Ailemizin dört ayaklı üyeleri: Kediler

[loveforlife]

Orijinal Mesaj Sahibi Ben fakir

Allah'ın verdiği canı almak, haddimiz değil…

Bu yüzden, son nefesine kadar biz bakarız ona diye karar verdik eşimle birlikte…

Hafta sonu, Avşa’ya iki günlük gidiş-gelişimden sonra gördüğüm Munise, bedeninin üst yarısını da kaybetmiş, sadece boynunu kullanabiliyordu.
Daha fazla detaya girmek istemiyorum… Artık, ne yemek yiyebiliyor, ne su içebiliyor…

Sadece bakıyor!..

Ve… Ben… Ağlıyorum!.. "


Evet, öykü bu!.. Tırmık hâlâ yaşıyor, evlenen kızımızın evinde. Tam bir obez oldu!..

Aileden kimse Munise'yi unutmadı!..

Sevgili Ben Fakir,

Yazdıklarınızı okurken gözyaşlarıma hakim olamadım. Ben de olsam, son nefesine kadar o meleği yalnız bırakmazdım. Allah'ın verdiği canı almak ne haddimize! Gururlu ve asi kızınız Munise çok çok iyi bakılmış, yaşadığı zamanlar ona acılarını unutturacak mutluluklar sunmuş. Ne mutlu ki sizin gibi bir aileyle yaşamış o kısacık hayatı.

Allah size sabır versin Muniseciğin ardından. Öylesine aileden biri oluyor ki bu canlar. Şimdi kucağımda kıvrılmış olan Fincan Hanım'a bakıyorum. O anlamlı bakışlarıyla alıp götürüyor beni uzaklara. Geceleri uyumak için (annesi olduğumu zannettiğinden) benim yatağımı tercih ediyor. Ama tüm cadılıklarına rağmen onsuz bir hayat düşünemiyorum...