Çok teşekkür ederim Sn. thomasina. Emziren anne 3 tane var yakınlarda ama yavruları epey büyümüş, bu bahsettiğim ise küçücük. Kabul edeceğini sanmıyorum, açıkçası etraftakiler belki büyük yavrulara bile sinir oluyordur, bir de beni yeni bir yavru kabul ettirmeye çalışırken görseler pek hoş olmayacak.

Veterinere götürdüm, beni şaşırttı ve sağolsun ilgilendi. Gözüne antibiyotikli damla damlattı ve gözü açıldı yavrucağın. Ama adam bakamayacağını söyledi.

Ben de bulduğum bahçeye geri götürdüm, enjektörle sulandırılmış süt ve su içirdim (kana kana içti).

Birkaç haftayı atlatabilirse kendini kurtarır. Kutu da koydum, şimdi kutunun içine koymalık birşeyler araştırıyorum. Bir de peluş "anne" koyacağım yanına.

Birazdan yine beslemeye gideceğim. Benim gibiler bulur da bakar diye atıyorlar yavruları sağa sola. Nasıl olsa bizler varız, onlara yük oldu mu at bir yere, oh.

Sevgili Nariel kedişlere gösterdiğiniz hassasiyetinizden dolayı sizi binlerce kez tebrik ederim. Diğer kedilere gösterdiğiniz ilgiyi buradan takip ettim. Şimdi de bu kediciğe çok üzüldüm. Yazık daha minicik yavruları sokağa atan insanların nasıl vicdanları rahat olabiliyorki? Yavrunun gözlerinin açılmasına sevindim. İnşallah hayata tutunur sayenizde. Siz elinizden gelenin kat kat fazlasını yapıyorsunuz.

Sağolun sevgili begonvil14. İnşallah büyür, aslan gibi olur.

Şimdi besledim de geldim, yavrucak kuytu bir köşede uyumuş kalmış, bulana kadar epey aradık. Beni görünce o küçücük solucan gibi yavru nasıl ayaklandı bir görseniz.

Dolu dolu 4 enjektör (toplam 20 cc) içti ve dünya gibi oldu. Acaba doyduğunu bilmeden mi içiyor diye önce korktum ama sonra doymuş olacak ki kafasını çevirmeye başladı. Yine bıraktım geldim.

Gözü yine kapanmış, uyuduğu için yapıştı heralde. Açılmazsa yarın yine veterinere götürürüm.

Sevgili nariel sevindim gerçekten. Çok fazla süt içmese iyi olacak, çişini yaptırmakta zorlanırsanız zarar görür. Ama bu halde bile iyi olacağını düşünüyorum. Geçen sene bulduğum sizinki gibi bir bebek vardı, annesini aratmasın diye peluş birşey buldum.Hayati hata. Annesi sanıp sarılmış bir ara sıcak çarpması yaşadı, beyin fonksiyonları durdu,3,5 saatte zor geri getirdiler bebeğimi. O nedenle siz yumuşak olan ama havadar olabilecek ince birşeyler bulursanız daha iyi olur risk almamış olursunuz. Bu arada eski bir saat olayını da yabana atmayın gerçekten işe yarıyor ben de şimdi bizimkileri eve getirdim eşimle ne yapacağımızı düşünüyoruz. Eh gerçekten zor bizim işimiz. Kolaylıklar sizinle olsun...

Bu arada gözü bir süre annesi olmadığı için uyudukça kapanır ama karnı doydukça direnci artacak bir de siz silerseniz birşey olmaz. Ben de benimkilerin resmini yüklerim birazdan.

İşte bunlarda bizim yaşama tutunmaya çalışan Zeytin ile Kömür' ümüz. Bir yuva buluncaya kadar ya da güvenli bir bahçe haberini alıncaya kadar evdeki kedimizinde üzülmesine engel olarak misafir edeceğiz.
http://img338.imageshack.us/img338/2583/s7301750.jpg

Çok sevimliler, canlarım ya!
Gerçi bana göre sevimsizi yok da...
Arkadaşlar ne büyük iyilikler yapıyorsunuz, ne kadar sevgi dolusunuz.
Burada olmaktan çok mutluyum, sizin gibi insanların varlığı beni rahatlatıyor.

