https://stoller.com.tr/wp-content/up...mus-tescil.pdf
https://www.humintech.com/fileadmin/...01.04.2021.pdf
https://view.officeapps.live.com/op/...gin=BROWSELINK
Humintec'in ürettiği perl humus leonarditi stoller isminde bir firma satmaya başlamış.Benim hatırladığım bu ürünün oranı daha yüksekti ancak ucuz diye satılan ürünlerin tesciline sahip şu anda. Altıntar'ın sattığı ürünün hem ismi değişmiş hem oranlar düşük %50 .Humintech'in sitesinde toplam humik asit içeriği %38-39 aralığında verilmiş ve altta iso 5073'e göre tayin edildiği belirtilmiş,fulvik kısmı içinde başka bir tayin yöntemini belirtmiş bu kısım Türkiye'de analiz edilmiyor.Bakanlığın analiz yöntemi TS 5869 ISO 5073/Ocak 2003 ,sanırım humik asitler için ıso 5073'ü karbon oranı için ts 5869 kullanıyorlar.Benim anlamadığım aynı üründe aynı metodu kullanıp farklı oranları nasıl buluyorlar veya düşük oranlı bir ürünü nasıl yüksek gösteriyorlar bu şekilde .Üreten firma ürünün oranını 38-39 arasında belirtmiş ve organik madde 80'den büyük kuru madde ise max 72.Ancak bakanlığın yaptığı analizler daha farklı.Humintech'in bu ürünü %85 humik asit oranıyla satılıyordu daha önce.Ürünü daha önce kullanmıştım ve toz veya granül yapıda değildi.Ürünün boyutları iriydi serada yataklara karıştırıp kullanınca kullanmadığımız yere göre şaşırtıcı derecede gelişme fazlaydı.
Analiz yöntemini değiştirmişler sanırım veya artık yüksek kaliteli ürünler gelmiyor . Bunun dışında bütün firmaların ürünleri satıldığı ülkelerde aynı tayine göre (ISO 5073)tescil veriliyor artık leonarditte humik asit tayini yöntemi standart haline gelmiş. Gel gör ki Türkiye'de yapılan analizin sonucu farklı bazı oranlar yüksek, bazıları düşük.En önemli kısım olan humik asit oranı daha yüksek firmanın tescili 38-39 arası.Biraz araştırdım bu konuyu.
Anladığım kadarıyla bir standart olsada yinede pek bir standart yok olmasıda bazı sebeplerden dolayı çok zor ve tam anlamıyla bir tayin ve standart geliştirilememiş durumda.
Bununla ilgili firmanın şöyle bir açıklaması var
Hümik maddeler için tanımlanabilir bir molekül yapısı bulunmadığından, hümik ve fulvik asitlerin içeriğinin belirlenmesi için yalnızca dolaylı yöntemler mevcuttur. Hümik maddelerin belirlenmesine yönelik ilk girişimler, sulardaki kahverengi rengin farklı yoğunluklarına neden olan çözünmüş organik karbonun farklı konsantrasyonlardaki (çözünmüş) hümik maddelere atıfta bulunduğu varsayılarak kolorimetrik yöntemlere dayanmaktaydı. Bu nedenle Aldrich hümik asitleri gibi standartlar, ilgili numune ile karşılaştırmak üzere bir standart hazırlamak için kullanılmıştır. Kahverengi rengin sadece hümik maddelerden değil, lignosülfonatlar veya melas gibi hümik olmayan maddelerden de kaynaklanabileceği sorununun yanı sıra, bu yöntem hümik ve fulvik asitler arasında ayrım yapamamaktadır.
Kaliforniya Gıda ve Tarım Bakanlığı (CDFA) standardı gibi sonraki analitik yaklaşımlar, hümik maddelerin alkali altında çözünen, ancak asidik koşullarda çözünmeyen fraksiyonu olarak tanımlanmalarına dayanarak hümik asitlerin gravimetrik tayinine odaklanmıştır. Ancak CDFA yöntemi, ilkeleri gereği yalnızca çökelebilir fraksiyona atıfta bulunduğundan, yalnızca hümik asitlerin belirlenmesi için uygulanabilir. Ayrıca bu gravimetrik yöntem, asidik koşullar altında hümik asitlerin çökeltisinin sadece (organik) hümik asitlerden değil, aynı zamanda hümik maddelerdeki çok kararlı kil-hümus-kompleksleri nedeniyle kil gibi çeşitli inorganik kısımlardan da oluşabileceğini dikkate almaz.
