Acı bir olay paylaşmak istiyorum sizlerle, ne kadar yardımı olur ne olur bilemiyorum ama sizlerle paylaşmadan, içimi sizlere dökmeden yapamazdım. Sokağımızda yaşayan yaşlı bir dişi sokak köpeği vardı, tahminen eski sahibi onu yaşlandığı için evden atmış. O'nun ev köpeği olduğu çok belli idi çünkü kapı açık olduğu zaman eve giriyor, taşların üzerinde yatmıyor pas pas v.s. arıyor ve arabaların kapısını açık gördüğünde koltuğa çıkıp oturuyordu. Bu sabah uykumdan komşumuzun telefonuyla uyandım, gittiğimde gördüğüm manzara karşısında kanımın çekildiğini hissettim.
Zavallı köpeği av tüfeği ile vurmuşlar o da can havli ile korkudan bir köşeye sinmiş idi ne yapacağımı şaşırdım her yer kan gölüne dönmüştü, hemen bana yardım edebilecek daha tecrübeli bir veterineri arayıp gelmesini rica ettim, onu yerinden kaldırmam çok tehlikeli olurdu, sokağın ortasında ilkel şartlarda çalışmak zorunda kaldık, birlikte yaralarını sarıp elimizden geleni yapmaya çalıştık, gerisi yüce Allah'ımıza kalmış umarım en kısa zamanda iyileşir.
Benim üzüldüğüm konu neden dünyada bu kadar çok kötü kalpli insanlar var? Bizler orada bir cana yardım etmek için çabalarken, onu bu hale getiren şahıs ise muhtemelen evinde oturuyordu. Ben bir insan olarak insanlığımdan utandım, kötü kalpli insanlara çevresindekilere zarar vermemeleri için ne yapmam gerektiğini şaşırdım kaldım!

Siz bunları anlatınca aklıma Coci'min saçmayla vuruluşu geldi. Coci de bir sokak köpeğinin yavrusu. Geçen sene komşumuz tavuğunu kaçıran bir köpeği saçmayla vururken 4-5 saçma da Coci'ye isabet etmiş. Zavallım gelmiş, merdivenin altına saklanmıştı. Kan içindeydi. Veterinerde 2 gün kaldı. Serum verdiler, saçmaların zehirlememesi için iğne yaptılar, saçmaları çıkarmadılar. Eve geldiğinde de iğnelerine devam ettik. Şu an iyi. Allah'tan saçmalar hayati organlarına isabet etmemiş. Vurulan diğer köpeği de komşulardan biri sahiplenmiş, tedavi ettirmiş.

Tek sebeb bilimiyorlar onların sevgisini samimiyetini ve dostluğunu.

Bir kere başlarını okşa salar, bir kere gözlerinin içlerine baksalar anlayacaklar her şeyi.
Sokak köpeklerine yardım elini uzatanlara sorsalar ne hissediyorsunuz diye hiç olmazsa.
Anlatsak onlara.

Köpeklerimi insanlardan korumak için gündüzleri bağlamak zorunda kalıyorum. :( Bahçe telle çevrili olduğu halde bir yolunu bulup, telin altını kazıp diğer köpeklerin yanına gidiyorlar.

Özgürlük bam başka sakagun. Hangi canlı olsa aynı şeyi yapar.

İki seneden bu yana fotoğraf çekemiyorum. Bunlar bahçemde kardeş kardeş yaşardı. Şu an hiç biri yok. Fakat yenileri var. 3 kedi , çevrede 3-4 köpek. Kargalarım, kumrular. Horoz ve tavukllar


Eklenti 477492

Sokak köpekleriyle ilgili gördüklerimizin duyduklarımızın belki yarısından fazlası acı hikayelerle dolu ama emin olun aralarında güzel hikayeler de var. Biz umudumuzu kesmeyip onlar için çabaladıktan sonra Allah'ın bize bu güzel emanetleri de bize mutluluğu kat kat yaşatıyorlar.