Ah canım sizinkiler de daha minicikmiş Sevgili thomasina.
Keşke sokakta kalan öksüz yetim yavrulara bakacak kocaman çiftliğim olsa da hepsine baksam. Çok üzülüyorum aç yaşıyorlar hayvanlar.
Geçen bir yerde işimiz vardı. Biz arabadan indik köpek havlamaya başladı. Önündeki boş kabı ağzına alıp sağa sola çeviriyordu. Diyor ki benim karnım aç. Sonra ben de bu köpeğin karnı aç dedim ordaki görevliye. O da öbür çocuğa sordu ne zaman yemek verdiniz dedi. O da dün dedi. Sonra köpeğe yakın bir çuvaldan bir bütün kuru takır takır ekmeği adam köpeğe attı. Garibim nasılda yiyordu. Evimize yakın olsa o köpeği hergün gidip bakarım ama çok uzak. 1 hafta oldu göreli aklım köpekte kaldı.

Sevgili Ülker teşekkürler. Çoğu zaman ''böyle şeylere nasıl zaman ayırıyorsun? Senden başka kimse yok mu ilgilenecek? Ya da hangi birine koşabileceksin?'' türünden sorularla karşılaşıtığımdan sizin kurduğunuz cümleler bizlere inanılmaz güç veriyor. Doğru bir duruşum var yaşamda diyorum kendi kendime. Herkesin benim gibi olmasını beklemek abartı olur ama en azından yüreklendirmeye o kadar ihtiyacımız var ki... Teşekkürler, bebekler adına tabii. Yoksa bizler yalnızca şans eseri olması gereken yerde oluyoruz o kadar.
Sizi öyle iyi anlıyorum ki begonvil 14. Açlar hem de çok. Acıktıkça çaresizleşiyorlar, çeresizleştikçe zaten dünyayı yalnızca kendilerinin sanan insanların dikkatini çekiyorlar. Bu çok üzücü. Oysa ben çocukken kimsenin evinde bir lokma ekmek çöpe atılmazdı. Çevredeki kedi köpeklerin karnı doyardı. Karpuz kabuklarını bile minikçe doğrar komşunun ineğine verirdi annem. Tabii ben büyükşehirde doğmama rağmen taşradan hiç kopmadığımdan bunları yaşadım. Hoş kedi köpeğe hassas olan bir semtte, Moda' da oturuyorum, bu benim için inanılmaz bir şans. Bizim buraların kedisi köpeği evdekilerden daha besilidir neredeyse. Ama işte ya diğer yerler ne olacak.
Biz eşimle tatilde Foça' daydık. İzmir civarında da dolaştık. Çantamızda ve arabada hep kedi mamasıyla. Bir hafta boyunca gördüğümüz her hayvanı doyurduk. Özellikle Foça' dakiler çok üzdü bizi. Hep hastalar, hep açlar. Bakanlar var ama o kadar yetersiz ki...
Ben de geçenlerde çok sıcak bir akşam eşimle yürüyüşten dönerken bir yetişkin köpek gördüm sokakta. Dili nasıl dışarıda anlatamam. Bence susadı dedim eşime. Hemen bir küçük su aldı, ben avucumu açtım o doldurdu, bir içişi vardı yavrumun görseniz. Kana kana avucumdan bir küçük şişe suyu bitirdi. Sonrasında yere yatmalar bir oyun, bir cilve görmeliydiniz. O nedenle biz eşimle apartmanın kapısına dikkat çekmeyecek bir noktaya hep su koyarız yaz günleri. Kediler ve köpekler bir şekilde yiyecek doyamasalarda buluyorlar ama su çok zor sıcak yaz günlerinde. Susuzluk açlıktan daha çok hastalandırıyor onları. Ne olur en azından sizler de mahallenizin kimseyi rahatsız etmeyecek bir köşesine bir 5 litrelik su şişesini yarıya bölerek bir su kabı yapın. İçsinler garipler.
Bir yudum su veya bir lokma vererek mutlu ettiğimiz bir canlı birgün bizi veye yakınlarımızı bir kötüden korur duasıyla. Ben hep buna inanırım.
Nariel... Durum nedir? Bizi haberdar edin lütfen... Meraktayız...

Sizden de Allah razı olsun Sn.thomasina. Hava o kadar sıcak ki çoğu hayvan dilleri dışarda, susuz dolaşıyor. O kadar içler acısı durumlar var ki anlatmakla bitmez..

