecinde en fazla dikkate aldığım, kişilerin sanal âlemde sergilediği duruşudur! Bilgi ve becerilerini samimi şekilde, hiç bir menfaat gözetmeden paylaşıma sunan, insanda; tanışma ve sohbet arzusu yaratan renkli kişiler ile ortama uyum gösteren sağduyulu samimi insanlar, benim, her zaman kendime yakın bulduğum ve yüz yüze görüşmekten haz duyacağım insanlar olmuşlardır.

Rauf Usluer, bunlardan birisidir. Kendisini sanal ortamda paylaşıma açtığı konulardan tanıdım. Tuttuğu balıklarla, çekildiği fotoğrafları büyük bir hayranlık ile izledim. Yazdığım veya yazılan yorumlara verdiği cevaplar da çok samimiydi.

(Sanal âlemden gerçeğe dönüşümlerde şu ana kadar yoluma firesiz devam etmekteyim...)
Rauf Bey ile kararlaştırdığımız gibi Saat 07.15 Alanya yat limanında buluştuk. Samimi bir kucaklaşmadan sonra, Rauf Beyin o birbirinden güzel derya kuzularını yakaladığı şirin teknesine konuşlandık. Balığa çıkmadan evvel tekneyi ve jig kamışlarını hazır hale getirmek tam 30 dakikamızı almıştı.

Nihayet Alanya yat limanından 07.45 gibi sırtı çekerek esas av mahallimize doğru yol alıyorduk. Rauf Beyin yaptığı avları internette üye olduğum sitelerden herkes gibi bende izliyordum. Bugün burada kendisiyle av yapma şansını yakaladığım için kendimi çok şanslı hissediyordum.
İlk jig denemelerimizi Alanya sırtındaki Toros dağlarından görünen ikisinin ayaklarının yere değdiği vadinin karşısında, kıyıya 2-3 km mesafede 70-90 metreler arasında saat 08.30 gibi yaptık.
Deniz, bazen kıpraşıyor bazen çarşaf gibi oluyordu. Akıntı ve ağır dalgalar aksiyonunu bozmadan şirin teknemizin altından sabun köpüğü gibi kayıp, kıyıya; sabah suyuna, dere ağzına levrek avlamaya gelen kıyı balıkçılarına selamımızı iletiyordu!

Oltalarımız bazen dipsiz bir kuyuya düşer gibi kanala düşüyordu. Deniz dibi coğrafyasının bu kadar değişken ve bizi ilgilendiren durumu karşısında şaşkındım. Evet, daha önce Karadeniz de İğneada da liman burnundan kerteriz alıp iki saat açıklarda ki deniz dibi adalarının varlığına, kalkan ağları atarken şahit olmuştum; ama ilk defa kıyıya bu kadar yakın bir yerde bu müthiş derinlik karşısında şaşkınlığımı gizlemeye çalıştım.

Rauf Bey ceketini çıkardı ve iç cebinden aldığı not defterine bakıp, daha önce balık aldığı kerterizlerinin yerlerine baktı. Yeni koordinatları balık bulucuya vererek başka bir noktaya hareket ettik. Saat 09.00 olmuştu. Rauf Bey jig kamışını ustaca kullanıyordu. Ben ise “aşağı yukarı” klasik tarzda kullanıyordum. Ama üstadın hareketlerini, tarzını beynime ufak ufak kaydediyor, gözlerimle bu stili prova ediyordum!