Sene 2004 Mayıs ayında bir gün sabaha karşı köpek havlamaları ve ulumaya çalışan bir yavru sesiyle uyandım. Evin yanında ağaçlandırılmış ufak bir arazi vardı, orada da birkaç köpek. Besleyenler olurdu, biz de yukarıdan atardık ara sıra. Camdan baktığımda daha yürüyemeyen bir yavrunun saksağanlar tarafından gagalanıp durduğunu gördüm, 2-3 metre karşısındaysa ana babası olduğunu düşündüğüm büyük köpekler oturuyordu. Saksağanların her darbesinde gariban yavru bağırıyordu acı acı, tüm patileri saksağanların keskin gagalarının yaptığı yaralarla dolmuş kan damlaları aşağı akıyordu. Büyük köpeklerse seyrediyordu tuhaf tuhaf. O an bu manzara karşısında kan beynime sıçradı ve apar topar aşağıya koştum. Büyük köpeklerin sadece 2 tane değil aslında geride yatan 8-10 köpek olduğunu gördüm ama hiç korkmadım, yavruyu kurtarmak için aralarına daldım, saksağanlardan daha çok gözüm dönmüştü sanırım :rolleyes: Yavruyu eve getirdim patilerini silip sakinleştirdim, oradan da veterinere götürdüm. Amacım bir iki hafta bakıp kendine getirmekti ama sevgisiyle bizi öylesine sardı, hiç köpeği olmamış bizlerin yaptığı hataları öylesine güzel karşıladı ki ailemizin gerçek bir üyesi oldu.

Yani sevgili dostlar, bizler sokaktaki dostlarımızı bırakmadıkça onlar da bizi bırakmamak için tüm güçleriyle savaşacaklardır...

Kargalar, saksağanlar çok tehlikeli olabiliyor. İnsanın kafasını bile delebiliyorlar. Biz de bir gün Caddebostan'daki gül bahçesinde bir martı yavrusunu kurtarmıştık kargaların elinden. Tabii motosiklet kasklarımızı takarak :)

Tam da hassas olduğum noktadayken, losuari'nin bu mesajını okuyunca içim acıdı yine. Ne isterler bu canlarda, nedir bu merhametsizlik?

Böyle olaylara alışmak çok zor. Zavallıyı vurduklarını görmeden 5 dakika önce kanaryalarımdan ilk defa yumurta almıştım ve sevincimi sindiremeden, o olayı görünce bayılacak gibi oldum. Bugün 2. günü bu günüde hayırlısı ile atlattı, iştahı yerinde ama çok yorgun.
Allah'tan tek dileğim bütün hasta hayvanlara sağlık, insanlara da merhamet diliyorum, onların bizlere ihtiyaçları var.

Bugün 4. gün de bitti. Sokak köpeği Maşa hanımın durumu sanki daha iyi yemeğini yiyor, suyunu içiyor, ayağa kalkarken daha rahat gibi ve en önemlisi daha önceki gibi ağlamyor.
Komşumuzun bahçesi daha müsait diye orada kalıyor sürekli kontrole gidiyorum, yarası daha kapanmadı ama derisinin altında kalan pıhtılaşmış kanlar arada hala akıyor, mikrop kapmaması için beton kısımda yatıyor genelde ama yatıp, kalktığı her yer kan oluyor her gün komşumuzla yerleri deterjanlarla fırçalamktan ellerim ağrıyor, zavallı kadın merhameti yüzünden pişman olmasın diye elimden geleni yapmaya çalışıyorum. Bu durumu daha ne kadar böyle sürdürmeye gücüm yeter bilemiyorum ama bazen beynimin durduğunu hissedebiliyorum.
Tek dileğim Maşa hanımın ve hasta bütün hayvanların bir an evvel sağlıklarına kavuşmaları. :(

Sayın lusoari.
Merak etmeyin bence. O yarayı yalaya yalaya temizler ve kapanır. Burada dişi köpeklerden birisi kavga sırasında sırt derisi kopmuştu. Tam iki el büyüklüğünde deri yoktu. O yara bile kapandı. Maşa Hanım'a geçmiş olsun.
Size de çok çok teşekkürler.