Biraz önce yine besledik bebeciği, kuytu köşelerde uyumuş buluyoruz her defasında. Çok iştahlı, enjektörle beslerken neredeyse enjektörü yiyecek gibi oluyor:) Yarından itibaren önceki kedilerimin minik biberonuyla besleyeceğim, yumurta sarısı ve bal karışımlı süte geçeceğim. Şu an sadece sulandırılmış süt ve su veriyorum.

Çok seyreltik borik asit çözeltisi hazırladık, bir sonraki beslememizde gözlerini ve yüzünü bununla temizleyeceğiz.

Biraz önce gittiğimizde karnı şiş değildi, demek ki sindirip tuvaletini yapabilmiş. Kıyamam, bir sevimli, bir zavallı görseniz. Çirkin birşey:) Akşama fotoğraflarını yüklerim.

Artık ballı-yumurtalı süt veriyorum, biraz daha büyüyünce sütlü bisküvi vermeyi düşünüyorum;)

İşte aslanımızın fotoğrafları:

Pek de çirkin;)
Sn Nariel bu hassasiyetiniz pek çok insana örnek olsun..Tabii idrak edebilirlerse...

Ah canım çok sevimli. Nasıl da biberondan emerken elinizi tutuyor, kıyamam sana sarı kız..
Ben evin arka bahçesine bir kaba su koydum. Sokakta birkaç kediş var onlar içiyorlar. Bazen de mama koyuyorum bahçeye..

Çirkin ama aslana benziyor sanki, galiba büyüyünce aslan olacak:p

Bu arada bu çirkincik bir oğlan, sarıkız değil :p

Çok sevimli çirkincik oğlan maşallah... Allah sizin gibi bir meleği çıkarmış karşısına..Daha minicik yavrum ya.. Çok duygulandım. Resimlerini görünce hem sevindim, hem duygulandım. Haberlerinizi sabırsızlıkla bekliyorum.
Benim de evimde kızım var. Eve gidince nasıl da yerlere sürtünür, beni otururken görünce hemen kucağıma gelir, okşatır kendini, sonra da horul horul uyur... Bütün hayvanları çok seviyorum. Bir de ceylan besleme hayalim var ilerde..

Oy oy Nariel, yerim ben bu çirkini. Küçükken çirkin dediklerimiz sonra bir güzelleşiyorlar bayılıyorum. İşin aslı ben ileride şansı açık olsun diye severim ufaklıklara çirkin demeyi. Hoş şeytanın bacağını kırmış gibi bir görüntüsü var bu sarı oğlanın. Benimkiler kadar sanırım. Çişini kakasını yapabiliyorlar mı? Benimkiler hala zorlanıyorlar, süt anne onları fazla şımartmış. Şimdi de eşim şımartmaya başladı, Ama en büyük sorunumuz evdeki oğlum farketti, sabahtan beri giysi dolabımın içinden çıkmıyor. Daha önceden de vukuatı var, yemeden içemeden kesilirse eyvahlar olsun. Bunun olmaması için dua ediyorum şimdi. Böyle bir miniği protestoya girdiği için seruma bağlayıp hayata zor döndürmüştük çünkü. Ne yapalım elimizden geleni yapacağız.
Miniği de sizi de çok öpüyorum, habersiz bırakmayın bizi.

Minik yavrumuz ya hiçbir zaman aslan olamayacak, ya dabaşka biryerlerde büyüyecek biz görmeden. Çünkü yavrucuk yerinde yok.

O harabe evin aylardır gelmeyen sahibinin geleceği tutmuş ve bahçesini temizlemiş. Bizimzavallının altına saklandığı yıkıntıları, çer çöpü bahçeden atmış ve kendisi de ortalardan kaybolmuş.

Sarı oğlanımız kaçamayacak kadar küçük olduğundan kaçmış olamaz. Ya o çerçöpün içinde atıldı ya da evin sahibi bunu istemeyerek başka yerlere bıraktı.

Elimizden geleni yaptık diyemiyorum çünkü yapmadık. Biraz büyüyene kadar balkonumuzda misafir edebilirdik tıpkı önceki kedilerimiz gibi ama ailem eve istemedi buncağızı. Sırf kendi zevkleri için, sırf sorumluluğunu almamak ve bağlanmamak için eve almadılar. Oysa sokakta tek başına yaşayamayacak kadar küçüktü.

