Sn.Hassoman, bir sokak köpeği, ancak bu kadar güzel duygularla anlatılırdı... Yüreğinize sağlık.
Sevgili Hozat, sizin de roman tadındaki yazınız müthiş.
Köpek sever herkesin bir Sokak Köpeği anısı olmuştur sanıyorum. Bu yazılarla benim de anılarım depreşti tabii. Sizin kadar güzel anlatmak inanılmaz kabiliyet, bendeyse o kabiliyetten eser yok.
Üniversiteden mezun olur olmaz bir tekstil fabrikasında iş bulmuştum. Mesaiye kaldığım zamanlarda ana caddeye kadar olan sokak o kadar karanlık ve ıssız oluyordu ki yanlız yürümeye korkuyordum. Asiye (bizim sokağın güzel kızı) her gece bana eşlik eder, caddenin başına kadar götürürdü. Kendisi caddeye asla çıkmaz, ben gözden kaybolana kadar sokağın başında beklerdi. Müthiş bir kızdı , çocuklarına güzel bakmayan annelerin çocuklarına annelik yapardı. Bizim köpekler aşılanırken veterinerimize Asiye'yi de aşılattırıp Aşı defterini çıkartmıştık. Bir gece yarısı motorsikletiyle geçen birisini ısırmış, sabah geldiklerinde, aşı defterini gösterdik, aslında çok uysal olduğunu, bebek baktığı için öyle davranabileceğini söyledik, sorun çözüldü sandık ama yanılmışız.
2-3 gün sonra, Asiye can havliyle geldi, tam kapımın önünde zehir etkisini göstermeye başladı, (ayrıntısını anlatamıyorum, aklıma geldikçe aradan geçen 20 ye yakın seneye rağmen ağlarım) ne yaptıysak kurtaramadık, zehir kasulü patlamış, yapacak bir şey kalmamıştı.
Asiyenin yokluğuna alışmak inanılmaz zor olmuştu.
Çağımıza yakışmayacak davranışlar aradan geçen 20 seneye rağmen sürüyor, bir arpa boyu yol gidilemedi. Tez zamanda insanlığa yakışacak çözümler bulunmasını diliyorum.