Rauf Bey tekrar ceketini giydi, gözlüklerini taktı ve yeni koordinatları balık bulucuya verdi. Saat 09.42 ve yeni noktamızdayız. Oltalarımızı suya saldık saat 09.46 Rauf Bey “Yakaladım onu” dedi. Ve aşağıdan gelen misafirin ne olduğunu merakla beklemeye başladık. İki dakika sonra gelen balığın, hatırı sayılır altın benekli bir lagos olduğunu gördük.
İlk defa canlı canlı yanımda jig ile bir balık yakalandığına şahit olmuştum. Üstelik bunu videoya kaydetmiştim. Üstadımı tebrik edip birkaç resim çektikten sonra oltalarımızı tekrar suya bıraktık. Bu kez gözümle aşina olduğum jig taktiğini yeni stilim ile kullanmaya başladığımda Rauf üstadımdan tam not aldım Bölge değiştirmek için oltalarımızı sudan çekerken, saat 10.12 suları son yirmi metrelerde aldığım bir vuruş ile bende “Yakaladım seni” diye heyecanla bağırdım.

Kamışın ucundan gelen misinaya bakılırsa bu muhtemelen orta veya yüzeye yakın sularda dolaşan ve yaşamını dibe bağımlı kalmadan sürdüren bir balık olmalıydı. Daha önce jig ile balık yakalamadığım için aksiyondan gelen balığın cinsi hakkında yorum da yapamıyordum. Bir iki dakika sonra gelenin bir palamut olduğunu gördük.

Rauf Bey bu anı videoya çekerek ölümsüzleştirdi. Bu benim jig ile yakaladığım ilk avımdı. Ayrıca bu balığın kanının hemen akıtılması gerekiyormuş! Sevgili üstadım balığın başaltına bir bıçak darbesi atarak, kanını denize akıttı.

Saatler 10.30

Jig avcılığını bırakıp derin su avı için hazırlığımızı yapmaya başladık. Üstadım not defterine bakarak yeni kerteriz ve yeni derinlik için balık bulucuya yeni komutları verdi. Saat 11.30 sularında manüel el çıkrığı ile 350-400 metrelerde ilk mercan gelmişti. Balık vardı ama çıkrığın beklenmedik arıza yapması balıkların hayatını kurtarmıştı.
Tam on parça balık almıştık. Bunlardan biri de sevimli küçük bir lipsöz; onu güzel bir törenle suya salarken, kulağına büyük babalarına selam söyleyip, yarın beni görmeye gelmelerini tembihlemiştim! Saat 14.30 gibi derin su avımızı noktalayıp Alanya yat limanına dönüş yoluna girmiştik.

Dokuz mercan bir palamut ve bir lagos ile Akdeniz’deki ilk balık avımızı sonlandırmıştık. Limana geldiğimiz de balıkları küçük çocukların misket sayması gibi saydık, yan yana getirip resimlerini çektik. Sonra, sırayla elimize alıp resimlendirdik. Bu bizim için büyük bir mutluluktu. Sabah 07.15 de buluştuğum Rauf Beyden saat 16.00 da ayrıldığım, yaklaşık dokuz saatlik süre içinde; bu beraberliğin her anından müthiş bir keyif almıştım.

Bizler İnsan olarak; sevmeye, güvenmeye, arkadaşlığa, dostluğa önem veren bir toplumuz. Belkide son yıllarda, kaybolan değerlerimizden kalanlara sahip çıkma duygusu ile hareket ediyoruz!

Günden güne asimile olan insan ilişkilerimizi değerlerimizi, kaybetme korkusunu içinde taşımayan insan var mı?

Her ne için olursa olsun hayat güzel ve onu insan hak ettiği gibi yaşamalı.

Sevgili Rauf Beye bana bu güzel günü yaşattığı ve ilk defa jig ile balık yakalama şansı verdiği için kendisine çok teşekkür ediyorum. Umarım yolumuz tekrar kesişir. Allah yolunu açık etsin reis; rastgele...

Kardeşin:
M.Talip Girgin.

KONUYLA İLGİLİ RESİMLER

[Talip Girgin]

Zaman Ondan daha uzun bir şey yoktur, zira ezeli ve ebedidir. Ondan daha kısa bir şey yoktur, zira projelerin gerçekleşmesi için yeterli değildir.
Bekleyen biri için ondan daha yavaş(ağır); zevklenen biri için ondan daha çabuk bir şey yoktur. Büyüklüğü ile sonsuza kadar uzanır; küçüklüğü ile sonsuz parçalara bölünebilir.
Herkes onu ihmal eder; herkes onun geçip gitmesine esef eder; onsuz bir şey yapılamaz. İstikbalin nesillerine aktarılmaya layık olmayan ne varsa, onları karanlıklara iter ve gerçekten büyük olan hareketleri ebedileştirir.