Elimizden daha fazlası geliyordu ama getirtmediler.

Hay Allah:(( Nasıl üzüldüm anlatamam. Minik yavruck kendi kaderiyle başbaşa kaldı anlaşılan.Ailenizi suçlamayın. Beslediğimiz hayvana birşey olduğunda insan perişan oluyor. Aileniz de göz yazığı olmasın diye kabul etmek istememiştir. Kedicik korkudan bir yerlerde uyuyakalmıştır. Yavrum benim inşallah kucak açacak birini bulur ya da siz tekrar bulursunuz inşallah.. Allah yardımcısı olsun garibimin.

Öğlende su içirmeye çalışmıştım ama içmemişti. Ben de nasıl olsa çok miktarda süt içti, susamaz biz bir daha gelinceye kadar dedim ve su için zorlamadım. Hava aşırı sıcak, acaba susuzluktan biryerlerde bayıldı mı..

Hay allah ben de çok üzüldüm, dilerim bir yerlerden çıkar ortaya;)

Off başım ağrıyor ağlamaktan. Şimdi kimbilir ne yapıyor yavrum. Yakın olsak hemen gelip ararım. Belki akşam yine karnı acıkınca miyavlamaya başlar. İnşallah başına kötü birşey gelmemiştir.

Okudum, üzüldüm. Ama ben umudumu kaybetmiyorum Nariel. Eğer oralardaysa çıkar ortaya. Of en kötüsünü hiçbir zaman düşünmedim. Siz de düşünmeyin. Yoksa ortadan kaybolmalarda ya da kontrolümüz dışında gelişen olaylarda çok üzülüyoruz. Bakın şöyle diyelim ya bir yerlere meraktan gitti uyuyakaldı ve sizin gibi birine rastladı, şimdi birinin kucağında uyuyor ya da dolaşmaya çıktı gelecek. İnatlaşın böyle düşünmekte, ben hep böyle yapıyorum. Yoksa kendimi affetmez bir haldeyken diğerlerine faydam olmuyor.
Bu arada evdekilere daha fazla kızmayın. Herkes bizim gibi olmuyor, aynı evde yaşasak aynı kandan da olsak. Yalnızca evdeki kararları bağımsız alabileceğiniz zamana kadar sabredin. Üzülmeyin diyorum ama biliyorum üzülüyorsunuz, bu sıkıntıyı giderecek bir ışık elbet çıkar. Doğa adaletini sevgiye ve emeğe saygısını çok çabuk geri ödüyor. Tüm minnetimle size yeniden teşekkür ediyorum.

İyi dilekleriniz için sağolun, benimle aynı duyguları paylaştığınız için de.. Kimse yok buralarda sizin gibi düşünen, ya da ben rastlayamadım bir türlü. İyi ihtimal olabileceğine hiç inanamıyorum çünkü düşünceli insan yok..Yok!

Acaba biz o evin bahçesine girdiğimiz için birileri sahibine şikayet etti de, adam huylanıp kontrole mi geldi? Yaylada yaşıyormuş uzun süreli olarak, bu eve kimse bakmıyormuş uzun süredir ama bugün bahçede orta yaşlı bir adam görmüşler bahçeyi temizleyen. Oysa biz o evin sahibi yaşlı bir nine ve hasta bir dede sanıyorduk..

Küçük bir ihtimal adam temizlik yaparken bizim çirkinciği gördü, acıyıp insanların daha çok olduğu biryere ya da yaylaya götürdü..

Eğer iyi ellerde değilse şimdi kimbilir nasıl bağırıp sesini duyurmaya çalışıyordur, öyle bir miyavlayışı vardı ki.. Açtır, susuzdur, korkmuştur.. Bir lokmacık canı vardı zaten.. Kaderinde ölmek varsa sürünmeden ölse keşke..

Her yeri aradık annem-ben-kardeşim, bulamadık. Buralarda olsa şimdiye kadar sesini duyardık, periyodik olarak ağlamaya başlıyordu çünkü.

Çirkinim kötü haldeyse yemekler boğazımdan nasıl geçecek..