Özellikle linyit ve linyitlerdeki hümik asitlerin belirlenmesi için bir başka yaklaşım ISO/TC 27 Coal and Coke tarafından ISO 5073 "Linyitler ve linyitlerde Hümik asitlerin belirlenmesi" adı altında yayınlanmıştır. Bu yaklaşım sadece sodyum hidroksit ile ekstrakte edilen "serbest" hümik asitlerin belirlenmesini değil, aynı zamanda sodyum pirofosfat ile ekstraksiyon yoluyla toplam hümik asit içeriğinin belirlenmesini de ifade eder. Bu yöntemde ekstraktlardaki hümik ve fulvik asit içerikleri, organik karbonun belirlenmesi ve ardından 0,59 faktörü ile dönüştürülmesi yoluyla yalnızca dolaylı olarak belirlenir. Bu yöntem hümik asitlerin çökeltilmesini sağlamadığından, hümik ve fulvik asit içeriklerinin toplamı pratik olarak farklılaştırılmadan belirlenir. Ne yazık ki, bu standart organik karbon içeriğinin potasyum dikromat ile titrasyon yoluyla belirlenmesini şart koşmaktadır, bu nedenle bu yöntem artık sadece çok az sayıda laboratuvar tarafından kullanılmaktadır. A. Volikov ve I. Perminova, ekstraktlardaki organik karbonun belirlenmesi için zaman alıcı ve sağlığı tehlikeye atan potasyum dikromat kullanımına alternatif olarak TOC analizörlerinin kullanılmasını önermektedir ("Toplam Organik Karbon Analizörü ile Hümik Maddelerdeki Hümik/Fülvik Asit Oranının Belirlenmesi için Ekspres Yöntem").
Hümik maddeler bazlı ürünler için amaçlanan kalite kontrolünü göz önünde bulunduran Hümik Ürünler Ticaret Birliği (HPTA), gübreleme ürünlerindeki hümik ve hidrofobik fulvik asitlerin konsantrasyonunu belirlemek için yeni bir analitik standart geliştirmeye başlamıştır. IHSS (Uluslararası Hümik Maddeler Derneği) ve ISO standardı 12782-4/-5 (Hollandalı toprak bilimci André van Zomeren ve Rob Comans tarafından geliştirilmiştir) ilkelerine dayanarak Richard T Lamar, Daniel C Olk, Lawrence Mayhew, Paul R Bloom'dan oluşan ekip şu anda geçerli olan ISO standardı 19822'nin analitik temellerini geliştirmiştir, Ağustos 2018'de ISO/TC 134 (Gübreler, toprak düzenleyiciler ve faydalı maddeler) tarafından yürürlüğe giren ve Amerikan Bitki Gıda Kontrol Yetkilileri Birliği (AAPFCO) tarafından onaylanan ve CEN/TC 455 (Bitki Biyostimülanları ve Tarımsal Mikro-Organizmalar) tarafından kabul edilen ISO 19822 standardı.
Bununla birlikte, ISO 19822 hümik maddelerdeki inorganik kısımların miktar belirleme üzerindeki etkisini ortadan kaldırdığı için büyük bir gelişme olsa da, bu standart sadece fülvik asitlerin hidrofobik kısmını belirler ve bu da fülvik asitlerin toplam içeriğinin sadece bir kısmını oluşturur. Buna ek olarak, lignosülfonatlar gibi endüstriyel yan ürünler, hümik maddeleri hesaba katmasalar da fulvik asitlere benzer bir davranış gösterirler. Bu nedenle ISO 19822, lignosülfonatlar ile hidrofobik fulvik asitleri birbirinden ayırmak için numunenin Kükürt içeriğinin belirlenmesini önermektedir. İlgili numunelerdeki Kükürt içeriğinin %0,75'i aştığı durumlarda, iddia edilen hümik üründe lignosülfonatların bulunmadığını doğrulamak için ayrıca FTIR (Fournier Transform Infrared Spectroscopy) analizi ile daha ileri bir karakterizasyon uygulanmalıdır.
Yeni ISO standardı 19822, toplam fulvik asit içeriğinin belirlenmesi açısından kesinlikle sınırlamalara sahip olsa da ve ayrıca çok emek yoğun olsa da, şu anda hümik ürünlerin kalitesini kanıtlamak ve garanti etmek için en önemli standarttır.
Yapılan tayinlern farklılığı ile ilgili bir blog yazısı.
https://humikasit.blogspot.com/2017/...en-hatali.html