Hüsnüyusuf (Dianthus barbatus)

[Glayöl]

Yazmadan edemedim arkadaşlar. Çiçeklerinize 41 kere maşallah. Bol çiçeklerini görürsünüz inşallah diyorum.

İnanın çiçeklerinizi seyrederken, yazdıklarınızı okurken hem gıpta ettim, hem gözlerim doldu, hem de kendi çiçeklerimi görmüş gibi oldum. İyi ki varsınız arkadaşlar.

Biliyor musunuz çok şanslısınız. Çünkü bu çiçek insanın ömrüne ömür katıyor, tiryakisi oluyorsunuz .

1992’de bir pazarcı teyzemiz, evinde ki çiçeklerden çoğaltıp getirdiği çiçek fideleri ve tohumlarını satıyordu. Ne alsam diye bakınıyorken;
-Nasıl bir çiçek istiyorsun kızım? diye sordu. Minik, güzel, renkli çiçekleri olan bir çiçek istiyorum dedim. Sana beni minik kızlarımdan vereyim adını bilmiyorum demişti. Komşumuzun atacağı eski leğenini tesadüf eseri fark ettim ve ondan aldım ve bütün tohumları ona ektim. O sene açtı mı inanın hatırlamıyorum. Açtığında o kadar çok renk vardı ki anlatamam. Katmerli olanı bile vardı.

Menekşeleri çok severdim favori çiçeğimdi her çeşidinden dikmeye çalışırdım. Bu minik kuzucuklar açtıklarında mest olmuştum. En sevdiğim çiçek oluverdiler . O senelerde adını bilmiyordum ama çok seviyordum. 3 sene o çiçeklerime hiçbir şey olmadı kendiliğinden tekrar canlanıyorlardı. Amcamların binasına taşındık. Balkonumuz 2 metrekareydi. Yer olmadığından amcamın terasına 40 çeşit çiçek olmak üzere, 60 saksı yerleştirdim ve de hünüyusufların olduğu leğen tabii ki. Teras çok büyük, 40 metrekare. 1995 yazı amcam, Almanya’dan geldiğinin sabahı bütün çiçeklerimi saksılarıyla birlikte çöpe atmış. Annem üzülmeyeyim diye söylememiş bana. Sabah 6’da işe gidiyordum, akşam 9’da geliyordum. 2 gün sonra Pazar günü sulamaya çıkınca öğrendim hepsinin atıldığını. Önce dona kaldım, çok şaşırmıştım. Çiçeklere ne oldu sorusunun cevabı inanılmazdı. Yer tutuyorlarmış, zaten çalışıyormuşum, kim bakacakmış. Ben o balkonda 3 sene baktım çiçeklerime. Kışın büyük naylon alıp sera yapıyordum. Eve nasıl indiğimi hatırlamıyorum, inanılmaz ağlamıştım. Derli toplu, temiz bir şekilde bir tarafta duruyorlardı. Geleceklerini bildiğim için temizliklerini düzenlemelerin yapmıştım (haftada bir zaten yapıyordum). Çoğu en az 10-12 yıllık çiçeklerimdi. Şükür evdeki çiçeklerim kurtulmuşlardı. Uzun süre onlardan başka çiçeğim olmadı, yer sorunundan dolayı.

Konumuz değil biliyorum ama bu yazın da; iki senedir amcamın bahçesine meyve çekirdekleri ekmiştim (‘her çekirdek, bir fidandır’ kampanyasından esinlenerek). Onları bile sökmüş bahçe dar diye. Ben buradan ağaç dostlarına gönderecektim. Ekim zamanına kadar biraz daha büyüsünler diye düşünüyordum.

Başınızı çok ağrıttım biliyorum, özür dilerim. Benim yerime o güzelim kuzucukları öperseniz sevinirim. Son 2-3 yıldır çiçek yetiştirmeye başladım. Sırf oğlumu motive etmek için. Çiçek ve ağaç dostu olsun diye.

Sizin gibi bitki aşığı insanlar oldukça sırtımız yere gelmez arkadaşlar!...

Saygılar…