[hassoman]

Doğanın (haliyle dünyanın) insan eliyle bir yok oluş sürecine girdiği gibi karamsar bir yaklaşım var.
Elbette ben de karamsarım. Ama doğanın geleceği için değil, insanın geleceği için!.. Aslında insanlar doğanın kurtuluşu derken kendi kurtuluşlarından söz ediyorlar. kendi türünün geleceğinden kaygılanıyorlar…

İnsanlar yüzünden doğanın yürürlükte olan dengesinin bozulduğu bir gerçek. Çoğu canlı türlerin yok olduğu da!.. Doğal su kaynaklarının da azaldığı da bir gerçek; elbette yine insan eliyle…
Ama ne var ki, bütün bu olumsuzluklar bir kıyamet süreci içinde olduğumuzun bir belirtisi değildir...
Doğa ne olursa olsun, hangi koşullarda olursa olsun kendine göre bir yol çizecek ve kendine göre bir denge kuracaktır. Yeter ki insanlar bir yerlerde bir damla su, bir gıdım oksijen bırakmış olsun.. Ha onlar da kalmadı diyelim. Doğa yaşamı yeniden yeşertecek olan o bir damla suyu, o bir gıdım oksijeni oluşturacaktır. Çünkü doğada zaman kavramı yoktur ve bu yüzden amansız bir şekilde sabırlıdır.

İnsanların kendi eliyle yok ettiği doğanın yüzünden (kuraklık, susuzluk, kanser, salgın hastalıklar, üreme yeteneklerinin körelmesi vs…) sayısı azaldıkça doğanın kendini yenilemesi, yeni türlerin sürümünü yaşama geçirmesi de o oranda hızlanacaktır. Doğanın kendi içindeki bu dengeleme sürecini bir yok oluş süreci olarak algıladığımız için kaygılanıyoruz.
Dediğim gibi asıl endişe verici olan doğanın geleceği değil, insanın geleceğidir… Çünkü görüyorsunuz işte, insanlar doğaya karşı tasladıkları üstünlük kibirlerini çok pahalı ödemekteler ve çok daha pahalıya ödeyecekler.
Doğaya bir şey olmaz arkadaşlar.
Doğanın içine düştüğü ve düşeceği her koşul için elinde hazır projeleri vardır. Değişen her yeni koşula göre yeni dengeler oluşturarak, yaşamı kaldığı yerden kesintisiz olarak sessiz, sakin ve sabırla sürdürmesini de bilir, gerekirse yaşamı sıfırdan oluşturmasını da. En iyisi gelin biz doğanın değil, insanların yasını tutalım...

Doğa da her şey bir şeylerin dengesidir. İyi de, insanlar neyin dengesidir acaba?...