Avcılık Zaafımız

[adero]

birde biz insan oğlu biraz vahşiyiz (yani bir kısmımız)
tam olarak hatırlamıyorum nerden duydum diye bilmiyorum ama insan kurban bayramında kurbanını kendi keserse içindeki vahşiliği dindirirmiş diye ne kadar doğru bilmiyorum
Ama ben gerçekten buna inanıyorum ben kurbanımı kestikten sonra (gerçi biraz abartıyorum ama 4 tane falan kesiyorum en az)içime bir ferahlık rahatlık geliyor
birde sanmayınki ben gaddarım hayvanlara hiç acımam inanın çoğu hayvanseverden daha çok düşünürüm. Ben yolda tarlada gezerken hep gözlerim yazın yerdedir aman bir karınca bile ezmiyeyim diye. kışın balkonuma ekmek, yazın su koymaya çalışırım. gerçi ne kadar inanırsanız o size kalmış ama bunlar çok samimi gerçekler

.....ama herkez birbirine saygı duymak zorunda....

ayın 15. de tekirdağda avdaydım ne gördüm biliyormusunuz çiftçi bir amca 78mi dedi 88mi hatırlamıyorum ama çok yaşlı ama diri bir amca akşam saat 5, 6 gibi tarlanın gündendi (ayçiçeği---çekirdek)tarlasının yanına yatmaya yüksek bir tahtadan yatak hazırlıyordu. Adam bizi görünce gözleri parladı hayırdır amca dediğimizde oğlum domuz bekliyoruz mahvettiler gündendileri amca her hayvanın rızkı bi şekilde yiyecek dediğimizde
oglum hayvan yese gözümde değil namertler sanki dozer girmiş gibi dümdüz yatırıyor yere dedi Megersem hayvanların üreme zamanı imiş bu zamanda önüne ne gelirse yere yatırıyormuş
amca bizi domuz avcısı sandı ama biz üveyik avcısıyız dedik olum arkadaşlarınız falan varsa gelin diye yalvardı ama biz yemediğimiz hayvanı niye vuralım dedik
avcılık spormudur tartışılır
ama o dağlarda yürümek
arkadaşlarınla oturup sohbet etmek
yemeğini o temiz havada almak
yiyeceğini doğadan temin etmek ...
aynen bir domates tohumunu alıp, toğrağını hazırlayıp, ekip, çiçeğini görüp,o domatesin ufak ufak büyüdüğünü görüp,onu dalından koparıp, zevkle ikiye hatta dörde sekize bölüp, zevkle ısıra ısıra yiyorsak bizde hayvanları öyle vuruyoruz

[Halil Önen]

Orijinal Mesaj Sahibi adero

avcılık spormudur tartışılır
ama o dağlarda yürümek
arkadaşlarınla oturup sohbet etmek
yemeğini o temiz havada almak
yiyeceğini doğadan temin etmek ...
aynen bir domates tohumunu alıp, toğrağını hazırlayıp, ekip, çiçeğini görüp,o domatesin ufak ufak büyüdüğünü görüp,onu dalından koparıp, zevkle ikiye hatta dörde sekize bölüp, zevkle ısıra ısıra yiyorsak bizde hayvanları öyle vuruyoruz

İşte budur...

PAYLAŞMAK.

Bir domatesi, bir soğanı, ekmeği, bir parca peyniri,suyu PAYLAŞMAK...

Ben de, on yaşında ava başladığımda ilk öğrendiğim sey PAYLAŞMAK' tı.

İşte avcı ile padişahı bir çilingir sofrasına oturtan bu PAYLAŞMA duygusudur.

Hadi bir bakın, her yönüyle dibe vurmakta olan toplumumuza ve neleri paylaştığımızı bir düşünün...

İyi şeyler olmuyor mu?
Elbette oluyor,az da olsa, PAYLAŞMA duygularını yeşerten...

İşte avcılığın ve avcının bu yönünü seviyorum.

Sn.adero, teşekkür ederim.

Rastgele

[gece]

Orijinal Mesaj Sahibi berduray

Ben diyorum hep, Halil Bey'i Felsefi sohbetler kahvesinde görmeliyiz diye...