Sevgili Nariel. üzüntünü aynen yaşıyorum. Eğer onu kalabalık bir yere götürüp bıraktılarsa, bizim soyumuzdan birileri elbet vardır inanın buna. O kadar azınlık değiliz. Diğer ihtimalleri aklıma geldiği gibi uzaklaştırmaya çalışıyorum. Yoksa tahmin ediyorum siz benden çok daha gençsiniz benim daha önce başıma neler geldi düşünemezsiniz bile. Tek bir konuda içim rahat, siz eminim ailenizide kendilerini sorgulamaya zorladınız böylelikle, beraber aramanızdan bu anlaşılıyor. Bu bile minikler için bir çabadır buna gönülden inanıyorum. Sizin şartlarınızda yapılacak en iyi şey de bu kadarıydı ve fazlasıyla yaptınız zaten. Kaldı ki yapılacak her şeyi yapıp da yine elden bir şey gelmediği zamanlar oluyor. Her ne olursa olsun boğazınıza bir lokma takılmamalı Nariel. Sizin gibilere ihtiyacımız var. Hem bizim çoğalmaya, hem miniklerin yardımlarınıza. O nedenle bir şekilde vicdanınızı sorgulamayın lütfen. Bakın başka bir şey anlatayım size biraz konunuz dağılsın. Şimdi benim minikler evdeler aralıklarla kafesten çıkarıp kapalı kapılar arasında ilgilileniyoruz. Onlar iyiler ama benim 15 yaşıında olan oğlum yemeden içmeden kesildi daha şimdiden. Saklanadığı yerden çıkmıyor. Travma başlamak üzere. Ufaklıkları uzaklaştırmak mümkün değil. Bizde kaldıkları süre uzadıkça evde kedimi risk altına sokuyorum. Ama napalım bize yardımcı olacak birilerini buluncaya kadar da yapacak başka bir şey yok.
Demek istediğim siz ne kadar uğraşsanızda bizim ve sizin gibilerin işi zor. Her durumda bir zorluk karşımıza çıkıyor. Ama bu beni yıldırmadı eminim ki bundan sonraki yaşamınızda da sizi yıldırmayacak.
Bu hayatta duruş şeklidir.
Bu hayata yiğitlenmektir.
Tüm yüreğimizle eşim ve ben size üzüntünüzü hafifletecek sabır diliyoruz.
Kurtardığınız diğer minikleri düşünün lütfen, hiç azımsanmayacak şeydir, başına gelenden başkasının da anlayabileceği bir şey değil.
Esenkalın. Uzattığınız her el, zorluğunuzda sırtınzdaki destek olsun...

Ailem de hayvan ve bitkileri seviyor ama bu hayvanları eve getirtmeme işini anlayamıyorum. Sebepsiz bir kural sanki.

Sizleri çok üzdüm, kusuruma bakmayın.. Yürek dayanmıyor..

Bu çabalarım doğru yaşamak için; elbet bir zaman karşılığı bana dönecek. İlahi adalet olmasaydı haklı haksız, iyi kötü bir olur; birbirinden ayrı tutulmazdı. Doğru yapanlar, yanlışlara düşenlerin karşısında yenik olurdu, iyiler iyilik yapmaktan vazgeçerdi.

Sizin koca oğlunuza gelelim şimdi, demek gerçekten kediler bu kadar kıskanç olabiliyormuş:eek: Yavruları ona yaklaştırmayı denerseniz ne yapar acaba? Oğlunuza daha çok zaman ayırabilirseniz ayırın, minikler zaten iki kardeş olduğundan çok ilgi aramaz, birbirleriyle oynarlar. Alışana kadar biraz nazlanırlar ama sonra yuvarlanır giderler; bizimkiler öyle olmuştu..