İşte annelik böyle bir şey

http://www.gazeteport.com.tr/haber/1...-boyle-bir-sey

Market kapısı önünde her türlü numara serbest. Ya kısmet...

Benim baktığım sokak köpeklerinden ikisi sokakta bu şekilde uyuyorlar. Sesleniyorum, kesinlikle yanıt vermiyorlar. İlk gördüğümde ölmüş olduğunu sanmıştım. Ufak çakıl attım yakınına kımıldamadı, yakınına yaklaşınca ayak sesime tepki verip uyandı ve gerindikten sonra yatış pozisyonunu değiştirip rahat rahat uyumaya devam etti. Epey kızmış, korkmuş, sevinmiş, karışık bir duygu haline kapılmıştım.

Sonra araştırdım ve öğrendim ki köpekler böyle uyuyabilirmiş. Sadece ev köpeklerinin bu şekilde ters uyuduğu, ortama duyduğu güvenden ileri geldiği yazıyordu. Sokak köpeklerimizin burada doğup, büyüyerek, mutlu ve güven hissettikleri yerde olduklarını anladığımda ben de çok mutlu oldum. Çünkü okuduğum yabancı kaynaktaki yazıda hiç bir sokak köpeğinin karın bölgesini saldırıya açık hale getirerek sırt üstü uyumayacağı belirtiliyordu.

Ah Maşa hanım ahhh.....
Bu sabah içime yeniden bir ateş düşürüp, sonsuz yolculuğuna çıktın. Benim garip, boynu bükük, talihsiz kızım, boyuna bakınca herkesi korkutan ama aslında iyi huylu, pamuk kalpli güzel kızım.....
Dün akşam market dönüşü bana teşekkür edercesine ve gülümseyen gözlerinle bakmanın sebebini bu sabah anlayabildim. Bu acımasız dünyada kim bilir ne zorluklar yaşadın, dilin olsaydı anlatabilseydin saatlerce belki günlerce dinleyebilirdim seni. En zor şartlarda bile şikayet etmeyen, boyun eğen talihsiz kızım.....
Çok yaşlı olduğunu, bu yüzden seni kaybetmiş olduğumu ve sonsuza kadar yeşilliklerin, kuş cıvıltılarının içinde melek olarak yaşayacağını düşünerek kendimi avutmaya çalışıyorum.
Senin gibi bir cana yardım edip, mutlu edebildimse ne mutlu bana. Kanatsız meleğim, bahtsız kızım senin gibi bir dostu geç olsada tanıdığım için gururluyum, eğer sana hakkım geçtiyse helâl olsun!
Seni unutmayacağım Maşa kızım. :(

Bu minik yavruyu yaklaşık 10 gün önce yan bahçedeki inşaatın içinde ağlamasını takip ederek bulduk. Dışarısı karla kaplıydı. Muhtemelen çocuklar tarafından bir kartonun üzerine koyulmuş. Önünde bir kuru ekmek. Dayanamadık aldık. Boci ona annelik yapıyor. Geldiğinden beridir iyice serpildi. Ne bulsa yiyor maşallah. Tavuk suyu, süt, yavru köpek maması, yumurta... Çok da oyuncu oldu.

Şantiye sahamızın arka kısımlarına yuva yapmış yavru sokak köpekleri, davetsiz misafirlerini kovarken.

https://www.youtube.com/watch?v=BnVXngtArdw

Çok güzel Sayın pria, valla hem çok duygulandım hem de eh buna da şükür dedim.