İnsanın en kıymetli hazinesi zamandır.”

“Oltacı Yem Market” sahibi Sevgili dostum Armağan Aygün’ün organize ettiği, Alanya ikinci derindeniz balık avımıza start verildi.

Sabah 06.15 gibi, çıkacağımız teknenin sahibi Mehmet Bey ve misafiri Ankaralı adaşı Mehmet Bey ile Mahmutlar beldesinden geçerken beni de araçlarına aldılar. Yolda benzin alırken simit ve çay ile ufak bir kayıntı yaptık.

Saat 06.45 gibi limanda Armağan kardeşimizi bizi beklerken bulduk. Kendisiyle daha önce birkaç kez telefonda görüşmüştüm ama şu an ilk defa yüz yüze geliyorduk. Birbirinin izini kaybetmiş iki eski dost, arkadaş, kardeş, özlemiyle sarıldık sımsıkı; evimden ayrılalı tam beş gün olmuştu ama şu ana kadar tanıdığım insanlardan aldığım pozitif enerji ile kendimi oldukça mutlu ve huzurlu hissediyordum.
Sevgili Armağan kardeşim benim rahatım ve balık tutmam için her şeyi düşünmüştü. Oltalarım bile özel yapılmıştı. Üç yüz-dört yüz metrelerde balık avlayacağımızdan, özellikle benim için elektrikli çıkrık düzeneği bile ayarlamış! (sağ olsun)

Saat 07.00 gibi limandan ayrıldık Av sahamıza giderken yüksekliği 250 metreyi bulan yarımadanın üzerindeki Alanya kalesini surlarını ve burçlarının heybetini izledik. O zamanın teknolojisi ve tecrübesiyle günümüze kadar ayakta kalabilecek bu surları ve burçları yapan nasıl bir zekâ ve beceriye sahip; insanın inanası gelmiyor.

Armağan ve ben çıkışta bir süre sahtelerle sırtı çektik ama bir şey yoktu. Teknenin balık bulucu cihazı arızalıydı Kaleye sırtımızı verip açıklara doğru yol aldık. Daha önce kerterizi işaretlenen yerler de takımlarımızı Akdeniz’in mavi suları ile buluşturduk.

İğnelerimizin ucunda yem olarak ithal uskumru kullanmıştık. Derin denizin özelliği oltalarınıza her türlü balığın gelme olasılığı olmasıydı. Ayrıca suyun derin olması takımının da özel olmasını gerektiriyordu. Tabi ki bölgenin usta avcılarının yaptıkları takım en iyi takım olmalıydı. Bir kulaçlık bedende altı adet 20 cm bir, uçları bedene fırdöndü ile geçirilmiş köstek vardı. Fırdöndünün her iki tarafına konan fosforlu boncuklar, (karanlıkta fark edilsin diye) stoperler tarafından sabitlenmişti.

Atçeklerimiz yemlemelerimiz sürekli devam ediyordu ama henüz daha bir vuruş alamamıştık. Sevgili Armağan ve tekne sahibi Mehmet Bey, balığın olmaması karşısında mahcup olduklarını düşünüyorlardı ama ben onlara rahat olmalarını söylüyordum. Benim için balığın olması iyi olurdu tabi ama o kadar da önemli değildi. Çünkü ben, dün bu sularda o zevki tatmıştım.

Şu anki dostluğu arkadaşlığı sohbeti kurmak ve Akdeniz’in mavi sularında geziyor olmak bile güzel bir şeydi benim için.
Tekrar yerimizi değiştirirken sağ olsun Ankaralı Mehmet Beyin hazırladıkları ile karnımızı doyurduk demlenen çayda üzerine iyi geldi.