Nariel, benim oğlumun ki aslında genel ev kedisi davranışı. Ama benimkinin bebekliğinden kalma bir aidiyet kaygısı da eklenince artıyor tabii(daha bir buçuk aylıkken ben sanırım dokuzuncu eviydim o yüzden bir güven duygusu sorunu vardı). Aslında olay alan belirleme olayı. Kendine ait olan alanın sınırlarını koruyabilmek derdindeler daha çok. Dışarıdakilerde de var bu ama evdekiler daha çok sıkıntısını yaşar. Evet daha fazla ilgileniyoruz her zamankinden. Sürekli konuşuyoruz ve ben iki gecedir daha çok salondaki iki kişilik kanepede sabahlıyorum onunla. Ama ne kadar yeterli olacak bilmiyorum. Elimizden geleni yapacağız. Bir kere kabul etti eve gelen diğer kediyi, o da insanların yüzünden iki arka ayağı felçli olan Sütlaç'tı. Ya onun kendisine bir çok açıdan sorun olmayacağını düşündü ya da benim oğlum da benim gibi duyarlı. İki sene Sütlaç melek oluncaya kadar kardeş gibi beraberdiler. Şimdi aynı umudu taşıyorum bakalım göreceğiz. Hoş, görse bile yalnızca kabuğuna çekiliyor, zarar vermiyor zaten.
Bu arada sarı oğlana üzüldük evet ama siz değilsiniz bizi üzen. Hem bu arada sizin kadar asla yüreğimiz burkulmaz, ona dokunan, sesini duyan, gözlerine bakan sizsiniz.
Karşılaştırması bile mümkün değil.
Doğanın tüm iyilikleri, güzellikleri sizle ve sevdiklerinizle olsun Sevgili Nariel.
Görüşmek dileğiyle iyi geceler.

Sevgili Nariel,bütün sayfaları dikkatle ve duygulanarak okudum.Bu kadar güzel bir yüreğe ve merhamete sahip olduğunuz için şanslısınız.Hayvanları sevmeyen ve merhamet göstermeyen bir insan insanlara da sevgi ve merhamet gösteremez diye düşünüyorum ve böyle insanlardan korkuyorum.Siz ailece çok güzel bişey yapmışsınız minikler çok sağlıklı büyümüşler ve emanet edebileceğiniz en güzel en şafkatli insanlara emanet etmişsiniz.Umarım kısa süre içinde de çirkinle ilgili güzel bi haber alırsınız.

Bu duyarlılık, bu vicdan, merhamet sahibi kalpler ne diyeceğimi bilemiyorum inanın. Hepinizi gerçekten ve kalpten seviyorum. Eminim cennette yeriniz hazırdır hepinizin. Kendinden başka canlıların da yaşama hakkının olduğunu bilmek, buna saygı duymak ve yardımcı olmak... Bir insanda daha ne olsun istenir ki! Bir arkadaşımızın da dediği gibi bu hayata karşı bir duruş, vurdumduymaz, merhametsiz, cani, bencil insanlara inat bir duruş hem de! Daha ne diyeyim ki! Hepinizden Allah razı olsun.:(

Sevgili Nariel, artık sana kardeşim demek istiyorum izin verirsen, kedicik için üzülme, sen imkânların ölçüsünde elinden geleni yaptın, ölse bile onun bizden önce asıl sahibi var, O'ndan gelmiş O'na da dönmüştür hem çektiği ve çekeceği bütün acılar sona ermiştir. Asıl o zavallıcığa ve onun gibilere kötülük yapanlar düşünsün, yaptıkları hiçbir şey yanlarına kâr kalmayacak. Dilsiz, savunmasız hayvancıklara bir damla su ve gölgeyle, bir lôkma mamayı çok görenler emin ol ne bu hayatta ne de diğerinde asla mutlu olmayacaklar.

Sevgili mormenekşe ve Sûz-i Dilârâ, duyarlılığınız ve güzel dilekleriniz için teşekkür ederim.. İnsan kendi gibi düşünen kardeşlerinden destek almasa belki de bu güçlü duruşu zayıflar..

Bu çirkincik beni aşırı etkiledi, rüyalarıma giriyor hep. Biryerlerden buluyorum onu ve kurtarıyorum. Belki de iyi kalpli birileri alıp götürmüştür, ya da annesi vardır ve gelip onu taşımıştır..

