Populus ve Pinus bir duvarın kenarına dikilmiş iki arkadaş fidanmış. Birbirlerine yakın dikildikleri için arkadaş olmuşlar hemen. Bir de arkalarındaki oyun parkının duvarı onlara arkadaşlık edermiş. Bu duvar ayrıca rüzgarlı havalarda onlara koruma sağlıyor, dallarının kırılmasını önlüyormuş.

Etrafları çok sessizmiş. Çünkü oyun parkının en kuytu köşesine dikmişler onları. İleride salıncakta sallanan, kaydırakta kayan çocukları görürlermiş ama çocuklar öyle çok oyuna dalarlarmış ki Populus ve Pinus`u hiç farketmezlermiş.

Bir gün Populus ;
-Arkadaşlar sizleri çok seviyorum ama ben böyle çok sıkılıyorum. Keşke oyun oynayan çocuklar gelip bizim yanımızda oynasa, bizde eğlenirdik böylece demiş.

Duvar ve Pinus da buna katılmışlar. "Ne yapmayı düşünüyorsun ?" diye sormuşlar Populus'a.
Populus da; " Ben çocukların bizi görmesi için şu duvarın üzerine çıkıp oturacağım" diye yanıtlamış.

Pinus ve duvar gülmüşler bu söze;
"Çok komiksin Populus, hiç ağaçlar duvara oturur mu ?"
"Bana biraz zaman verin bakın nasıl oturacağım".

O günden sonra Populus zamanını dallarını duvara doğru uzatarak geçirmiş.
Pinus arkadaşını neşe ile izlemiş. Acaba arkadaşı gerçekten duvara oturabilecek mi diye merak içindeymiş.

Zaman geçtikçe Populus'un dalları duvara ulaşmış. Sonra duvara oturmuş gibi bir şekilde büyümüş, büyümüş, büyümüş. Bir gün bir de bakmışlar ki Populus gerçekten duvara oturmuş. Pinus ve duvar çok şaşırmışlar. Arkadaşlarını tebrik etmişler.

Bir gün parkta oynayan çocukların topu Populus'un yanına kaçmış. Topu almaya gelen çocuk, gövdesi duvarın üzerine oturmuş şekilde büyümüş Populus'u fark etmiş ve arkadaşlarını çağırmış:

-Arkadaşlar şu ağaça bakın, sanki duvarın üzerine oturmuş gibi

Diğer çocuklar da gelmişler. O günden sonra oyundan yorulan çocuklar duvara, Populus'un yanına oturarak dinlenmişler. Dinlenirken fıkralar anlatıp, bilmeceler sormuşlar birbirlerine. Hep beraber gülüp eğlenmişler. Populus, Pinus ve duvar da çocuklarla birlikte eğlenmiş ve o günden sonra hiç sıkılmamış.

Not: Populus-kavak, Pinus-Çam ağacıdır.

Yazan: Hülya Bayrak (Aybala)