Derken ilk vuruşu Ankaralı Mehmet Bey aldı ve akabinde iri bir istavrit çekti. Derken balıklar oynamaya başladı. Ben derin su olduğu için önceleri balığın vuruşlarını hissedemiyordum ama sonra akıntı ve vuruş aksiyonu arasındaki o nüansı çözdüm
Alanya’nın kıyı şeridine bu kadar yakın, derin kanalların olduğunu açıkçası bilmiyordum 780 metre ip misine boşaldı ve halen dibini bulamadığımız yerler oldu. Kıyıya uzaklığı ben diyeyim 2, siz deyin 4 kilometre kesinlikle daha fazla değil.

Efendim öyle bir damar bulduk ki sağdan iki katlı sarı bina solda ise beyaz apartman ortada kale kerteriz mükemmel. Balıklar önce birer sonra ikişer sonra üçer beşer gelmeye başladı... Elektrikli çıkrık mükemmel bir icat, ancak otomatik stop’u olmaması bir anlık dikkatsizlik sonucu takımı içine alıyor balıklı iğneler geldiği zaman takımı koparıp atıyordu. Benim başıma bu bir kere geldi ve üstten gördüğüm üç balık dâhil fırdöndü’den kopan olta balıklarla birlikte karanlık sulara gömüldü.

Bir keresinde ise oldukça ağır gelen olta takımı sonlara doğru birden hafifledi ve en üstte iri bir lipsözden başka ne boş bir iğne vardı ne bedenden bir parça. Sanki aşağıdan saldıran bir balık en üstteki lipsöze kadar her şeyi, bir kilogramlık kurşunla birlikte yutmuştu! Başta iri istavrit ve sonrasında yakaladığımız cins mercanlar artı lipsöz ve iri mezgit ile güzel bir av yapıyorduk.

Hava hakikatten Armağan kardeşimin yazdığı gibi; kapanıyor, açıyor, yağıyor, serinliyor dört mevsimi yaşıyor gibiydik. Balıkların ilk önceleri nazlanmasına rağmen sonra arsızca yemlerimize saldırması, bugünkü avımızın mükemmel geçmesini sağlamıştı. Deniz bugün yine bonkördü ve herkesin yüzü gülüyor neşesi yerindeydi. Keyfimiz kaymaklı kadayıf tadındaydı.

Tekne sahibi Mehmet Bey; Muğla’da ki asker arkadaşım Birol’a, sesiyle tipiyle, hareketleri ile o kadar benziyordu ki, sanki karşımda bütün gün asker arkadaşım Birol vardı. Sağ olsunlar başta Armağan kardeşim, Mehmet Bey ve adaşı güzel bir günde, güzel sohbet edip; güzel balıklar yakalamıştık. Ben merakımı fazlasıyla almış, zevkimi yapmıştım.

Hava hafif kapalıydı ve saat 18.00 suları limana dönmeye karar verdik. Dönüş yolculuğunda Yarımada üzerindeki Alanya kalesini inceliyor ve not alıyordum.

“Alanya Kalesi: zamanımıza kadar korunan tek Selçuklu kalesidir. 1225 yılında Roma kale kalıntılarının yerine Selçuklu Sultanı Alâeddin Keykubat tarafından yeni bir kale yaptırılmıştır. 83 kule ve 140 burca sahip, üç sıra surlarla çevrili olan kale, bütün olarak iç ve dış kale bölümlerinden oluşur.
Aya Yorgi Kilisesi, Kanuni Sultan Süleyman Camii, Akşabe Sultan Türbesi, Selçuklu Hamamı, Arasta, Bedesten, Sitti Zeynep Türbesi, Sultan Alaaddin Sarayı, irili ufaklı sarnıçlar, deniz feneri ve zindandan oluşan kale, bir tarih hazinesidir.