Orijinal Mesaj Sahibi Halil Önen

Teşekkürler Sn.Berduray, iltifattan sayarım.

Peki avclığın felsefesi var mıdır?

Belki felsefi bağlamda insan, doğası gereği avcıdır ve abartarak söylüyorum her an ''saldırıya hazırdır.''
Oysa otoburların gözleri yüzün iki yanında yer alır ve ''savunma'' amaçlıdır.

Felsefi Sohbetler Kahvesine gitmem.
Orada felsefeyi gerektiğinde bir silah, bir tuzak gibi kullanan, bu sayfanın harika çocuğu 'gece' var.

Usta kalem 'Hossman' gelirse belki giderim.

Sonra ben bir avcıyım, Sn.Gece ise bir vejeteryan.

Etoburlarla, otoburlar arasındaki temel farklardan olan, evrim süreci içinde etcil beslenmeye göre organize olmuş insan bedenini sadece bitki diyeti ile yaşatmanın zorluğunu, insana gerekli olan on kadar AMİNOASİTİ üretmek için var olması gereken gen dizilerinin vücudumuzda artık bulunmadığını söylediğimde yine et yemeyecek;

gezegenimizi hayvan dostlarımızla ortak paylaşma mecburiyetinde olduğumuzu, saygı temelinde 'yaşam hakkı' yasalar temelinde 'Hayvan Hakları' kavramlarıyla savunma yapacaktır.

Hatta daha ileri gidecek, hümanizmin ışığı altında, hayvanların bitkilerle beslenme konusunda, insanlarla aynı ortak haklara sahip olduğu görüşüne dayanarak;

yaprak bitlerinin bile hakları olduğunu, bu konuda bir dava açılması söz konusu olduğunda karşı davada yer alacağını;

Roma hukukuna usullerine göre uygun çağrının (yaprak bitleri için) belli aralıklarla ve üç defa yinelenerek seslenilmesi engelini aşararak, söylenen üç gün ve saatte mahkeme salonunda bulunmasını sağlıyacaktır.

Ve bir savunma avukatı olarak,
''insan yaradılış itibari ile 'hepçil' bir yaratıktır'' diyecektir.

Bir niyet okuyucu olarak ben, 'ava giden avlanır', hele gece 'gece' ava giden daha kolay avlanır durumunda kalmak istemem.

Rastgele

"Aslanlar ülkesinde tavşan avlarken, gözünüzü aslanlardan ayırmamalısınız; ama aslan avlayacaksanız, tavşanlara aldırmanız gerekmez." H. Stern

Halil Önen arkadaşım felsefî sohbetler kahvesine gelmez ise biz de ayağına geliriz. Tee yağmur ormanlarında safariye gitmiş bir gece, Halil Önen'in ayağına mı gidemeyecek, teveccühlerini mi sunamayacak!

Gelmeme sebepleri arasında "kendisinin avcı, gece'nin ise vejeteryan olmasını" da saymış, hemen akabinde etoburlar ile otoburları karşılaştırmış ve bir takım öngörülerde bulunmuştur. Yazılarını beğendiğimi belirtmeliyim. Ancak hazır buralara kadar gelmişken, müseadenizle birkaç noktada fikrimi açıklamak istiyorum.

Öncelikle belirtmeliyim ki ben bir 'otçul' değilim, insanların hiçbiri otçul değildir. Otçulluk başka, vejeteryanlık (etyemezlik) çok başkadır, tıpkı etçillik ile etoburluk çok başka şeyler olduğu gibi.

Etyemezler için kullanılan 'otçul' ifadesi sadece şakadır. Açılım maçılım yapmaya gerek kalmaksızın, 'hepimiz hepçiliz' diyorum ki, bunu, niyet okuyucum güzel bir şekilde belirtmiş zaten.

'Gözlerim yanda olmayıp, önde olmakla' tüm benzerlerim gibi, avcı olduğum ise su götürmez bir gerçektir. Fazlası var, eksiği yoktur.

E, fazlası ne? Derseniz, avcılığını 'itiraf'edenler içinde benim 'zevk için' öldürdüğümü de itiraf etmemdir.

