Ağaç Kasalı Radyolar
 

Radyo günümüzde de popüler ancak televizyon öncesi dönemde çok daha popülerdi ve aynı zamanda görünümüylede çok saygın bir aksesuardı da ev ve iş yerlerinde...
Ağaç kabinli radyoyu ilk tanıdığımda bende bu büyük kutunun içinde insanlar var sanırdım...
Birbirinden farklı ve şık görünümdeki bu radyolarla bir nostalji köşesi oluşturmaya ne dersiniz?

Bir kaç tane;
http://img.alibaba.com/photo/5072154...o__RP_009_.jpg
http://www.naswa.net/journal/images/cabinet.jpeg
http://radioatticarchives.com/images...o_14_Scott.jpg

Hepimiz öyle sandık :)

Eve ilk radyo alındığında, "Nasıl olsa eskiyecek, ve evin tüm eskilerin konduğu yere konacak, o zaman içini açıp insanları çıkaracağım" diye düşündüğümü hatırlıyorum.

Ne de olsa, yeni bir şeyi kurcalayıp bozmak yanlış olur... :)

Ahşap kasalı radyodan özellikle Türk Sanat Müziği dinlemek bir başkaydı...

Önce lambalar ısınırdı. Eniştemin bir türlü anlayamadığım bir çok fonksiyonu olan bir radyosu vardı. O hemen açılırdı. Müzik ve konuşma seçeneği vardı.

Çok güzel bir başlık. Rahmetlik anneanemin radyosu'nu annem bana vermişti, ben de salonumun en güzel köşesinde tutuyorum. Daha sonra ben de onun fotoğrafını ekleyeceğim. Bu kadar büyük olmamakla beraber insanı eskilere götürmeye yetiyor.

Annemin(şimdi 81 yaşında) çeyizinden kalma bir ahşap radyomuz vardı. Topu topu iki üç düğmesi vardı ama el sürmem yasaktı. Ne olur ne olmaz, bozulur diye. Şimdi bilinmez pek ama o zamanlar hiçbir şey kolay edinilmezdi:rolleyes: . Sırf bu yüzden bizim nesil, hala bir makineye ilk anda el süremez!!!!

O ahşap radyoda arkası yarınları, radyo tiyatrosunu beklemek çoculuğumun en büyük zevkiydi. Tüm aile radyonun yanına oturup dinler, paylaşımı yaşardık.:)

Bu başlığı açarken; radyonun vazgeçilmezimiz olduğu yılları da konuşuruz diye geçti içimden. Eklenen mesajlar bu anlamda beni çokca sevindirdi...Rahmetli amcamdan kalan eski gazetelerde yer alan radyo reklamlarını da koyacağım. Bu reklamlar, radyonun o dönemlerde ne ölçüde popüler olduğunu genç arkadaşlara sanırım daha net anlatacak..
İlk fotoğraf 1950 yapımı Grundig, İkinci ise Zenith radyo.

Çocukken bahçeli bir evimiz vardı.
Pek sık kullanmazdık.
Bahardan bahara bahçedeki meyveleri toplamak için gider, birkaç gün kalır dönerdik.
Beş yaşında felandım.:)
Oraya her gidişimizde annem, büyükbabamdan kalan ağaç kasalı, dikdörtgen radyoyu açardı.
Hep Türk Sanat Müziği çalardı.
Hala arasıra o eve giderim ve o evdeki radyo hep Türk Sanat Müziği çalar.
Trt'den başka kanalı çekmiyor her nedense.
Şimdi her duyduğum Türk Sanat Müziği eserini azda olsa mırıldanıyorum.
O radyonun, o yaşımda bana öğrettikleri..

Çocukluğumun vazgeçilmezleri: Radyo, Doğan Kardeş, Bütün Dünya...

Radyo konusu bunları da aklıma getirdi...

Radyo, Doğan Kardeş, yazlık Ömür sineması.

Bizim radyoyu arayayım derken, bakın neler buldum.:)
Bizimkini bulamadım fakat bu mesajın ilk resmi ve son resminin karışımı gibi birşeydi.:)

Devamı..

Devamı..

Devamı...

Devamı..

Devamı..

Devamı...

Devamı..

Devamı...

Penelophe eklediği radyo fotoğraflarıyla başlığı galeriye dönüştürmüş, teşekkür ediyorum değerli katkıları için.
malina ve memet Doğan Kardeş deyince; bu harika Çocuk Dergisinden de bir kaç cümle bahsedelim.
Doğan Kardeş, adını Yapı Kredi Bankası'nın kurucusu Kazım Taşkent'in oğlundan almıştı. Bir heyelan sonucu 1939'da genç yaşta hayata veda eden Doğan'ın adı bu dergide yaşatıldı. Çok az kişi bu gerçeği biliyordu. Doğan Kardeş okuyucuya gerçek bir kişilik olarak yansıtıldı, adı çocuklar için bir kardeşlik bağı oldu, onların sözcülüğünü yaptı. Geleceğin birçok başarılı ismi Doğan Kardeş'te boy gösterdi. Piyanist İdil Biret yurtdışına gittiği yıllarda bile ona mektuplar gönderdi. Küçük Suna Kan ise mektubunda şöyle diyordu: "İtalya'ya müzik ve kültür tahsiline gidiyorum. İleride büyük bir virtiöz olarak döneceğimi düşündükçe seviniyorum. Memleketimin bana sarf ettiği emekleri boşa çıkarmayacağım." Suna Kan gerçekten de sözünü tuttu...