Alanya Kalesi 'nin etrafını 6 km lik surlar ile 140 gözetleme kulesi çevrelemektedir. Saldıracak olan ya da saldırma niyetinde bulunanların fark edilmemesi neredeyse imkânsız hale getirilmiş. Kale surlarını tırmanırken ve bazen bozuk yollardan geçerken kale içerisine homojen bir biçimde dağılmış büyük küçük kafeler ve restaurantlarla karşılaşmanız mümkündür.
Korsanlar Mağarası, Alanya Kalesi'nin bulunduğu tarihi yarımadanın altında bir deniz mağarasıdır. Teknelerle gidilir. Yarımada çevresindeki tekne turlarında ilk mağaradır. Korsanlar Mağarası, eskiden etrafına korku saçan korsanların soygunlardan elde ettikleri malları depoladıkları ve kaçırdıkları kızları tuttukları yer olarak ün salmış.

Korsanlar Mağarası'nın tahminen 10 m. genişliğinde, 5-6 m. yüksekliğinde olan ağız kısmı küçük teknelerin rahatlıkla içeri girip çıkmalarına imkân verir. Bir söylenceye göre mağaranın içinden kaleye çıkan gizli bir yol varmış ve antik çağın korsanları ganimetlerini bu yoldan yukarı çıkarırmış.”**
Aldığım notlar doğrultusunda sonradan yaptığım tarihi araştırmalar, gezdiğim yerlerde harcadığım zamanın boşa gitmediğini gösterir nitelikteydi. Yazımın sonunda göreceğiniz gibi, buraların en son halini; size kendi ellerimle çektiğim fotoğraflar ile tanıtmak istedim. Benim, Akdeniz gezimin özünde sadece balık tutmak yatmıyor arkadaşlar; gezdiğim yerlerdeki olayları siz değerli okuyucularıma hem günümüz gerçeği ile hem tarihimizden küçük anekdotlar ile sunmaya çalışıyorum. Belki de buralardan çıkarılacak bir ders, değerlerimize bakış açımızı değiştireceği gibi gevşeyen taraflarımızı tekrar gözden geçirmemizi sağlayacaktır.

&&&&

Teknede ve liman taşında resim çekildikten sonra Armağan kardeşimin dükkânına gidip fotoğraf makinesindeki resimleri flaş disk’e attık. Bu arada yorgunluk çaylarımızı da içmiştik. Alanya’dan gitmeden önce Armağan kardeşimle tekrar görüşmek için anlaştık ve ondan ayrıldık. Mehmet Bey ve adaşı beni aldıkları yere Mahmutlara bıraktılar. Bu vesile ile kendilerine bana göstermiş oldukları misafirperverlik için çok teşekkür ederim.

Elimde balık poşeti ve bende savaş kazanmış komutan edası; beni bekleyen dostlarımın hep birlikte söyledikleri “en büyük balıkçı bizim balıkçı” tezahüratları...
Yarın için sırada, Torosların zirvesinde alabalık avım var...

* Voltaire ** internet
M.Talip Girgin

KONUYLA İLGİLİ RESİMLER


Devam edecek...

[Talip Girgin]

