Sapanca’da bir soluklandıktan sonra hala nereye gideceğime karar verememiştim. Bir yanım çık Yedigöllere diyor, bir yanım (daha büyük yanım) Güzeldere’ye. Otobanda Düzce çıkışını görünce direksiyon ister istemez Güzeldere’ye kırıldı. Gölköy sapağından 14 km sonra Gölköy ve sonra bir 10-14 km daha Güzeldere.
Güzeldere benim ilk göz ağrım. Gezilere tutkum oradan başlar. Güzeldere'deki tesisleri eskiden Özel İdare işletiyordu. Orada tanıştığımız Ramazan ve ailesi işletmesini yapıyordu. Ramazan’ın annesinin dağ çileği reçelleri meşhurdur. Güzel kokulu dağ çileği ve böğürtlen reçellerinin tadı bir başkadır. Geçen sene bu alanı bir turizmciye verdiler. Büyük iddialarla daldı işe ama bir kapalı alan ve 5 adet bungalov ev yapmış. Burada bıraksa daha iyi olacak galiba, daha fazla doğanın dokusunu bozmasın! Hala Ramazan ve ailesi çalışıyorlar ama bu sefer işçi olarak.
Güzeldere’ye iner inmez bir hasret kucaklaştık. Hala aynı güzel insanlar. Koyu bir muhabbete koyulduk. Bu arada Ramazan’ın annesi sofra hazır dedi. Yönümün neresi olacağına direksiyon karar verdiğinden, yolda atıştırmıştım. Ben tokum dedim ama gözüm masaya ilişti; o ne! dağ çileği reçeli ve böğürtlen reçeli. Sıcacık köy ekmeği kokusu, Ramazangiller beni nereden vuracaklarını iyi bilirler! Daldık sofraya arkasından tereyağında yumurta… Keyfim gıcır, doğru karardı dedim içimden.
Askerden izne gelmiş Ramazan’ın büyümesine neredeyse adım adım şahit olduk. İsparta da acemilik yapmış, Muş’a tayin çıkmış. İlk aklıma geleni söyledim: “yaşadın Ramazan Muş’un meşhur ters lalelerinin açısına şahit olacaksın”. Biraz garip oldu ama benim gibi ters lale göreceğim diye oralara giden adamdan da ancak bu cümle çıkar (foto1-5: Güzeldere yolu üzerinden fotoğraflar)
