Hayvanlarla Anılar...

[Ülker]

Gözlerimi hayvanlarla açmışım,hangi anımdan başlayıp hangilerini paylaşayım bilemedim.
Ama nekadar çok üzücü anılarımız varmış,okudukça içim cız etti.
Çocukluğumdan beri sokakta ne bulursam eve getirirdim,annem önce fırça kayar sonra da kıyamaz kabullenirdi.
Evde yalnızken gözümün önünden bir fındık faresinin geçtiğini gördüm,sonra tekrar geçti,baktım fare ortalıkta dolanıp duruyor,yanına yaklaştım farketmedi sanki,bir peynir parçası koydum önüne çok şirin bir biçimde yedi,hiç kaçmadı,dokunmama da izin verince kör olduğunu farkettim,zamanla arkadaş olduk...ve bir gün babamın sinirli sesini duydum; "yahu bu fareler bizim eve nasıl girmiş,nasıl çoğalmış" diye...benim kör fare postu sağlam yere serince ailesini de getirmiş,babamın önünde kaçıştıklarını hatırlıyorum.
Ben besledim demedim artık, ama farelerle daha seviyeli dostluk kurmam gerektiğini de anladım.