Sabah 07.30 gibi Mahmutlardan, Manavgat’ta gitmek ve Spinci Murat ile buluşmak için harekete geçtim. Yağmurun aşırı şiddetinden yol boyu, silecekleri ikinci kademede çalıştırmak zorunda kalmıştım. Manavgat’ın ilk girişini kaçırdıktan sonra yolumun üzerindeki ilk sağdan içeri girdim ve arkadaşımı cepten arayıp nerde olduğumun bilgisini verdim. Bana, doğru yolda olduğumu ve 3-4 km daha Antalya istikametine devam etmemi söyledi. Bu arada yağmur dinmişti, ama hava kapalıydı. Yanında bulunduğum bir marketten Toroslarda yemek için yiyecek ve içecek aldım.
Sponsorum “Saruhan Grand Bazaar” sağlamış olduğu araç ile Side girişinden biraz daha ilerdeki buluşma noktasına, tarif edilen yere geldim. Spinci Murat karşı caddeden koşarak yanıma geldi.
Size kısaca bu arkadaşımdan bahsetmek istiyorum. Kendisinin “Facebook” ta yayınladığı balık av resimlerden birinin altına, avlandığı bölgeyi çok beğendiğimi yazmıştım. Sağ olsun bana “Abi buralara gelirsen seni o yerlere götürürüm” demişti. Akdeniz gezi planımı yaparken bende bunu dikkate almış ve kendisiyle irtibata geçmiştim.
Nihayet o gün geldi. Araçtan indim yanıma koşarak gelen Murat kardeşimle, diğerlerinde de olduğu gibi sıcak ve samimi; iki eski dostun birbirine olan özlemi, hasreti ile sarıldık. Hemen ayaküstü hal hatır faslından sonra Murat’ın yakındaki evine, olta takımlarını almaya gittik.
Spinci Murat aynı zamanda “BLAU LAGUNA” adlı bir gezi, rehberlik firması sahibiydi. Ve Toroslarda bugün için bu hizmeti; gönüllü olarak sadece bana verecek olması; benim için gurur vericiydi.
Neyse efendim gelelim sadede; Spinci Murat evinden spin kamışları ve takım çantasını alıp geldi. Bir kısmını bagaja bir kısmını arka koltuğa yerleştirdikten sonra ver elini Manavgat’ta bir börekçiye. O’ az yağlı, az peynirli, az kıymalı hafif lezzetli börekleri yedik çayımızı içtik.
Murat kardeşle telefonda görüştüğümüz de “Havanın yağışlı olacağını ama buralarda yakınlarda güzel yerler var oralarda takılırız abi” dediğinde vallahi benim aklıma Manavgat’ın içinde bir yerler de olta atacağımızı düşünmüştüm.
Meğerse Murat kardeşim “Az buralar da” dediği, öyle az buz değil (Manavgat’tan gidiş geliş 260 km! Alanya’dan gidiş geliş 380 km!)
Bizde, Manavgat şelalesini takiben dağa tırmanmaya başladık. Aracın maşallahı var altı da yüksek, keçi gibi tırmanıyor! Keçi deyince yakınlarda birkaç köy geçtikten sonra zirveye doğru epey bir yol almıştık ki bir demir köprü üzerinde durmuş, dağdan gelen küçük bir şelaleyi ve etrafı resimliyorduk.

[Talip Girgin]

Bu arada yanımıza doğru çekine çekine 70-75 yaşlarında Yörüklerden olduğunu sandığım bir ihtiyar geldi, dağılan keçi sürüsünü toplamaya çalışıyormuş.

Spinci Murat kardeşim bu ortamı videoya alıp doğa hakkında yorum yaparken, ihtiyara da, bir takım sorular soruyordu. İhtiyarın keçilerini kaybettiğini söylediği anda dağa doğru tırmanan siyah bir keçi gördüm ve hemen resimlemeye çalıştım. Vallahi yurdum insanın keçileri kaçtığı gibi, birde gruplara ayrılmışlar. İşi zor yani, üstelik bir km geride arabamıza saldıran kangal çoban köpekleri vardı ve biz arabanın içinde korktuk!
Murat dostumuz ihtiyara birtakım sorular soruyordu.
Murat: Kaç tane keçi var abi?
İhtiyar: 50 dane gadar var.
Murat: Ee 50 gadar var demek... köpekler vardı dayı gelirken gördük!
İhtiyar: Aha-şuurda, başka-sunun-ya onlar.
Ben: Peşimize takıldılar dayı!
İhtiyar: Gülümsüyor...
Murat: Abi sen buralarda güzel yerlerde yaşıyorsun ya!
İhtiyar: (gülümseyerek) Eee davarların sayesinde yaşıyoruz işte.
Murat: Evet, Vallahi şuna baksana ya buralarda yaşamak için insanlar bin km yol geliyorlar. Yaşamak için değil, sadece görmek için! Bak Talip abi bin km yol geldi. Siz ne kadar şanslısınız.
Bu arada ihtiyar bana: “Siz nereden geliyorsunuz?” dedi. Ben de kendisine “İstanbuldan” diye cevap verdim.