Merhaba,
Sizinkine benzer biçimde biz de yetim bir yavru kediyi sahiplenmek durumunda kaldık. Önce bırakmak için yer aradık ama sonra dayanmadı yüreğimiz. Şimdi evin paşası oldu kedicik. Keneler için bir veterinere götürmenizi tavsiye ederim. Canlarını çok acıtmadan alıyorlar hemen. Bir de bize veteriner bu kenelerin farklı olduğunu bizim bildiğimiz keneler olmadıklarını söylemişti. Bir de aşıları var tabi.

merhaba,

daha bu sabah üzücü bir olay yaşadım. Boğaz köprüsü girişinde sabah trafiğinde yavaş yavaş ilerlerken orta bariyerlerin üzerinde sarı minik bir kedi yavrusu oturmuş şaşkınca etrafı seyrediyordu. Yanına geldiğimde el frenini çektim, dörtlüleri yaktım ve arabadan indim. Yavaşça yanına yaklaştım ürkütmemek için, vereceği tepkiyi bilemiyordum. Zavallı kedicik sağ gözünü kaybetmiş, ürkekçe baktı önce, tam elimi uzatıp alacakken inip koşmaya başladı. Allah'tan bariyerlerin arasında, gidemedim tabi peşinden. En azından o anda yola fırlamadığına şükrettim ama daha sonra ne yaptı bilmiyorum. Belki de halen oralardadır. Karşıya kendi başına geçebilmesi mümkün değil, belki geceye kadar dayanabilirse...

Bundan 2-3 sene önce bir sabah işe giderken aynı şekilde bir kedi yavrusunu göztepe e-5'de yolun ortasından arabamıza almıştık eşimle. Toz toprak içerisinde nasılda korkmuş bir haldeydi. Avrupa yakasında çalışıyoruz ikimizde, yol boyunca güvenli bırakabileceğimiz bir yer aradık ve tabi ki hiç bir yer güvenli gelmedi bize. Günü benimle iş yerimde geçirdikten sonra akşam eve götürdük. Kendini toplayana kadar birkaç hafta evde baktıktan sonra apartmanın bahçesinde beslemeye devam ettik.

Biz de dün balık tutmaya gitmiştik ırmak kenarına, bir baktım balık tutan bir genç kız kucağına miniminnacık tekir bir kedi yavrusu almış seviyor. Daha kulakları dikleşmemiş hayvanın, yani doğalı çok az bir süre olmuş belli ki. Yanımızdan geçerken sordum, burada mı buldunuz diye; zavallımı su kenarındaki kamışların dibinde sıkışmış halde bulmuş. (Biri ırmağa atmak istedi de su yerine sazlıklara mı düştü bilmem.) Annesi ölmüş dedi. Aldı eve götürdü. Çok sevindim..

Bizim apartmanın arkasındaki metruk evin duvarına(çirkinciği bulduğumuz yer);
"Buraya kedi-köpek yavrusu atmak yasaktır!" yazacağım!

Şimdi de miniminicik bir köpek yavrusu atmışlar! Siyah beyaz oğlancık, ağlayıp duruyor. Gittik kardeşimle biraz süt verdik, kucakta dolaştırdık ve yine yerine koyduk, sesi kesildi bir müddet.

İşin kötüsü bu akşam İstanbul'a gidiyoruz ve biz yokken buna bakacak kimse yok. Ne yaparız bilmem, veterinerler açık olsa da bari bugün, onlara bırakmaya çalışsam.

NOT: MUTLU SON! Köpecik yine ağlamaya başladığında bir de baktık, hep buralarda dolaşan bir anne köpek gelmiş, sesin geldiği yeri araştırıyor. (Biz pencereden bakıyoruz.) Yavrucuk ses verdi ve anne hemen yavrunun saklandığı moloz yığınları arasına dalıp, yavruyu ensesinden kaptığı gibi dışarı çıkardı;) Sonra da o önde, yavrusu arkasında vik vik uzaklaştılar.
Hemen kardeşimle peşlerinden gidip baktık, ve sonuç: Metruk evin arkasında tam 5 tane bizim ufaklığın aynısından:D Meğer yuva varmış orada.. Şekerli-yumurtalı süt de götürmüştük ve o toparlak ufaklıklar ağız-burun ve kollarıyla sütü içtiler:D Keşke buluğumuz tüm tıfılcıkların sonu böyle mutlu olsa..

Şuncağızların haline bakın, insan bunlara acımaz da ne yapar.

Nariel,
Allah ne muradınız varsa versin. Tuttuğunuz altın olsun. O merhametli ve güzel yüreğiniz sevgi ile dolsun. Bu yaptıklarınızın karşılığını kat kat geri alacağınıza emin olun. Onlara verdiğiniz sevginin yüzlerce mislinin size döneceğine eminim.
Başka ne diyebilirim ki?

