|
Fındık kabuğu olabilir. Çok miktarlarda mevcut ve atık madde sayılabilir ancak alternatif olarak yakacak olarak kullanıldığını da biliyoruz. Asit yöntemini ben de tavsiye etmem. Ekipmanlar için sorun teşkil eder ve operasyon oldukça zordur.
Üniversitelerde iki çeşit araştırmacı tipi vardır:
- Sırf araştırma yapıp bilimsel makale yayınlamak ve bu yayınlarla sadece akademik kariyer yapmak isteyenler.
- Gerçekten işi öğrenip, ülkenin önemli bir sorununu çözmek araştırmalarını fabrikaya dönüştürmek isteyenler.
Bu konuda çalışılabilir.
Bir de işin diğer bir yanı var:
Siz yakıt yaptığınızı söylediğinizde, fındık kabukları çok değerlenir ve fındık üreticileri size satmak istemeyebilir. Bilmem anlatabiliyor muyum? Burada sanıyorum devletle birlikte ya da eline çok yüksek miktarlarda fındık kabuğu geçen bir işletmeyle birlikte birşeyler yapmak gerekecektir. Evet, bu mümkün, enzim yoluyla ve membran teknolojisiyle konsantre edilerek ekonomik olarak fındık kabuğundan biyoetanol üretilebilir.
Yalnız buğday, arpa ve patatesten de üretilebilir. Türkiye patates deposu bir ülkedir. Biyoetanol açısından en verimli patates türü "sweet potato" denilen tatlı patatestir. Türkiyede kesinlikle yetişebilir. Topraklarımız bomboş duruyor. Buralara bu tür patatesi eksek ve biyoetanol yapsak da, dış ticaret açığımız biraz azalsa, fena mı olur? Hem köylümüze çiftçimize de iş çıkmış olmaz mı? Yeni yatırımla yeni iş sahaları açılmış olmaz mı? Örneğin, Yeni Zelanda, peynir üretiminde lider bir ülkedir. Peyniraltı sularının büyük bir kısmından etanol üretmektedir. Ve ürettiği etanolün büyük bir kısmını da Japonya'ya ve Singapur'a satmaktadır. Bizim devlet büyüklerimiz neden bu tür projelerin olabileceğini hiç duymuyorlar? Anlamıyorum...
|