|
Elbette masal karakteri değilim. Ben bir gerçeğim yaşamda. Bahar geldiğinde yeşile büründüğüm de doğru boy attığımda. Yağmurlar la banyomu seyreden oldumu hiç. Ilık ılık bir rüzgarda vals yaptımızda hayal değil gerçek. Ekildiğim topraklarda benden habersiz LABSAN ve diğer bitkilerle bile dost olurum. Hatta bazen bize bakanlar bizden çok GELİNCİK tarlasıymış gibi seyrederler hepimizi. Sahibim köylü efendimi bir korkudur sarar başlar ah vah etmeye. Nasıl etmesin kız beni bekler oğlanda,aşda, sofrada. Alacaklıları bile benim harmana gitmemi bekler dört gözle. Efendimin bütün her şeyi olmuşum almış kızına hanımına PAZENİ, BASMAYI hatta gazı tuzu esnaftan. Ne zaman ödersin emmi deyince gür bir sesle bağırır efendim; HARMANA HARMANA.
Ziraate uğrar alır ilaçları giyer tulumu çeker çizmeyi başlar ilaçlamaya hepimizi. Maske yapar mendilini yüzünü gözünü kapatır işe koyulur. Biraz üzgün birazda kızgındır bu masrafta nerden çıktı şu yok günde. Bir iki derken ben salınmaya ve sararmaya devam başak başak. En çok korkulu rüyam SÜNE diyorlar küçücük uçuşan canlılardır milyon milyon dolaşırlar tarla tarla ova ova. Özümüzü emer ve bizi zayıf düşürürler. Görünce efendimin koşup haber vermesi gerekir ziraata. Yoksa varya ne harman kalır ne hayalleri kızla oğlanın nede biz. Sofraya ekmekte zor olur karakazana aşta. Arasıra dolaşır efendim etrafımızda gururla. Bu yıl verim döküm iyi benim arazimin der hava bile atar köy kahvesinde veresiye çay içip ısmarlayarak. Kahveci gelince tepesine; HARMANA HARMANA diye bağırır kendinden emin. Benim bereketimden emin;
Saygıyla.
|