Pazarcı köylü kadınlar
 

Bartın Galla pazarı, Bolu Kadınlar Pazarı (erkek satıcı bulunmaz), Arhavi Kadınlar Pazarı, Amasra garıla pazarı…

Bu Pazar yeri isimleri size yabancı gelmemiş olmalı.

Anadolu’nun pek çok yöresinde olduğu gibi pazar yerinde tezgah açıp yetiştirdikleri ürünleri satmaya çalışan köylü kadınlar Balıkesir Burhaniye Pazarı’nda da (pazartesi günleri) vardır.
Hiç biri size yabancı gelmez…
Size bir tanış gibi, komşunuz gibi, konuğunu rahat ettirmeye çabalayan ev sahibi gibi davranırlar. Sohbete hazırdırlar… Takılırsanız gülerler, sohbetten kaçınmazlar... İçtendirler…

Onların macerası -her pazarcı köylü kadın gibi- pazar yerinde başlayıp, pazar yerinde bitmez… Fideleri yetiştirmek, ekmek, sulamak, çapalamak, toplamak, pazar yerine getirmek, satmak, akşam olunca da derlenip toparlanıp yola düşmek hep onların harcıdır… Pazar yerine gelmek için bir gün öncesinden başlar telaş. Geceden Salçalarını, zeytin yağlarını, zeytinleri, çökelekleri, peynirleri, ev yapımı sabunları, erişteleri, bulgurları, tarhanaları hazır ederler.. Sabah gün ağarmadan ta yaylalardan sebzeler, meyvalar toplanır, sepetlere konur, köy minibüsü ile çoluk çocuk ilçe pazarına doğru yola çıkılır.

Onlara ‘Kocan nerde senin’ diye sorsanız inanılmaz bir güzellikte gülerek –ama adı batasıca der gibi- ‘Nerde olcek kahvededir…’ derler…

Akşam karanlığında yorgun argın evlerine vardıklarında hemen hemen hepsi hasılatı kocasına teslim eder. Ha pazar yerinde yanında kocası olanlar yok mudur? Olanları vardır elbette. Ama onlar her zaman tezgahın başında durmazlar. Sıkıldıklarında çevredeki kahvelere, ya da birahanelere ‘soluklanmaya’ giderler… Tezgah başında yalnız kalan kadınlar hiç yakınmazlar bu durumdan. Onlara da kocalarının nerede olduklarını soracak olsanız gene o güzellikte gülerek, ‘Aman demincek burdaydı… Zoru görüncek heva alcem ben deye sıvışıvedi… Aman getsin. Başımda vırvırlanıp durcene ayak altından çekilmesi iyidir. A’şem oluncek gelir gari…’ derler...

Geçen yıl Burhaniye Pazarı’nda çekmiş olduğum köylü kadınların fotoğraflarına bakarken bunlar geldi aklıma:

Sayın hassoman,
Pazarcı Köylü Kadınları o kadar güzel anlattınız ki yüreğinize, kaleminize sağlık. Ben Trabzon'da yaşıyorum, ilimizdeki ve bütün ilçelerimizdeki Pazarlara gelen kadınlarımızın çektiği çileler yazdıklarınızla birebir örtüşüyor... sadece cevaplarındaki şiveler farklı.
Her zaman böyle güzel yazılar yazmanız dileğiyle... iyi çalışmalar

Ödemişte yedi mahalleye kurulan Cumartesi Pazarındaki GARILAR PAZARI bölümüde muhteşemdir.Yöresel ürünler,yöresel dokumalar v.s inanılmaz renkli ve çok güzellerdir.Yörede dokunan ipekler ve el emeği göz nuru ipek üzerine işlemeler sergilenir ve satılır. Yolu Ödemişten geçen herkese tavsiye ederim.Ödemiş pazarı 11 Cadde 20 küsur sokak ve 2 meydanı kaplar.Bölgenin en büyük pazarlarından biridir. Tahminen 650 esnaf 1200-1300 civarında üretici ile bölgenin en katılımcı pazarıdır. Özellikle bu mevsimde tavsiye ederim. Haaaa giden dostlar yorulunca TÖNGÜL PİDESİ ve ÖDEMİŞ KÖFTESİ yesinler :))))) Üzerine de THK nın Ödemişteki tarihi binasında kurulu pastahanenin bahçesinde mutlaka dondurma yiyerek soluklanın.

Ödemiş Garılar Pazarı'ndan iğne oyası almayı da unutmayın. Meşhurdur.
Yaptığım kurdele nakışı çalışmamda Ödemiş oyalarını kullandım.

Sayın mahmut bey, ne tesadüf az önce dediğiniz yerde dondurmamı kaşıklıyordum.

Sevgili Nazlı 06 demir sandalyeleri üzerinde yuvarlak keçe minderleri duruyormu?

Mudurnu pazarında da hanımlar kendi yaptıkları yoğurt, peynir, lor ve tereyağlarını satarlar. ;) Pazarlar o kadar önemlidir ki, Mudurnu'da pazartesi gününün adı "bolpazarı"dır. Bolu'un pazarı pazartesi günleri kurlduğu için pazartesiler "bolpazarı günü" şeklinde söylenir.;)

Keçe minderler arkalıksız olarak duruyor. Bu günlerde her öğlen oraya takılmak gibi bir alışkanlığım oldu. En serin yer orası benim için.

Ne iyi ettinizde bu konuyu açtınız.Bizim buralarda pazara kadınlar gelmiyor.Ben Ispartada okurken her hafta uğrak yerim olmuştu.Süzme yoğurt,ev yapımı zeytinler.Küçücük destelenmiş yeşillikler.Teyzeler bizlere'yazık siz böyle gurbet elde ananızdan,yuvanızdan ayrı okuyorsunuz aç kalmayın iyi bakın kendinize'diyerek her aldığımızdan fazla fazla verir üstüne birde elimize kolumuza birkaç birşey daha sıkıştırırlardı.Ana yüreği,anadolunun güzel insanları

Edremit,Ayvalık ve Bergama daki pazarlarıda unutmayın derim.Şimdilerde envai çeşit otlarla ve süt ürünleri ile pazarları doldurmaktalar kadınlarımız ,analarımız,bacılarımız.En güzelide bilmediğiniz bir şeyi sorduğunuzda nasıl pişirileceğine dek anlatırlar.
Şimdilerde her yerde Börülce çıkmıştır. :))

O kadar güldüm ki, teşekkür ederim :)
Ne yazık ki bizim pazarda bu teyzeler yerine, mafya aracılığı ile yerleri paylaştırılmış, aksi, suratlarından terslik akan, gelene geçene homurdanan adamlar mevcut.Pazarın tek zevki o güzelim meyveyi, sebzeyi bir arada görmek.

***. Ben de Isparta/Yalvaç'ta iki yıl okumuştum. Yanlış hatırlamıyorsam pazartesi günleri pazar kurulurdu. sabah saat 8'de pazar duası belediye hoparlörlerinden yapılırdı. Civar köylerden gelen teyzeler, yaşlı nineler kendi yaptıkları süzme yoğurtları vb. satarlardı pazarda. bize de az torpil geçmediler :)
Ayrıca Ramazan ayında iftar'a davet ederlerdi. Gelin çorbasının tadını unutamadım hala. Onları ve o günleri hatırladıkça gözlerim yaşarıyor :(