Kiraz Ağacı
Bir kiraz ağacıyım kış, yaz içimde bir ateş: Yüce Kitaptaki emre uygun, doğru olmaktır emelim. Bir kiraz ağacıyım ki ballı yemişlerdir hedefim. Yurdun dört bir yerinde kış boyu, Kimse duymaz, kimse bilmez işler, işlerim. Herkes beni uyur sanırken ben, geleceği beslerim. İsteklerim, arzularım, heveslerim... Hepsi kabuğumun altında ballı bir yemiş olmayı bekler. Ve o saf temiz, sevilesi, sarılası yürekler. Ben bir kiraz ağacıyım ballı meyvelerdir emelim. Kendi arzu ve isteğimi toprağıma gömerim, Bahar gelince her bir budakta yeşerir ümitlerim. Kış boyu sakladığım cevherim, Fışkırır duvak gibi başımdan, gülerim. Bir kiraz ağacıyım Adana'da, Van'da, Erzurum'da Bazen durup düşünüyorum da, Ben bir kiraz ağcıyım ve yurdun her bir ucunda, Meyvemi bekleyenlerin umut yağmuruyum. Bana verileni geri vermeliyim. Ben bir kiraz ağacıyım, ben bir öğretmenim. On iki Haziran'da Amasya'da yemiş verir, Her haziranda yurdu şenlendiririm. Ve genç dimağları yalnız ben, yalnız ben, Kış boyu işler ve yönlendiririm. Ben bir kiraz ağacıyım, yurdun dört bir yanında. Çiçek açar, meyve veririm. Meyvelerim tatlı, ballı, yararlı olsun isterim. Biz binlerce kiraz ağaçlarıyız. Cehalete karşı emredildiğimiz gibi doğrulukla, Sefalete karşı ballı ballı yemişimizle karşı dururuz. Varsa eğer hayatta bir gururumuz. İşte bu mutluluktur onurumuz. Bir kiraz ağacıyız ki kökümüz yerde, Meyvemiz sonsuz çağlar evvelinde ve ahirinde. Hiç usanmadık meyve vermekten, Hiç usanmadık soğuk kışlara göğüs germekten. Bizi yıksa yıksa bu çürük yemişler yıkar. Bağrımızı çürütür, genzimizi yakar. Biliriz ki bizi kesen balta dalımızdandır. Yarını kuran kalem bizim yolumuzdandır.