İzmir Karaburun Yarımadası "Bakir Cennet"

[mcege]

Merhaba!
Çok uzunca bir süredir aranızda olamadım. Hani eskilerin bir sözü vardır; "adamın işi rast gitmeye görsün dişiyle mermer kırar, adamın işi ters gitmeye görsün muhallebi yerken dişi kırılır". İşte benim de öyle oldu.
Karaburun'da yeni bir başlangıç yapalım derken herşey tersine gitti.
Cafe ve kahvaltı salonu olarak işletmeye başladığımız yer, terk edilmiş Çullu Köyü idi. Burada 1999 yılında yapmış olduğumuz evimizin ruhsatsız olduğunu ve imar affı kapsamında ruhsatlandırılacağı konusunu Belediyenin yetkili kişileri ile görüşmüştük. Ve buna dayanarak işletmemizi hizmete açtık. Bir yandan da ruhsat işleri ile ilgileniyorduk ki hiç umulmadık bir yerden hem işletme hem de konut olarak kullandığımız evin yıkım kararı çıktı.

Bu hiç umulmadık yer Jandarma. " Çevre kirliliği yaratan yapılar " kanunu mu varmış, işte ona benzer bir maddeden işletmemizi ve evimizi kapatmak zorunda kaldık. Mahkemeler, cezalar v.s. derken sonunda ruhsatımızı almaya hak kazandık. Ancak aradan neredeyse 18 ay geçti. Onun için şimdilik yeniden tabiri caiz ise "kendi çöplüğümüze döndük."

Değişik konularda da yazan arkadaşların belirlediği bir nokta çok doğru. Küçük bir yerde yaşamak istiyoruz, ancak küçük yerlerde de herkes birbirine akraba veya samimi arkadaş olduğu için siz sürekli "yabancı" gözüyle görülüp, ona göre muamele ile karşılaşıyorsunuz.

Neyse, tabii ki bunlar benim kişisel sorunlarım. Ancak yine de her ne olursa olsun Karaburun sevdam bitmez.

Sizlere Karaburun'u ve o bölgede yaşadığım anıları aktarmaya devam edeceğim.

Şimdilik hoşçakalın.