|
Aklıma bu başlık geldi....
"SERSERİ ÇOCUKLA KÖPEK
Küçük serseri:
-Anladım, dedi, şarkı istiyorsun, değil mi?
Hayvanların içinde insanoğlu dilini en iyi anlayan, anlar görüneni köpektir. Bir kelimeleri de anlar.İnsanoğlu ile arasındaki lügatçe, öteki hayvanlarınkinden bir hayli zengindir. Köpek çocuğun sözlerini anlamış, susmuştu. Çocuk şarkıya başladı.
Karakolda ayna var ayna var
Kız kolunda damga var damga var
Gözlerinden bellidir Karabaş
Sende de bana sevda var.
Köpeğe doğru eğildi. onu hırpalarcasına okşadı.
Bende de sana sevda var!
dedi. İşte o zaman 1948 senesinde İstanbul şehrinde, Beyoğlu'ndan Galata rıhtımına inen bir yokuşun ortasında olduğumu kavrayabildim."
Sait Faik Abasıyanık, 1948
|