Rica ederim Metin bey, ne demek.:)
Buldukça eklemeye devam edeceğim.
Benim radyoyuda bulurum hem belki.:)

Radyonun popüler olduğu yıllarda Türkiye'de bir çok radyo dergisi de yayınlanmıştır. Bu dergilerden biri de RADYO Magazin'dir.
Bilin bakalım bu dergi kapağındaki dönemin ünlüsü kimdir?

Bir başka radyo dergisi RADYO HAFTASI ve kapağında iki unutulmaz isim:
Perihan Sözeri ve Münir Nurettin Selçuk.

Safiye Ayla değil mi?

Saygıdeğer nevsune , evet Safiye Ayla.

TRT Müzesi ahşap alıcılar (19 temmuz 2007)
 

Radyo yayını için gittiğimizde TRT'nin Harbiye binasındaki müzeyide gezme şansımız oldu. Çekebildiğim resimler bunlar.

İlk resimde Praecox, yapımcı Esin Hanım ve yardımcısı Bilge Hanım. Güler yüzleri ile bize eşlik ederlerken;

Eklenti 16472

Eklenti 16473

Eklenti 16474

Eklenti 16475

Eklenti 16476

Diğerleri;

Eklenti 16477

Eklenti 16478

Eklenti 16479

Eklenti 16480

Eklenti 16481

Bunlar da sonuncular;
Eklenti 16482

Eklenti 16483

O tuşlu olanlar daha yeni modeller:rolleyes:

Bir başlık, işte böylesi güzel paylaşım ve katkılarla belgesel niteliği kazanıyor.

Saygıdeğer Todor , TRT'nin Harbiye binasındaki müzeden çektiğiniz kareleri bizimle paylaştığınız için teşekkür ederim.

“*** *** muhterem sami'in, burası İstanbul telsiz telefonu …”

http://www.istanbul.edu.tr/4.boyut/c.../nese_kars.htm

Radyo ..
Arkası yarın. Radyo Tiyatrosu .. Biri sabah 10.30 da diğeri ise 16.30 da başlayan.. daima takip ettiğimiz 2 program..

Ev işi yaparken bana eşlik eden Orhan Boran ve Yuki ..

Annemin frekansı Polis radyosu
Bayrak radyosu ...

Füsün Önal , Nilüfer , Zerrin.....

Evimizde duvara çivilenmiş, tahta bir raf üzerinde duran radyomuz..
"Siera" radyomuz.
Babamın dükkanında ki radyomuz, Radyoya eşlik eden babamın sesi... *kendim ettim kendim buldum eyvahh " diyen....

***Ringo ringo şişeler diye dönen taş plaklarımız, pikabımız...
Çizilen plaklarımız..
"Habibe git kızım bir iğne al gel " diyen o hoş sedalı zamanları çok özlüyorum..:(

Sağol Metin Y. Anılarımda yolculuğuma makinistlik ettiniz. Teşekkür ederim hepinize.

Saygıdeğer Habibe Hanım, Siera çok saygın bir marka idi. 1935-36 yapımı Belçika Radyo Müzesinden ağaç Siera'lar.

Dayımın köyde bize hediye ettiği kullanılmış eski bir radyonun içindeki insanları görmek amacı ile evde kimse yokken arka kapağını zorla sökenlerdenim. Yaş 5 veya 6.Bir siyah beyaz fotoğraf karesi gibi hatırlıyorum. Hepsi çok güzel tüm emeği geçenler sağ olsunlar.

Saygıyla.

Eski Radyo tutkunuyla röportaj
 

“Radyonun kişiliği var”
Tuncay Bey bize hem radyolarını gösteriyor, hem de anlatmaya devam ediyor. “Radyoların kişilikleri vardır. Dikkat ederseniz hepsinin mobilyası, işlemeleri, duruşları farklıdır, bir sıcaklıkları bir dilleri vardır. Hepsi nerede kim tarafından, hangi zamanda yapıldığını söyler sizlere. Günümüzdeki elektronik aletler de bunları bulamazsınız. Hepsi fabrikasyon, insan eli değmeden üretiliyorlar” diyor üzülerek. Bize koleksiyonundan babasının radyosunu gösteriyor ve kendisi için çok önemli olduğunu belirtirken, pazar akşamları bu radyodan hep birlikte dinledikleri, zamanın tek eğlencesi radyo tiyatrolarını anlatıyor...
Röportaj Linki
http://ilef.ankara.edu.tr/radyo/yazi.php?yad=10732

Hürriyet-27 Eylül 1950

Eski radyolarda FM kanalı yoktu. Uzun, orta ve kısa dalgadan yayın yapılırdı. İşte o yayınlar için hazırlanan Radyo istasyon cetveli.

Radyo Müzesi [Almanya]