Sevgili Selenn, sizin silvestrii öykünüz de çok etkileyici, ancak sonradan bitkinizin kaybolması üzücü olmuş. Ben de gezdiğim gördüğüm yerlerde güzel bir çiçek, bitki gördüğümde sahibiyle çiçeği hakkında sohbet etmeyi çok seviyorum.
Çiçek sevgimizin kaynağını çok merak ediyorum aslında. Aileden gelen bir gelenek olduğunu farz edelim bir an: Çocukluğum müstakil bir evde her türlü çiçeğin içinde geçti, kendimi bildim bileli çiçek hastayımdır; ancak kardeşimi bir kere bile çiçek ekerken, toprağa dokunurken görmedim, ekip dikmeyi bırakın koparırken bile görmedim.
Çiçek sevgisi içten gelen bir duygu kesinlikle, yoksa 35 derece sıcakta elimde 10kg'lık saksıyla-- uzun zamandır aradığım sarı japon gülünü bulunca --2-3 km yol yürümek akıl karı değil bence!..
Sürekli çeşitlerimiz artsın istiyoruz, çeşitler arttıkça bu seferde her renginden olsun istiyoruz.