Şaka yapmıyorum, her ne kadar şu an öldürmemeyi tercih ediyorsam da bu yap(a)mayacağım anlamına gelmez, hele hele yapmadığım anlamına hiç gelmez. Geçmişte çok sayıda hayvan avladım ve yemek için de değildi.

Avcılığın "öldürme" yönüne ilişkin tepkisini dile getirenlere karşı avcılığın öldürme bölümünü hiç belirtmeden, hatta saklayarak, sadece 'doğada bulunmak, spor, temiz hava vs.' diyenleri ben 'bohçacı' olarak görüyorum. Gitsinler bu tür basit tuzaklar ile hayvanları avlasınlar, insanları avlamaya kalkmasınlar. Bunu illa yapmayı düşünüyorlarsa da karşılarında av değil, başka avcılar olduğunu anlasınlar, avcılığın diğer kurallarını hatırlasınlar.

Avcılığın canalıcı unsuru; can almadır. Bu özelliği hiiç saymadan avcılıktan bahsedenler ya atıcıdır, ya da bohçacı, ama avcı değildirler.

Spor mudur? Bence değildir. Spor denilen şey, bellidir; güç ve beceri gerektiren yarışmalı ve eğlenceli etkinliklere spor denir. Öldürmek eğlence değildir, eğlence olarak nitelenmemelidir, yoksa hatlar karışabilir, karışmamalıdır.

Hobi tanımına ise pekâlâ uymaktadır.

Avcılığın kültürü var mıdır? Tabii ki, hem de çok köklü bir kültürdür. Sanatın başlangıcı da av aletlerinin süslenmesi değil midir?

"Paylaşmak" ise avcılığın değil, doğada bulunmanın sonucudur. Doğada bulunan insanların tamamı paylaşmayı yaşar ve iyi bilir. Avcılıkla sınırlamak haksızlık olur.

Rastgele!


gece
avcılık konusunda da 'atıp', 'tutan' bu başlığa misafir forum kişisi!

[Halil Önen]

Orijinal Mesaj Sahibi gece

Halil Önen arkadaşım felsefî sohbetler kahvesine gelmez ise biz de ayağına geliriz. Tee yağmur ormanlarında safariye gitmiş bir gece, Halil Önen'in ayağına mı gidemeyecek, teveccühlerini mi sunamayacak!

Hoşgeldin Sayın gece,

Tetik düşürme zamanı kadar çabuk sitenin bir ucundan bir ucuna gelmişsiniz, gece gece gelmişsiniz, ağaç ve kayaların silüetlerini korkunç masal kahramanlarına dönüştüğü, insanın içinin ürperdiği bir zamanda...
Aslında insanlık tarihi kadar uzun yoldan gelmiş, misafir olmuşsunuz.
Bunu saymayız, sık sık bekleriz.

Bir zamanlar avcı oluşunuz, genlerinizdeki avcılık sizi buraya korkusuzca getirmiş olmalı.

Doğadaki her şeyin ilk nedeninin ana maddesinin 'su' olduğunu söyleyen Thales'den;

evrenin ana maddesi 'sonsuz olan'dır diyen Anaksimondros 'dan;

'' İnsan her şeyin ölçüsüdür.'' diyen Protagoras'tan;

bilimin doğuştan geldiğini söyleyen Sokrates'ten;

nesneler ve 'idea'lar dünyasının kuramını savunan Platon'dan;

''Gerçekten var olanlar tek tek şeylerdir; insandır, yazı tahtasıdır (ekrandır ), bahçedeki erik ağacıdır.'' diyen; ''İnsanın doğuştan getirdiği bilgiler yoktur, bilgiyi üretme gücüne sahip olan akıldır.'' diyen Aristoteles'ten;

''Düşünüyorum öyleyse varım.'' diyen Descartes'ten;

sırf düşünceyle 'kesin bilgi'ye ulaşabileceğini söyleyen Hegel'den;

''Bütün bilgi deney ile başlar fakat deneyden doğmaz.'' diyen Kant'tan;

''Bilimin yarattığı bir uygarlık bir kara çağdır, bir günahtır ve ahlaki gelişme basitliğe dönüşle gerçekleşecektir.'' diyen Mahatma Gandhi' den;

''Bilim bugüne dek köleler yaratmaktan başka bir işe yaramadı; savaş zamanında bizi zehirlemeye, paramparça etmeye yarıyor; barış zamanında da yaşamımızı çekilmez, kararsız duruma sokuyor.''

