|
|
|
|
30-10-2008, 11:39
|
#1 |
|
Ağaç Dostu
|
Diplomatik geleneğe göre, hiçbir kutlama, anlaşma veya coşku vesilesi bir olayda ve bu tür olayların çiçek aranjmanlarında kullanılmaması gereken çiçektir. Protokol davetlerinde, yemek masasında olması, küçük çaplı bir krize yol acar. Cenazelerde ve taziyelerde en aranılan ve en çok kullanılan çiçektir. Kasımpatı için ölümün çiçeği demek yanlış olmaz. --------------------------------- Sevdiği adama hazırlıksız yakalanmış, sersem-sempatik bir kadın gibi kasımpatı... Manolo yerine Birkenstock'larla yürüyen dalgın, dağınık bir kadın... Uyanıp gazete almaya çıkmış Bridget Jones'tur belki de kasımpatı! Çiçekler hakkında belki de ilk öğrendiğimiz, Atatürk'ün kasımpatı sevdiği... Peki, güller, laleler, papatyalar dururken neden kasımpatı? Zarif Atatürk'ün ince zevki ile kıyaslayınca, pek derbeder değil mi bu çiçek? "En sevdiğin çiçek..." deyince kimin aklına kasımpatı gelir ki? Kim bilir, belki de o büyük mücadeleden çıkmış Türkiye'ye benziyordur kasımpatı... Steven Spielberg'in 1997 yapımı Amistad'ında Siri Lankalı kahraman, özgürlük mücadelesinde ona inanan idealist avukatın serasında gördüğü Afrika menekşesi karşısında ağlar... Peki bizim, 10 Kasım'da Atamıza ağlarken elimizde onun en sevdiği çiçeği tutmamız, bağımsızlık için bir teşekkür mü, yoksa tutulmayan sözler için ÖZÜR mü? Aklıma Lale Müldür'ün dizesi geliyor: "Dışarıda kasım patlar..." http://www.aksam.com.tr/yazar.asp?a=97692,10,158 Jakin beğendi.
|
|
|
 |
|
|
1269Beğeniler
Karışık mod
