|
Üstadım insan çıra misali bir kere ateş görüp is olduktan sonra kıvılcım yetiyor her şeye...
Yıllar önce bir ateş yaktı yüzümüzü
Boş koydu gitti gözümüzü
Ardından gelen ateş taa yaktı özümüzü
Hal kalmaz yanan tende bitap
Kalbe değil git vefasızlara çat
Yaktığın ateşin içine gir de yat
Olduğu kadar olmadığı kader dedik
Olacakla öleceği ne bildik ne önleyebildik
Fırtınadan kaçarken tufana girdik
Nice sevdalıyız diyenler gördük
Acep bu denizde sade biz mi kördük
Bu ateşin içinde ne öldük ne güldük
Zaman gelir gençlik gider elden
Ateş söner yel kaldırır külü yerden
Acep haber gelir mi sevenden sevilenden ?
Gönül nidaya başladı mı ta can evinden
Susar nebatat bile dinler yanık sesinden
Bir can üflesene en kor ateşinden
Yürür her nefs mecbur ateşe
Fazla kelam su döker yüreğe
Vakit susma vaktidir artık yüreğe
Mete Tiren
Üstadım böyle bir yangını ay mı söndüre güneş mi güldüre ne dersin ?
|