Muğla-Datça-Eski Datça

[Vildan Sönmez]

Datça'ya yolunuz düşerse Eski Datça'yı mutlaka görmelisiniz.
Eski Datça’ ya Marmaris’ ten gelirken Datça merkeze varmadan 2 km. önce, sağdaki sapaktan gidilir. Can Yücel'in yaşadığı ve renklendirerek ünlendirdiği bu yerin eski taş örgü evleri, begoviller taşan taş kaplama sokakları, Can Yücel Müzesi ve Muhtar Orhan'ın kahvesi, buranın en merkezi yerleri. Eski Datça’da gerçek Datçalı birkaç yaşlı kalmış. Bazı evler dışarıdan gelenler tarafından satın alınıp aslına uygun kalmak şartıyla restore edilmiş. Sokakları da durgun, sessiz ve sakindir. Ama ellerinde badem poşetleri taşıyan Datça çocukları sizi gezdirmek için etrafınızı sarar. Hatta bazıları Can Yücel şiirlerinden okur bir solukta.(Benim favorim esmer, çelimsiz olanı; Fırat)
Ben her yıl Eski Datça sokaklarında kayboluyorum. Bunlardan birinde rastladığım Güzelleştirme derneğinde kadınlar kilim dokuyup el işleri yapıp satıyorlar. Bu yıl sokak çeşmelerini kurumuş begovilleri de önceki yıllara göre daha kavruktu. Çok üzüldüm.Susuzluk Datça’da da kendini gösteriyor.
Muhtar 'ın kahvesinde Can Yücel Köşesi’nde bir masa üzerindeki camekanda Can Yücel' in yarım bıraktığı Evin şarabı, fotoğrafları, yazıları, imzası duruyor. Yapıtlarının sergilendiği Canevi ailesinin izni ile ziyarete açık. Can baba Datça için ‘Açık hava tımarhanesi’ demiş zamanında. Mezarı ise Eski Datça’da değil, İskele mezarlığında.
Datça'ya gömülme isteğini Can Baba bu şiirle dile getirmiş:


"Vasiyet"

Beni kuzum Datça'ya gömün
Geçin Ankara'yı İstanbul'u!
Oralar ağzına kadar dolu
Alabildiğine de pahalı,
Örneğin Zincirlikuyu'da
Bir mezar 750 milyona
Burası nispeten ucuzluk
Ortada kalma tehlikesi de yok
Hayır dua da istemez,
Dediğim gibi beni Datça'ya gömün
Şu deniz gören mezarlığın orda,
Gömü sanıp deşerlerse karışmam ama!