Oğlumun Ceviz Bahçesi

[drokya]

Merhaba ağaç dostları,

uzun bir süre önce üye olmama karşın şimdiye kadar izleyici olarak kaldım.

Bir çok bilgi edindim yazılanlardan ve resimlerden.

İzmirin kavurucu sıcakları ertesinde, bir ağustos ayında merhaba dedim yaşama, yarım asır önce.

Çocukluk yazlarım dedemin bağında geçti lise yıllarına kadar.
Dedem yıllanmış ceviz ağacına, benim için kurduğu salıncağımın yanına oturur, tabakasından çıkardığı tütünü sarıp, akşam ayazında keyifle tüttürdüğü sigarası eşliğinde bana eskileri ama çok eskileri anlatırdı.

Genelde anlattıklarının sonunu hep kaçırırdım,
sabahleyin kuş cıvıltıları ile uyandığım bağdaki kocaman taş evin
serinliği beni kendime getirdiğinde yine salıncakta uyuya kaldığımı anlardım.

Yine böylesi yaz başı bağa gittiğimizde dedem beni çoşkuyla karşılayıp
elimden tuttuğu gibi asma sıralarının alt kısmında bulunan,
2 dönüm ( sizlerin hesabıyla 4 dönüm, bizim burada 2000 m2 ye bir dönüm deniyor) araziye götürdü ve,
-Bak bu cevizleri senin için diktim geçen sonbaharda, ben diktim sen yersin demişti.

O zamanlar ceviz ağacını dedeler diker,
ürünü torunları toplardı. Tohumlar toprak biraz işlenip adım hesabı göz kararı 10 metreden az olmayan aralıkta toprağa ekilir,
tohumdan gelişen cevizlerin büyüyüp verime yatması da yıllar alırdı.

Toprak tahlili, ve tür karşılaştırması yapılmazdı.
Geleneksel bilgiler ve büyüklerinden öğrendikleri yöntemler süre giderdi.

Yazan bilmez, bilen zaten yazmaz deyiminin hakim olduğu yıllardı.

Konu başlığını bu yüzden <Oğlumun Ceviz Bahçesi> olarak seçtim.

Benim doğduğum yıllarda torun için dikilen Ceviz,
15-20 senedir çocuklar için dikilmekte.

Bu gün ise bilinçli üreticilerin azimli araştırmaları karşısında,
nisbeten kendini yenileme ihtiyacı duyan ilçe tarım elemanların katkılarıyla,
artık bahçeler torun ya da çocuklar için değil dikene de katkı sağlayabilecek seviyeye geldi.

Umarım Ceviz bahçesi oluşturan, oluşturacak olan dostların umutları her dem yeşerir ve çabalarının karşılığını alırlar.

Şimdi bu uğurda ciddi araştırma içinde olan ve bildiklerini,
aynen doğanın bizimle paylaştığı gibi kıskanmadan, gizlemeden
paylaşan dostları tenzih ederek bir şeyler demek istiyorum.

Gerek ceviz, trilye zeytini gibi bitki sistemleri,
gerek Saanen keçi besiciliği (şimdilerde Romanov koyunu) şinşila tavşanı, Angora tavşanı gibi yenilikçi hayvan yetiştiriciliği konusunda,
bir miktar Titanvari bir yaklaşım hissetmekteyim.
Umarım yanılıyorumdur.

Çünkü doğanın biz insanlara bahşettiği, çok değerli bitkilerin başında,
zeytin, ceviz, incir gibi ağaçlar gelmekte.

Hatırı sayılır ceviz popülasyonu olumsuz bir coğrafyanın şartlarını olumlayabildiğini yurt dışında gördüğüm örneklerden biliyorum.

Korkum titanvari yaklaşım kurbanı ağaç dostlarının sıtkının sıyrılması,
ardından onları gözlemleyen kişilere olumsuz yönde etkilemesi.

Şimdilik işin bu kısmında söyleyeceklerimi kısa keseyim.
Amacım <Oğlumun Ceviz Bahçesi>ni sizlere detaylarıyla aktarıp, hatalarımı, doğrularımı öğrenmek,
bu vesile ile bu işe girişecek ağaç dostlarına çorbada bir tuz atomu kadar faydalı olabilmek.

Sevgi ve saygıyla.