Efendim, biliyorsunuz cacık enfes bir Anadolu mezesidir.
Orta Asya'dan Anadolu'ya gelen yoğurdun derince bir kap içinde salatalıkla, dereotuyla, sarımsak ve zeytinyağıyla buluşmasıdır... Rakı sofralarının vazgeçilmezlerindendir.
Bu gün türküler dinledim:
Gel ey gönül mülk edinme bu dehri
Eli göçmüş hüsni insana dönersin
Bal deyi sunarlar akıbet zehri
Tacı tahtı bi-mekana dönersin
Ömrüm ömrüm ömrüm divane ömrüm....
Ya bu türküler var ya bu türküler... Benim gibi yatkınsanız, bir güzel hüzne gömüyor adamı...
Yakınıyor muyum?
Hayır...
Hani şairin dediği gibi hüzün ki en çok yaraşandır bize...
Dinledikçe türküleri hüzüne gömüdüm.
Bu yüzden olsa gerek bir duble rakıya heves ettim.
Yanına bir de cacık yapayım dedim...
iyi de dolapta yoğurt var ama salatalık yok...
Cacığı kafama koymuşum ya, pek sevmem ama çaresiz marulla yapmaya niyetlendim....
O anda aklıma çağla geldi.
Zeytinyağlı yemeğini de yapmıştım hani. Ama o badem çağlasındandı...
Olur mu olur dedim.
Gecenin bir yarısı kendi kayısı ağacıma daldım.
Hırsızlama azıcık çağla topladım. Hani nerdeyse çekirdek yatakları sertleşecekmiş...
Mutfağa girer girmez kolları sıvadım.
Havanda döğülmüş iki diş sarımsak, beş-on adet ince ince kıyılmış çağla, dere otu, yoğurt ve bu karışımının üzerine gezdirilmiş zeytinyağı ile ortaya ummadığım lezzette bir meze çıktı...
Bir deneyin derim...