İhtiyarın ağzından laf almak çok güç, zaten şivesinden dolayı söylediklerinin pek çoğu anlaşılmıyordu. Ben ne kadar kamera karşısında konuşmaya alışık değilsem, yurdum insanı da yabancı insanlarla konuşma konusunda biraz sıkıntılıydı. Efendim yolumuza devam edecekken ihtiyar, kaybolan keçilerini bulmak için bizimle gelmek istediğini söyledi ve Murat kardeşim hemen ona ön koltuktaki yerini verdi.

Zirveye doğru tırmanmaya devam ediyorduk. İnsan doğa ile buluşup kucaklaştıkça daha bir özgür daha bir kuvvetli hissediyor kendini. Özüne dönüş mü desek vallahi bilemiyorum! Birkaç kilometre sonra yolun sağında gümbür gümbür akan tarihi bir çoban çeşmesinin önünde durduk ve akan buz gibi suyundan içtik. Elimizi yüzümüzü yıkadık, çeşmenin video ve resimlerini çekip yolumuza devam ettik.

İhtiyar keçi çobanı, ben ve Murat dağın zirvesine doğru devam ederken, yolun üzerinde ve yamaçlara yayılmış bir grup keçi gördük

İhtiyar, keçilerin kendisinin olduğunu ama biraz daha yukarı da ineceğini söyledi.

[Talip Girgin]

Yolumuza devam ettik...

Spinci Murat: Abi sizin burada kurt çakal var mı keçileri yiyorlar mı?
İhtiyar: Var tabi yiyorlar arada...
Spinci Murat: Peki bunlar size saldırmıyor mu? Keçileri yiyen sizi der yer burada?
İhtiyar: Yok ya yiyemez, bize bir şey yapamaz.
“Tamam” dedi ihtiyar, “beni şurada indirin.”
Arabayı sağa çektim ihtiyar “sağ olun” dedi. Önce ben, “sen de sağ ol dayı” derken...
Spinci Murat: Sende sağ ol dikkat et kurda kuşa çakala yedirme kendini buralarda.
İhtiyar gülümsedi ve: İki ayaklı kurtlara kaptırmazsak kendimizi berikiler bir şey yapamaz.. dedi.
Spinci Murat: Anladım “Adam kurt” yani; “dört ayaklılardan değil, iki ayaklılardan korkun” diyorsun!
İhtiyar: Tabi ya onlar; alacak bir şey bulamazsa insanın canını alır!

Daha sonra Yörüklerin tek tük duman tüten çadırlarına yakın geçtik...

Evet, böyle demiş Mustafa Kemal ATATÜRK. Hızla Dağa doğru yolumuza devam ediyoruz. İlk defa bu kadar yükseklere gündüz gözüyle çıkıyorum desem yalan olmaz sanırım. Doğanın o muhteşem güzelliği karşısında şaşkınlık içindeyim. Hakikatten Allahın yarattığı bu güzellikleri görmek, yaşamak ve korumak gerektiğine inanıyorum.

[Talip Girgin]

[Talip Girgin]

“Jeolojinin üçüncü zaman ortalarında oluşan Toroslar, geçmişle sonsuzluk arasındaki keskin çizginin eşiğidir. Bulutlarla nikâh kıyan gökyüzüne yakın karlı zirveleri, sisli yaylaları, kaynakları, şelaleleri, binlerce çeşit nebatı, geyikleri, dağ keçileri, Yörükleri ve mitolojik ruhların fısıltılarıyla örtüşen büyülü coğrafyasıyla, yabanıl bir güzelliktir. “