''Bilimler insanları kafa işlerine adayıp büyük ölçüde kölelikten kurtaracak yerde onları makinenin kölesi yapıyor.'' diyen Einstein 'ın zamanından gelmişsiniz.

VE...

İnsanoğlunun öyküsünün yazıldığı Doğu Afrika-Serengeti savaklarına yani 'insanın tarihi avlanmanın tarihidir' felsefesinin kurucuları olan Homo-Habilis (yetenekli insan) ve Homo Erectus'un (dikilen insan) tarihine gelmişsiniz aslında...

Ben bu yolculuğunuzu böyle sayarım.
Sizi bilirim ve yol haritanız bu bilgilerle doludur.
Tıpkı Sn. hassoman, Sn. myndos, Sn. Müjgan, Sn. berduray ve diğer dostlar gibi.

Felsefe değil felsefe yapmayı, düşünceleri değil düşünmeyi öğrenmem gerekir önce.

Atalarımızın dediği gibi toplama suyla (bilgiyle) değirmen döndürülemez.
Değirmeni döndürmek için bilgiyi üretmek gerekir.
Bilgiyi üretmek için de gereken nitelikte bi felsefe eğitimine ihtiyaç vardır.

Meslek lisesi mezunu, işçi, çiftçi birinin buna ne zamanı ne bilgisi vardır.

40 yılı aşkın avcılık yaşamımda hala Robert Norton'un avcılık basamaklarından en üstte yer alan 'sportmenlik' aşamasına erişmeye çalışıyorum sadece.

Aslında özlediğim şeydir oraya gitmek ama asıl oraya gitmesi gerekenler yukarıda aslanlar gibi yazan(!) avcılık konusunda atıp tutan arkadaşlarımızdır diye düşünüyorum.

Avcının düzenleyici (regülatör) kimliğini göz ardı eden, baskılayan, yok sayan ama avcıya reva görülen yok edici (predatör) yönümüzü her durumda karşımıza çıkaran, katil damgasını acımasızca yüzümüze vuranlardır oraya gitmesi gerekenler.

Felsefe hiç bir konuda 'son sözü' söylemez diyorken onlar, bilimin ışığında son sözlerini söylüyorlar (yazıyorlar).

Hem de kurşuna adres göstererek ...

İyi de;
o zaman 'iyi' ile 'kötü' nün ayrımı için ölçütler nedir?
'iyi' dediğin değer nedir?
kişi normlara göre mi davranmalıdır? sorularının cevabını önce onların vermesi gerekiyor, felsefi sobetlerde...

Saygılar

(felsefeye daldık haydi, Rastgele)

[Halil Önen]

Orijinal Mesaj Sahibi gece

"
"Paylaşmak" ise avcılığın değil, doğada bulunmanın sonucudur. Doğada bulunan insanların tamamı paylaşmayı yaşar ve iyi bilir. Avcılıkla sınırlamak haksızlık olur.

Evet Sn.gece,
bir felsefeci nasıl karşılanır, karşıladık ve misfirperverliğimizi yerine getirdik karınca kararınca.

Bir felsefeci aynı zamanda bir avcı olursa nasıl karşılanır, bir de bunu deneyeyim
bakalım...

Payaşım duygusu, avcılık tarini kadar eskidir.

Bir bizonu bir veya iki avcı avlayamaz. Kalabalık bir avcı grubunun işbirliği ile avlanır, av yazılı olmayan komünal toplumunun yasaları gereği kadın, çocuk ve ihtiyar ve muhtaç olanlar arasında paylaşılır.

Doğada bir padişan ile bir seyis aynı sofraya oturmaz, nedir bu atın durumu diye sormaz, bir başka paylaşım, bir av tutkusu değil midir avcıyla oturması.?