Yine aynı bahçeden bin bir emek ve eziyetle 15-20 kilo kadar vişne topladık.
Bana göre vişne pek makbul değil, 1-2 kilo bize yeter de artar dediysemde eşimin açgözlülüğü tuttu. Yanımızda gelen 2 yardımcıya da güvenip reçel yapacağım, marmalet yapacağım, şurup yapacağım, derin dondurucuda saklayacağım diye ağacın yarısını indirdik.
Ertesi gün reçel için çekirdeklerini ayıklamaya başladı. Yaklaşık 2 kilosunu ayırdıktan sonra, elindeki vişneden iyyyggg kurt çıktı dedi. Nasıl Olurda benim vişnemden kurt çıkabilir diye çok bozuldum, ama belli etmedim. At gitsin o kurtluyu, ayıklamaya devam et dedim.
Zaten o kadar miktar toplanmasına baştan karşı idim..
Olmaz dedi. Diğerlerinden de çıkabilir. Ben ne ayıklarım, ne elimi sürerim artık
diğerlerine. Birisi bile ayıklayacak olsa kalanını ne evime sokarım ne dolaba koyarım bu vişmeleri. Çöpe dökelim dedi.
Hayatta ben götürüp dökmem, sen istedin, sen toplatın onca vişneyi, dökeceksen sen dök değince, çaresiz 100 metre ötedeki çöp variline en az 4 sefer yaparak hepsini imha etmek durumunda kaldık.