Sevgili Münevver Hanım,
Ziyeretiniz için ve sevimli Şirinlerimi sormanız gerçekten çok hoş. Günlerdir üzerimizde karabulut dolaşıyor, isyan etmemek mümkün değil. Cafenin önünden Ballı kızımızı çaldılar. Perişan bir haldeyim, ne bahtsız bir yavruymuş bu böyle anlamıyorum. Önce zalimin elinden kurtardım ama şimdi nerelerde ne halde bilmiyorum. Yavru asla yanlız ayrılmıyordu cafeden hep beni beklerdi. Onu aşağı indirdim, kahve almak için cafeye geri döndüm, çiş yaptığı yeri sildim ve aşağı indim. Bu arada yavru 1 defa yukarı çıktı bahçeye in kızım geliyorum dedim. Arkasından baktım merdivenlerin başından. Kahvemi aldım indim yavru yok. En fazla 10 dk sürdü yanlız kalması, anlamıyorum nasıl böyle birşeye cüret ederler.
Can taşıyan duygusu olan bir canlıyı nasıl çalarlar bilmiyorum. Hangi vicdana sığar bu anlamıyorum
Perişan bir halde hergün arabayla bu civarda aramaya çıkıyorum. Önüme gelene haber soruyorum Telefon numaramı bırakıyorum. Çaresizce heran kapıdan gelecekmiş gibi gözümüz kapıda kulağımız sesde bekliyoruz. 5 gündür moral diye birşey kalmadı. Aynı gün çok feci yağmur yağmaya başladı sürekli yağmur yağıyor. Gözlerimi kapatamıyorum ıslanmış titriyor görüntüsü gözlerimin önüne geliyor. İçim ne kadar yanıyor anlatamam...