Annem anlatır, Adnan menderes hükümeti zamanında, istanbuldaki sokak köpekleri toplanıp hayırsız adaya atılmış. Köpekler açlıktan birbirlerini parçalamışlar. Sesleri Avrupa yakasındaki evimizden duyulurmuş. Sonunda Adnan menderes asıldı. Burada aklıma bir söz geliyor "Başa bela gelmez Allah yazmadıkça, Allah bela yazmaz kul azmadıkça!"

Sokak köpekleri ile alakası yok ama bunun için yeni başlık açmaktansa buraya ekleyeyim dedim.

Eyes of an Angel filminden hazırlanmış bir klip.

En duygusuz adamın bile gözleri dolabilir, benden uyarması. :)

https://www.youtube.com/watch?v=GxxPCAONXy4#t=33

:( Bugün çok üzgünüm... Saz ekibimden beyaz olanı kaybettim... :( Zaten artık yaşlılıktan arka bacakları tutmuyordu bir de üstüne çevreden gelen çocuklar dün darp etmişler sabah bina görevlisi görünce belediyeyi aramış ve götürmüşler... :( Kesin uyutmuşlardır... :( :( :(

Eklenti 585751

Allah'tan ben görmedim. Bu gece de çöpleri atmaya giderken hep gözlerim onu aradı... :( Çok üzüldüm çok.

İnsanlar çocuklarını bile eğitme zahmetine girmiyorlar. Ne yazık. Hayvanların bir can olduğunu,onların da duygularının olduğunu, canlarının yandığını öğretemiyorlar. Kendi çocuklarını el bebek gül bebek el üstünde büyütüyorlar ama sokak hayvanlarını yaşamaya bile layık göremiyorlar. Allah herkesin kalbine sevgi koysun...

Üzüldüm Sayın YeniGine... Muhtemelen siz onlara bakıp besliyorsunuz da... Bir öğüncük bile olsa karnının doymasına vesile olduysanız, dostluk gösterdiyseniz şanstır onun için (bizler için de şans onlarla karşılaşmak). Teselli değil asla, ama bir de böyle düşünün. Bunca kötülükle tek başına mücadele etmeye gücümüz yetmiyor çünkü...

:( 4 senedir benimle birlikteler. Pazar günü götürmüşler bugün de hep yattığı yerlere bakınıp, aranıyorum. :( Valla diğer ikisinin yüzlerine bakamıyorum sanki koruyamamışım, onlara karşı suçluymuşum gibi geliyor.

Sayın YeniGine,
Beyazın durumuna çok üzüldüm. Böyle insanlara ve yetiştirdikleri çocuklara çok kızıyorum. Ben elimden gelse evimin her koltuğuna her sandalyesine bu bakıma muhtaç canlardan alıp sevgi ve ilgi ile bakmak istiyorum, kıyamıyorum onların o zor hayatları yaşamalarına. Zaten büyük bir yaşam mücadelesi veren bu canlardan insanlar ne ister anlamıyorum. Faydanız olmuyorsa bari zararınız olmasın diyorum böyle insanlara. Belki bir umut yeniden gelir inşallah beyazınız
.

Sevgili Milla ben bunlara insan diyemiyorum artık. Hep derim eğitim şart; bunlar anne-babaları da dahil eğitimsiz, cahil (Çok özür dileyerek) it-kopuk yetişiyorlar. Yazık onlara da acıyorum aslında.
Beyazıma gelince zaten çok yaşlandıydı kalça kemiği ve bacakları tutmuyordu artık. Darp edilince daha kötü olmuş canım benim. (İyi ki görmemişim) Belediye götürmüş, kesin uyutmuşlardır. :( Yani bir daha gelmeyecek. :( :( :(

Gerçekten çok üzgünüm. Ben de dün bir hanımdan duydum yakın bir semtte onlarca köpeğe zehirli yemek vermişler, hepsi kusuyormuş ve bir çoğu ölmüş. Dikkat edin sizin kıza, dışardan bir şey yemesin dedi. Ben bu insanları anlamıyorum artık. Bu ne kin bu ne öfke kendince yaşayan canlılara anlamıyorum.