Sevgili Cumhur Tonba, iyi dilekleriniz kat kat size de dönsün inşallah.. Sağolun.

Kulağı dışarıda, inleyen minik bir canlı için tetikte bekleyen Nariel' e ne desem, ne kadar teşekkür etsem az.
Sevgili Nariel, yüreğinizin sıcaklığı hiç soğumasın.
İyi ki varsınız...
Sevgilerimle...

Bahçemin yeni konukları :)

Arkadaşlar,

Yukarıda bahsettiğim kara köpek yavruları malesef mahallenin çocuklarına birer birer oyuncak olmuş. Çocuklar gruplaşmışlar (adeta çeteleşmişler) ve yavruları paylaşmışlar.

Az önce bir grubun bir yavruyla oynadığını gördüm ve evden annemle birlikte fırladık. Biz oraya vardığımızda zavallı yavrunun sesi metruk evin çatısından geliyordu, meğer çocuklar hayvanı kutuya koyup, kimse bulamasın diye çatıya çıkarmışlar.

Biz şaşkın şaşkın bakarken çocuklar geldi, hemen indirttim yavruyu aşağıya. Çocuklar köpeği kucağımdan bağıra çağıra almaya çalışıyorlar, neredeyse beni dövecekler. İtiş kakış bağrış çağrış başladık kavgaya. Hemen çocuklardan birinin evine doğru gittik "annene söyleyeceğiz şimdi" diye.

Ortalık biraz durulunca laf anlatmaya çalıştık, annesinden ayrılmaması gerektiğini, yıkamamaları gerektiğini (şampuanla yıkamışlar), boynuna tasma takmamaları gerektiğini(tasma da takmışlar el kadar zavallıya) vb. Çoğu anlayışlı değil, köpeği kendi malı gibi görüyor, eziyetten anlamıyor. Bazıları da biraz anlayış gösterir gibi oldu. Yuvalarına götürcez dedik, kabul ettiler ama sanırım yeniden almak için bir yöntemdi bu.

O sırada Allah'ın hikmeti, gök delindi sanki, sağanak yağış birden bastırdı; çocuklar dağılıp gittiler ve biz köpeği yeniden yuvasına götürdük. O sırada yıldırımlar peşpeşe düştü, biz sırılsıklam olduk, önümüzü zor görüyorduk, köpecik de çok korkup can havliyle bağırdı durdu ve yuvasına koyunca sersem durumdaydı ama yine de yağmurun sürmesi ve çocukların dağılmaları iyi oldu.

Gerçi yine alacaklar, biliyorum. Niyetleri eziyet etmek değil, seviyorlar ama oyuncak gibi görüyorlar, çocuklardan ne beklenir ki?

O hayvancık çatıda o yağmurda kalacaktı biz kurtarmasaydık, ya boğulacaktı, ya üşütecekti, ya da korkudan ölecekti.

Ne yapabiliriz ki.. Hiçbirşey. O hayvancıklar eziyete mahkum.

Tekrar merhaba. Bizim kocakafalı ve kısabacaklı bücür köpeciklerimiz şu an 4 taneler ve her gün düzenli besliyoruz. Niyetimiz kışa kadar bunları iyice adam edip kendilerini kurtarmalarını sağlamak:p

Bu arada birşey göstermek istiyorum size. Benim çirkinciğimi hatırlayanınız var mı?(Birkaç mesaj öncesine giderseniz görürsünüz. Sarı, çirkin mi çirkin bir kedicikti.)

Geçenlerde tam da çirkinciğin kaybolduğu yerde bir sarman genç kedi belirdi, miyavlayış şekli, yaygaracılığı, hareketliliği aynı çirkincik!

Üstelik ilk bulduğumuzda bizi hep uzaktan izleyen bir tekir kedi vardı oralarda; çirkini beslerken hep bize bakıyordu. Şimdi de bu sarman kediyle beraber geziyor sürekli.

Acaba.. Acaba gecelerce rüyama giren çirkinciğim büyüyüp geri mi döndü..?

Acaba o bizi hep seyreden kedi onun annesi/babası mıydı..?

Şimdi size bu genç kedinin fotoğrafını yolluyorum. Sizce bu kaç aylıktır? Çirkinimi kaybettiğimden bu yana 2 ay geçmiş. Bu kedi 2 aylıktan büyük müdür?